Drug Church

Πάνε κιόλας δύο χρόνια από το φοβερό και τρομερό "Hygiene" των Drug Church. Το post-hardcore σχήμα από τη Νέα Υόρκη, είχε ήδη προλάβει σε λιγότερο από μια δεκαετία να κερδίσει πολυποίκιλα το σεβασμό μιας σκηνής και περαστικών με την ανελέητα ειλικρινή και εντυπωσιακή τραγουδοποιία του. Το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας, την έβρισκε να οικοδομεί πάνω στην έκρηξη του "Cheer" του 2018, και να παρουσιάζει μια εντυπωσιακή εισροή post/grunge επιρροών στο ύφος της, ισορροπώντας ανάμεσα στο νεύρο όσο και την ανακούφιση της σοφίας. Η δισκογραφική τους επιστροφή με το "Prude", δεν διαφέρει ιδιαίτερα.

Αν υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, από καθαρά μια οπτική ψυχρά αποστασιοποιημένη, είναι πως στο "Prude" οι Drug Church πλέον δεν μπορούν να εκπλήξουν. Ηχητικά, για τρίτο, τουλάχιστον, συνεχόμενο δίσκο, το συγκρότημα από το Albany δεν επιχειρεί καμία ανανέωση. Ποσώς τους ενδιαφέρει θα μου πεις όμως. Ο λόγος, απλός. Οι Drug Church είναι ένα συγκρότημα - ψυχογράφημα των μελών του. Η χημεία της πεντάδας, συνθετικά και εκτελεστικά παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη, με κάθε τους κυκλοφορία να μετατρέπει σε μουσική τα εσώψυχά τους. Το "Prude", από αυτή την άποψη, είναι ο δίσκος που όφειλαν στους εαυτούς τους να τον κυκλοφορήσουν εν έτει 2024.

Όλα τα γνώριμα στοιχεία που καθιστούν τους Drug Church ένα από τα καλύτερα και σπουδαιότερα underground σχήματα του σήμερα, είναι παρόντα. Σε 29 λεπτά, το "Prude" προλαβαίνει να πει πολλά. Από hardcore δυναμίτες μέχρι το, παραδοσιακά, καλύτερο grunge εμφύτευμα του σήμερα στην εναλλακτική μουσική, και από αινιγματικούς και αυτοαναφορικούς στίχους του τραγουδιστή Patrick Kindlon σε εξωτερικεύσεις - τσιτάτα που σου καρφώνονται στο μυαλό, νοηματοδοτώντας τη ρουτίνα του οκταώρου και της επιβίωσης σε μια αφιλόξενη μητρόπολη, όλα είναι συμπυκνωμένα σε δέκα αλάνθαστα τραγούδια.

Θα ήθελα πολύ να αρχίσω να αραδιάζω στίχους και σημεία από το "Prude" που αξίζουν προσοχής, θέλοντας να δώσω μια συνεκτική ερμηνεία της κατεύθυνσης του δίσκου, αλλά πλέον έχω εμπεδώσει την άποψη των Drug Church περί διαχωρισμού καλλιτέχνη και έργου. Αναμενόμενα, στα δέκα κομμάτια του άλμπουμ, θα υπάρξουν στιγμές που θα θυμίσουν το παρελθόν της μπάντας, αλλά και παραπλήσιες κορυφές. Από εκεί και πέρα όμως, κανείς δεν μπορεί να γράψει σήμερα τραγούδια όπως τα "Mad Care", "Peer Review", και ιδίως το συγκλονιστικό "Business Ethics". Και, όσο και αν στιγμές όπως το "Myopic" παρουσιάζουν ένα συνθετικό κορεσμό, η συναισθηματική τους κορύφωση, συνεχίζει να βρίσκει απροκάλυπτα στόχο. Κοινώς, ακόμη και εντός ενός πεδίου άνεσης και ασφάλειας, οι Drug Church εντυπωσιάζουν με την συνοχή, σταθερότητα, και κυρίως, το παρατεταμένο συνθετικό τους ζενίθ.

Εμβαθύνοντας στο "Prude", ξεκλειδώνονται και οι εσωτερικές του, κρυφές αρετές. Φαινομενικά, στιγμές όπως το "The Bitters" αποτελούν hardcore δυναμίτες, αλλά είναι αυτά τα μικρά γυρίσματα, που το διαφοροποιούν και αποτελούν ιδιοφυείς εκλάμψεις. Παράλληλα, σε κομμάτια όπως το "Hey Listen", είναι που οι Drug Church αντί να ηχήσουν ως ατομικιστές boomers ηχητικά και θεματικά, πραγματοποιούν μια αντιστροφή που μιλάει στο άτομο, εμφυτεύοντας του τον σπόρο του κοινωνικού. Το sui generis του ήχου των Drug Church λάμπει εκ νέου, και οι καθημερινές ιστορίες της διπλανής (κλειστής) πόρτας, μετατρέπονται σε punk πυρσούς που φωτίζουν την ικανότητα ενός ιδιώματος να προσεγγίζει τις σκοτεινότερες γωνίες της ύπαρξης.

Στο ευρύτερο punk, είναι τα σμιλευμένα τραγούδια δίσκων όπως του "Prude", που με γκρούβες όπως του "Demolition Man" ή τραγούδια όπως του "Chow" που τεμαχίζουν την ατμόσφαιρα με το συναίσθημά, επιβιώνουν της φθοράς και του χρόνου. Οι Drug Church συνεχίζουν ένα ιδιαίτερο, μοναχικό μονοπάτι, αδιαφορώντας για τα πάντα γύρω τους, δίχως όμως να αποστρέφουν το βλέμμα. Αντιθέτως, με τον ιδιόρρυθμο, προσωπικό τους τρόπο, τείνουν εκ νέου χείρα βοηθείας. Το "Prude" είναι ακαταμάχητο, και γεμάτο ενσυναίσθηση, αρκεί να το ξεκλειδώσεις. Μερικές φορές, είναι οι φαινομενικά δύστροπες προσωπικότητες που απέχουν μια στιγμή μακριά από το να μετατραπούν σε ακούραστα χαλιά αλληλοβοήθειας και υποστήριξης.

Bandcamp