Συνέντευξη: Pantheist

Μία από τις καλύτερες, αλλά ίσως ακόμη άγνωστη για τους πολλούς, μπάντα στο χώρο του doom metal επιστρέφει δριμύτερη με το νέο της, δεύτερο δημιούργημα υπό την ονομασία "Amartia". Μετά το καθηλωτικό "O Solitude", οι πύλες του θρήνου και του σκοταδιού ανοίγουν ξανά για να υποδεχτούν όσους θέλουν να βουτήξουν όσο πιο χαμηλά γίνεται, ώστε να επιτύχουν την προσωπική τους κάθαρση. Ο συμπατριώτης μας Κώστας, ιθύνον νους του συγκροτήματος, μας οδηγεί στο σκοτεινό κόσμο των Pantheist...

Κώστα καλησπέρα και καταρχάς συγχαρητήρια για το "Amartia", τον δεύτερο δίσκο των Pantheist και μία υπέροχη δουλειά στο χώρο του doom metal. Μια και έχει περάσει καιρός από την κυκλοφορία του, ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου μέχρι στιγμής στο νέο σας πόνημα;
Καλησπέρα Θανάση και ευχαριστώ για τη συνέντευξη! Έχουν πράγματι περάσει 4 μήνες από τότε που κυκλοφόρησε ο δίσκος και είμαστε γενικά αρκετά ευχαριστημένοι με την υποδοχή του, ιδιαίτερα από τις αντιδράσεις έξω από την doom metal σκηνή. Σε σχέση με το "O Solitude" ακούσαμε βέβαια και κάποιες μουρμούρες ότι αλλάξαμε το στυλ μας πολύ και δεν κάναμε πάλι τον ίδιο δίσκο -όπως ίσως περίμεναν μερικοί-, αλλά οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι ήταν ένα ακόμα βήμα μπροστά για τους Pantheist.

Ο δίσκος τιτλοφορείται "Amartia" και σε συνδυασμό με το artwork αμέσως κάποιος καταλαβαίνει ότι πρόκειται για ένα καθαρά "θρησκευτικό" θεματολογικά album. Ισχύει πράγματι αυτό ή υπάρχει και μια αλληγορία στα θέματα των 7 αμαρτιών με τα οποία καταπιάνεστε; Ποια η προσωπική θέση σου πάνω στην χριστιανικά ορισμένη έννοια της αμαρτίας και ποιος ο θρησκευτικός χαρακτήρας μιας μπάντας κάτω από το όνομα "Pantheist";
Το θέμα είναι καθαρά αλληγορικό. Ο δίσκος δεν καταπιάνεται και τόσο με τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, όσο με την ιστορία ενός ατόμου που προσπαθεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, πράττοντας τα 7 αμαρτήματα. Πιστεύει ότι η τιμωρία του Θεού θα αποδείξει την ύπαρξη του. Όμως η τιμωρία δεν έρχεται ποτέ και το άτομο στο τέλος πνίγεται από τη συνείδηση του (μετάνοια).

Κάνοντας μια αυτοκριτική, ποιο από τα 7 αμαρτήματα ταιριάζει περισσότερο στο χαρακτήρα σου και γιατί;
Καλή ερώτηση, χεχε. Αυτό μάλλον εξαρτάται από μέρα σε μέρα. Όταν π.χ. είμαι στη δουλειά και κάποιος πελάτης μου γκρινιάζει για ώρες ενώ το στομάχι μου γουργουρίζει, "είμαι" ταυτόχρονα gluttony και wrath. Αλλά για να σοβαρευτούμε και λίγο, νομίζω ότι έχω κάποια χαρακτηριστικά από pride, μιας και ακούω συχνά τη μουσική που γράφω, αν και δυσκολεύομαι να την ακούσω μη επαγγελματικά, καθώς αυτομάτως αναλύω τα πάντα. Επιπλέον, παρότι είμαι σχετικά πράο άτομο, νομίζω ότι έχω, όπως και ο κάθε metal μουσικός, μπόλικο wrath μέσα μου, το οποίο βέβαια εξορκίζω με τη μουσική μου.

Έχω πραγματικά κολλήσει με το κομμάτι "Lust" και την ανατολίτικη του ατμόσφαιρα. Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο γι' αυτό και την άποψη σου για τις ανατολίτικες κλίμακες / μουσικές;
Βεβαίως. Όταν ζούσα στο Βέλγιο, έπαιζα για χρόνια σε ρεμπέτικες κομπανίες, οπότε οι ανατολικές κλίμακες που χρησιμοποιώ δεν είναι απλώς κάποιος μουσικός νεωτερισμός για να κάνω τη μουσική μου πιο ενδιαφέρουσα. Ο ανατολίτικος και βυζαντινός τρόπος μουσικής αντίληψης είναι βαθιά χαραγμένοι μέσα μου. Όσον αφορά εμένα, δεν υπάρχουν όρια στη σύνθεση και όσο πιο πολλές κλίμακες και μουσικές αντιλήψεις γνωρίζεις σα μουσικός, τόσο το καλύτερο. Αυτές οι επιρροές ακούγονται περισσότερα στα κομμάτια "Don't Mourn" από το "O Solitude" και "Lust" από το δεύτερο album, όπως πρόσεξες κι εσύ. Στο μέλλον, τέτοιες επιρροές σίγουρα θα χρησιμοποιηθούν ακόμα πιο συχνά.

Για άλλη μια φορά οι ταχύτητες του δίσκου είναι βασανιστικά χαμηλές όπως προστάζει ο "κώδικας" μιας doom metal μπάντας! Τι είναι αυτό που σε τραβάει και σε ενθουσιάζει σε αυτές τις ταχύτητες; Ξέρεις ότι στο metal υπάρχει έντονα η ματαιότητα της επίδειξης και ο καθένας προσπαθεί να παίξει πιο γρήγορα από τον άλλο! Θα φανταζόσουν ποτέ τον εαυτό σου να γράφει γρήγορο power ή black metal;
Όπως είπα και πριν, δε μου αρέσει να βάζω όρια στις μουσικές μου αναζητήσεις, οπότε δε μπορώ να αποκλείσω τίποτα στο μέλλον. Το κομμάτι "Wrath" π.χ. είναι στην ουσία black metal, και έχω και κάποιες power ιδέες για τον επόμενο δίσκο! Όσον αφορά την αργή μουσική, ο λόγος που με τραβάει σε αυτή είναι ότι σου δίνει τη δυνατότητα ως μουσικός να δώσεις περισσότερο συναίσθημα και ένταση σε κάθε νότα που παίζεις. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να παίξεις ένα κομμάτι σε 200 bpm, διότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να δώσεις έμφαση σε κάθε νότα πριν περάσεις στην επόμενη. Αντιθέτως, υπάρχουν 1000 τρόποι να παίξεις ένα κομμάτι σε 40 bpm, διότι έχεις μια αιωνιότητα ανάμεσα στις νότες κάθε φορά, το οποίο σου δίνει τη δυνατότητα να παίξεις κάθε νότα με ξεχωριστό τρόπο.

Ποιες είναι κατά εσένα οι βασικές διαφορές του νέου δίσκου με το επίσης πολύ καλό ντεμπούτο σας "O Solitude";
Νομίζω ότι η βασική διαφορά είναι το ότι ενώ στο πρώτο δίσκο μπορούσες να διαλέξεις 2-3 κομμάτια και να τα ακούσεις ξεχωριστά, τα κομμάτια στο "Amartia" είναι λιγότερο αυτοτελή και έχουν περισσότερη συνοχή. Το δεύτερο album αναγκάζει τον ακροατή να το ακούσει ολόκληρο, αντί να διαλέγει κομμάτια από τον δίσκο και να τα ακούει ξεχωριστά, το οποίο βέβαια είναι τεράστιο μαρτύριο για τους περισσότερους από εμάς, χεχε.

Η μουσική σου εκπέμπει μια μυστικιστική και τελετουργική ατμόσφαιρα. Είναι επίσης θρηνητική και βαθιά σκοτεινή. Πιστεύεις ότι η σκοτεινή μουσική λειτουργεί ως κάθαρση στο δημιουργό και τον ακροατή της;
Ναι, μπορώ να πω ότι πιστεύω ακράδαντα σε αυτό το δόγμα. Ακούς συχνά το πόσο η σκοτεινή μουσική χαλάει τα καλά παιδάκια, αλλά στην ουσία μάλλον το αντίθετο γίνεται. Τα καλά παιδάκια ακούνει Slayer αντί να σηκώσουν χέρι ενάντια σε κάποιον που τους εκνευρίζει. Ακούνε My Dying Bride αντί να κόβουν τις φλέβες τους, ακούνε Pantheist αντί για το πρήξιμο από τον παπά στην εκκλησία. Βέβαια το παρακάνω λίγο, αλλά μάλλον καταλαβαίνεις τι εννοώ. Από την άλλη, δεν πιστεύω πως οποιοσδήποτε αντέχει τη σκοτεινή μουσική. Τέτοια μουσική σε φέρνει σε επαφή με πτυχές από την προσωπικότητα σου τις οποίες οι περισσότεροι μάλλον προσπαθούν να αποφύγουν. Και αυτή είναι μάλλον άλλη μια σημαντική συνεισφορά της σκοτεινής μουσικής. Σε μια εποχή όπου κάθε πνευματική αναζήτηση χάνεται σιγά-σιγά από την καθημερινή ζωή, η σκοτεινή μουσική σου θυμίζει ότι ο πόθος για να καταλάβει κανείς το μυστήριο που βρίσκεται μέσα στον καθένα μας, δε θα εξανεμιστεί ποτέ, όσο και αν ο κόσμος προσπαθεί να τον σπρώξει όσο πιο βαθιά μέσα μπορεί.

Μιας και είσαι ο βασικός πυρήνας και συνθέτης του σχήματος και καθώς πρόσφατα εγκαταστάθηκες από το Βέλγιο στην Αγγλία, πόσο αυτό επηρέασε το line-up των Pantheist και την ικανότητα τους να λειτουργούν σα μπάντα; Ποιο το τωρινό line-up;
Το γεγονός ότι εγκαταστάθηκα στην Αγγλία άλλαξε βέβαια τελείως το line-up. Και η αλήθεια είναι ότι -τουλάχιστον προσωρινά- μας έριξε λίγο πίσω, καθώς έπρεπε να αναδιοργανωθούμε από την αρχή. Πιστεύω όμως ότι αυτή η κίνηση είναι τελικά τεράστιας σημασίας για μας, μιας και μας έφερε σε επαφή με άλλους ταλαντούχους μουσικούς, οπότε ήταν μια σπουδαία επένδυση για το μέλλον.
Όσον αφορά το τωρινό line-up, αυτή τη στιγμή στο συγκρότημα βρίσκονται οι εξής:
Andy (φωνητικά), Ilia (κιθάρες, φωνητικά), Mark (φωνητικά, μπάσο), Κώστας (φωνητικά, πλήκτρα), Στέργιος (drums, μάλιστα και άλλος Έλληνας:). Ο κιθαρίστας μας, Nicolas, δυστυχώς αποφάσισε να μετακομίσει στις ΗΠΑ, οπότε αυτή τη στιγμή ψάχνουμε για καινούριο κιθαρίστα.

Συνεχίζεις να εισάγεις παραδοσιακά ελληνικά όργανα μέσα στο doom metal με μεγάλη επιτυχία. Πιστεύεις ότι αυτό είναι πλέον κάτι που θα χαρακτηρίζει τον ήχο σας; Ποια τα συναισθήματα σου προς την Ελλάδα βλέποντας την από "μακριά";
Νομίζω πως πράγματι, οι παραδοσιακές ελληνικές επιρροές είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του ήχου μας, και σκοπεύω να χρησιμοποιώ περισσότερες τέτοιες επιρροές στο μέλλον. Όπως είπα και πριν, η ελληνική παραδοσιακή μουσική έχει το δικό της μερίδιο στην τωρινή μου μουσική αντίληψη, και μάλλον το γεγονός ότι μένω στο εξωτερικό εδώ και πολλά χρόνια μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον να κρατήσω και να καλλιεργήσω τις αρετές της! Όταν μένεις σε μια χώρα, η παραδοσιακή μουσική του τόπου σου δε σου λέει και πολλά. Όταν όμως μένεις μακριά από τη χώρα που γεννήθηκες και μεγάλωσες, τότε η μουσική είναι ένας από τους λίγους τρόπους που έχεις να κρατήσεις τις αναμνήσεις και τα παλιά σου συναισθήματα.

Πως είναι τα πράγματα στο Λονδίνο μετά τον πρόσφατο τρομοκρατικό πανικό; Εύχομαι να μην είχατε προβλήματα.
Προσωπικά δεν είχα προβλήματα, αλλά πολλοί από μας είχαν την εντύπωση ότι την γλύτωσαν πολύ φτηνά και τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Η δουλειά μου με έφερε σε επαφή με συγγενείς και θύματα των επιθέσεων, το οποίο ίσως με βοήθησε να ενδιαφερθώ και να μάθω περισσότερα για τα συναισθήματα αυτών που υποφέρουν από τρομοκρατικά χτυπήματα. Ελπίζω αυτά που συνέβησαν να αλλάξουν τη νοοτροπία αυτών που είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια της χώρας και να τους κάνουν να σκεφτούν καλύτερα την επόμενη φορά πριν στείλουν στρατιώτες σε ξένες, άγνωστες χώρες επειδή το ζητάει η μαμά Αμερική.

Είσαι ικανοποιημένος με την ως τώρα συνεργασία σου με τη Firebox Records; Ποια η άποψη σου για τους δύσκολους καιρούς που περνάει η παγκόσμια δισκογραφία; Τελικά μήπως η μουσική θα καταλήξει πάλι ένα χόμπι για όλους, καθώς θα είναι αδύνατο να βασιστεί κανείς σε αυτήν για το βιοπορισμό του;
Είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι με τη συνεργασία μας με την Firebox, αν και δε με έχουν πείσει ακόμα ότι καταλαβαίνουν τη μουσική που παίζουμε. Δυστυχώς οι δισκογραφικές εταιρείες τρελαίνονται για ετικέτες, και εμείς από αυτή την άποψη είμαστε ένα αρκετά απογοητευτικό συγκρότημα, μιας και απεχθανόμαστε ότι έχει σχέση με μουσικές σκηνές και στερεότυπα. Αν θέλουν κάποιοι να μας δουν σαν funeral doom καλώς, όμως εμείς ποτέ δε σκοπεύουμε να κρυφτούμε πίσω από μια μουσική ετικέτα.
Τώρα σε ότι αφορά την κατάσταση της παγκόσμιας δισκογραφίας, μάλλον δεν είμαι και το πιο κατάλληλο άτομο να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, αφού η μουσική μέχρι τώρα ήταν πράγματι ένα χόμπι για μένα και όχι κάτι παραπάνω. Δυστυχώς το να παίζει κανείς τη μουσική που παίζουμε δεν έχει κάνει πλούσιο κανέναν. Πάντως πιστεύω ότι αν θέλει κάποιος να ζήσει από τη μουσική του, αυτό είναι πάντα δυνατό αν και θα πρέπει να αναλογιστεί της θυσίες που θα χρειαστεί να κάνει. Νομίζω πως το κλειδί στη σημερινή εποχή είναι το internet, μιας και διανύουμε μια εποχή που ο κόσμος προτιμά να κατεβάζει κομμάτια από το internet αντί να αγοράζει δίσκους. Οπότε ο συνθέτης / μουσικός θα πρέπει να βρει τρόπους να εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση και να φροντίσει να βγάζει κάποια λεφτά από τα πνευματικά του δικαιώματα. Νομίζω πως το ότι ο ακροατής προτιμάει να κατεβάζει δίσκους αντί να τους αγοράζει, δε σημαίνει απαραίτητα ότι δε θέλει να πληρώνει για αυτούς. Από την άλλη πάντως, το metal κοινό είναι αρκετά πιστό στα συγκροτήματα που αγαπάει, οπότε μάλλον θα συνεχίσει να αγοράζει albums.

Τι ακούς τώρα τελευταία; Ανακάλυψες τίποτα καινούριο;
Θα έλεγα ότι μάλλον ανακάλυψα κάτι παλιό, χεχε. Τον τελευταίο καιρό έχω ανακαλύψει το progressive rock της δεκαετίας του '70, οπότε περνάω τις μέρες μου ακούγοντας King Crimson, Aphrodite's Child, Van Der Graaf Generator, Amon Düül II κλπ.

Επειδή γνωρίζω ότι είσαι βαθιά μέσα στο doom metal χώρο θα ήθελα την αναφορά σου στην κατάσταση του doom metal σήμερα σε σχέση με το παρελθόν. Υπάρχει κινητικότητα; Υπάρχει νέο κοινό, νέες μπάντες;
Η σημερινή κατάσταση στο doom metal είναι δυστυχώς άθλια και η μόνη διέξοδος που υπάρχει είναι το να μην παίζεις doom metal. Κάποιος που μόλις έχει ανακαλύψει αυτό το είδος μουσικής μάλλον θα νομίζει ότι είναι μια σκηνή γεμάτη κινητικότητα και καινούριες ιδέες. Στην πραγματικότητα όμως όλες οι ιδέες είναι παλιές και κανένας στη σκηνή δε θέλει πραγματικά να αλλάξει τίποτα, έτσι όλοι αναμασάνε παλιά riffs από Black Sabbath και My Dying Bride. Όποιο συγκρότημα θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό, συναντάει τεράστια αντίσταση και μπόλικη γκρίνια ότι δεν παίζει "true doom'. Από την άλλη υπάρχουν και αρκετά solo projects από άτομα που δεν ξέρουν καν να παίζουν ένα μουσικό όργανο και νομίζουν ότι το doom-metal.com έχει χρέος να διαφημίσει οποιοδήποτε τρίτης κατηγορίας demo υπάρχει online, καθώς και μπόλικα συγκροτήματα που νομίζουν ότι το να γράφεις καλή μουσική δεν είναι και τόσο σημαντικό όσο το να κουρδίζεις την κιθάρα σου όσο πιο χαμηλά γίνεται και να παίζεις σε όσο πιο αργές ταχύτητες μπορείς, μουγκρίζοντας ταυτόχρονα σα χτυπημένο σκυλί. Τελικά το μόνο που μπορώ να συμβουλέψω έναν μουσικό που αρχίζει κάποιο καινούριο συγκρότημα είναι το να ακολουθήσει την καρδιά του αντί να βαλθεί να γίνει δεχτός σε κάποια μουσική σκηνή. Χωρής ψυχή και καρδιά δε μπορεί κανείς να κάνει καλή μουσική.

Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Υπάρχει δυνατότητα για συναυλίες; Έχεις κάποιο νέο δίσκο στα σκαριά;
Όπως είπα νωρίτερα, ο Nicolas μετακομίζει στις ΗΠΑ, οπότε αυτή τη στιγμή ψάχνουμε για καινούριο κιθαρίστα. Μέχρι τότε, δυστυχώς δε μπορούμε να παίξουμε ζωντανά. Πάντως θα κάνουμε ότι μπορούμε για να γίνει αυτό σύντομα πραγματικότητα. Εν τω μεταξύ ηχογραφήσαμε 3 νέα κομμάτια τον Ιούλιο για ένα καινούριο EP που θα κυκλοφορήσει στο τέλος του χρόνου, περισσότερα όμως στην επόμενη ερώτηση. :)

Άκουσα ότι μια ρώσικη εταιρεία ενδιαφέρεται να επανακυκλοφορήσει το demo σας! Θα ήθελες να μας δώσεις περισσότερες πληροφορίες; Θα υπάρχει bonus υλικό στην επανακυκλοφορία;
Η Serpent's Lair Records θα κυκλοφορήσει πράγματι το demo μας. Η κυκλοφορία θα έχει και bonus υλικό, 3 καινούρια κομμάτια (ένα από αυτά είναι διασκευή από Katatonia). Τα καινούρια κομμάτια έχουν διάρκεια 29 λεπτών. Εκτός από αυτά, το EP θα περιέχει και ένα live video που βιντεοσκοπήθηκε όταν παίξαμε στο Βέλγιο με τους Evoken το 2003, οπότε ελπίζουμε ότι θα αξίζουν τον κόπο τόσο γι' αυτούς που έχουν ακούσει το demo, όσο και γι' αυτούς που δεν το έχουν ακούσει!


Αυτά από εμένα, ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Μπορείς να προσθέσεις ότι άλλο θέλεις για το τέλος! Εύχομαι να τα πούμε από κοντά και καλή συνέχεια!
Να 'σαι καλά Θανάση, ευχαριστώ για τη συνέντευξη! Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα για τους Pantheist, η ιστοσελίδα μας στο www.pantheist.co.uk είναι το ιδανικό μέρος για να ξεκινήσει, καθώς έχει αρκετά samples και μερικά ολόκληρα κομμάτια που οποιοσδήποτε μπορεί να κατεβάσει δωρεάν.