Συνέντευξη Dub Pistols (Barry Ashworth)

Μιλήσαμε με τον ιδρυτή και ηγέτη του λονδρέζικου σχήματος, Barry Ashworth, και μάθαμε την έμπνευση του για τη δημιουργία των Dub Pistols, την άποψή του για την πολιτική κατάσταση της χώρας μας, για την υποτιθέμενη επιστροφή τους με το νέο άλμπουμ κ.ά.. Η μπάντα που όλοι θα θέλαμε στο πάρτι μας, επιστρέφει για μια mini ελληνική περιοδεία σε τρεις προορισμούς, την Παρασκευή 20/2 στη Θεσσαλονίκη (Fix Factory Of Sound), το Σάββατο 21/2 στα Ιωάννινα (Factory Of Sound) και την Κυριακή 22/2 στην Αθήνα (Fuzz).

Πώς σου ήρθε η ιδέα των Dub Pistols; Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε;
Το όνομα προέρχεται απ' την αγάπη μου για την punk μουσική, στις αρχές της. Μπάντες όπως οι The Clash, που συγχώνευσαν την rock μουσική με μια ελαφριά reggae αίσθηση, με ώθησαν να εξερευνήσω περισσότερο την μουσική με βάση τη reggae. Έτσι, το όνομα Dub Pistols φαινόταν υπέροχο, γι' αυτό που προσπαθούσα να κάνω, εκείνη τη στιγμή. Η punk για μένα είναι μορφή ήθους και όχι ένας ήχος. Είναι μια «κλωτσιά» ενάντια στο φυσιολογικό και σ' οτιδήποτε πάει κατά κανόνα. Aυτό, δηλαδή, που ήθελα στον ήχο των Dub Pistols.

Και πότε προέκυψε το παρατσούκλι «Pistoleros»;
Αυτό νομίζω μπορείς να το καταλάβεις και μόνη σου!
 
Η «επιστροφή» σας είναι όπως την φανταζόσασταν; Ποιά είναι η ανταπόκριση του κοινού;
Δεν είναι πραγματική επιστροφή, καθώς δε φύγαμε ποτέ. Κάνουμε περιοδεία έντεκα μήνες, τον χρόνο, γι' αυτό και το πρόγραμμα των συναυλιών μας είναι τόσο σφιχτό. Έχουμε δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο κοινό, το οποίο μας ακολουθεί ανά τον κόσμο και υποδέχτηκε με ενθουσιασμό τα κομμάτια απ' το καινούργιο άλμπουμ, που παίξαμε live. Οπότε, υποθέτω η ανταπόκριση του κοινού είναι καλή.

Τι σχέδια έχετε για το μέλλον; Θα συνεχίσετε να περιοδεύετε και να φτιάχνετε άλμπουμ μέχρι ότου μπορείτε;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω κανένα σχέδιο. Συνήθιζα να λέω ότι θα φτιάξω δέκα άλμπουμ και τότε θα σταματήσω. Αυτό, είναι το έκτο άλμπουμ μας, οπότε είμαστε πολύ μακριά. Πιστεύω, ότι θα συνεχίσουμε μέχρι να σταματήσω να απολαμβάνω αυτό που κάνω ή όταν σταματήσει να έρχεται κόσμος στα shows μας. Αλλά ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Το θέμα είναι να ζεις στο «τώρα» και να μην ανησυχείς για το μέλλον, διότι το μέλλον, θα είναι το «τώρα» πολύ σύντομα.



Έχω χάσει το μέτρημα των μελών της μπάντας, κατά τη διάρκεια των χρόνων. Πόσο δύσκολο είναι να οργανώσετε περιοδεία, που να ευκαιρούν όλοι τότε;
Ο πυρήνας της μπάντας είναι ο ίδιος. Χρησιμοποιώ διαφορετικούς καλεσμένους στη θέση των φωνητικών, ανά διαστήματα, διότι θεωρώ ότι κρατάει «φρέσκα» τα shows. Με αυτό τον τρόπο, είναι σαν να κάνουμε συνεχώς remixes, των ίδιων μας των κομματιών, αλλά live. Είμαστε σαν ποδοσφαιρική ομάδα ή σαν φατρία τύπου Wu-Tang Clan. Υπάρχουν διαφορετικά μέλη που παίζουν σε διαφορετικά shows, αλλά κυρίως έχουμε τον ίδιο πυρήνα ομάδας. Ο Johny Rockstar είναι μαζί μου απ' την αρχή και ο ηχολήπτης μας, ο Billy Borez, το ίδιο. Ο Jack και ο Dave συμμετέχουν πάνω από επτά χρόνια και ο Seanie Tee (Dark Horizon) είναι ο κεντρικός guest ερμηνευτής μας για τα τελευταία τρία χρόνια, ο οποίος έχει βοηθήσει στη βελτίωση της μπάντας. Ακόμα φέρνουμε τον Rodney P, τον Mc Sir Real, τη Lindy Layton ακόμα και τον Terry Hall από καιρό σε καιρό. Είμαστε μια οικογένεια και είναι υπέροχο όταν μαζευόμαστε όλοι, καθώς είναι ευκαιρία για ένα γαμημένο πάρτι!

Είστε η μπάντα που όλοι θα εύχονταν να έχουν στο πάρτι τους, αλλά μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας να παίζει κάτι διαφορετικό; Ένα διαφορετικό είδος ή κάτι καταθλιπτικό;
Όχι! Απλώς, δεν είναι το στυλ μας. Εμείς ερχόμαστε να rock-άρουμε!

Η τελευταία φορά που σας είδα ήταν το καλοκαίρι στο Plissken Festival και η ενέργεια του live ήταν φοβερή. Πώς ήταν η δική σας εμπειρία; Περάσατε καλά;
Πάντοτε περνάμε καλά. Όπως ανέφερα και πριν, η ημέρα που δεν θα είναι διασκέδαση για εμάς είναι η μέρα που θα σταματήσουμε. Το Plissken τα «έσπασε» και οι Έλληνες ξέρουν να «παρτάρουν». Είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον.

Η σχέση σας με το ελληνικό κοινό πώς έγινε τόσο δυνατή; Θυμάστε την πρώτη σας εμφάνιση εδώ;
Νομίζω η πρώτη μας φορά στην Ελλάδα ήταν με τον Tricky, αλλά δε μπορώ να θυμηθώ πού παίξαμε. Σίγουρα, χρειάστηκε χρόνος και πολλές συναυλίες εδώ, για να δημιουργήσουμε το κοινό μας. Πάντοτε όμως, περνούσαμε όμορφα και αυτό θα συνεχίσει για καιρό ακόμη.

Ποιό είναι το κύριο στοιχείο του ήχου σας που έχει μείνει ίδιο στο πέρασμα των χρόνων; Το πάθος σας είναι το ίδιο;
Το κύριο στοιχείο, όσον αφορά τον ήχο μας, reggae με rap φωνητικά πάνω από ένα breakbeat. Θεωρώ πως με τον καιρό γινόμαστε όλο και καλύτεροι και τα shows μας έχουν όλο και περισσότερο κόσμο, ενώ ταυτόχρονα, εμείς αγαπάμε να παίζουμε, δημιουργώντας μια αίσθηση πάρτι. Οπότε, ναι, σίγουρα το πάθος υπάρχει ακόμα.



Γίνεται δυσκολότερο, όσο μεγαλώνεις, να είσαι στην μουσική βιομηχανία; Τι βλέπεις να γίνεται στις μέρες μας;
Είναι δυσκολότερο το να βγάλεις τα προς το ζην, χωρίς εκπτώσεις, καθώς το να μοιράζεσαι αρχεία μουσικής και sites, όπως το Spotify, έχουν γίνει ο φυσιολογικός τρόπος να αποκτήσεις και να ακούσεις μουσική. Στο Ηνωμένο Βασίλειο τώρα, θα έλεγα πως οι περισσότερες μορφές τέχνης προέρχονται από παιδιά της μεσαίας τάξης και κάποιο εύπορο υπόβαθρο, τα οποία διαθέτουν χρήματα να κυνηγήσουν μια καριέρα. Αντιθέτως, οι καλλιτέχνες που έχουν ένα πιο φτωχό υπόβαθρο, αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν δυσκολίες. Το να είσαι σε μια μπάντα πλέον, σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα και όχι μόνο το να ερμηνεύεις. Πρέπει να «μανατζάρεις», να διοργανώνεις τις περιοδείες και πιθανώς να κάνεις τον λογιστή ή ακόμα και τον οδηγό. Είναι μια εργασία αγάπης.

Ποιά διαδικασία ακολουθείτε όταν γράφετε καινούργιο υλικό; «Τζαμάρετε» μέχρι να βρείτε κάτι που σας αρέσει ή κάνετε κάτι πιο συγκεκριμένο;
Μερικές φορές «τζαμάρουμε» κατά τη διάρκεια του sound check και τότε μας έρχονται οι ιδέες. Αλλά, κανονικά, έχω εγώ κάποιες ιδέες και beats, τα οποία τα ηχογραφώ στο στούντιο και τα στέλνω σε διαφόρους ερμηνευτές, για να δω το αποτέλεσμα που θα μας στείλουν πίσω. Στη συνέχεια, «χτίζουμε» το κομμάτι γύρω απ' αυτό.

Περί πολιτικής ή αγάπης είναι το ευκολότερο θέμα να γράψεις; Ποιά είναι η γνώμη σου για την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας;
Προτιμώ περί πολιτικών, αλλά είναι πολλοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δε θέλουν να ασκείται πολιτική άποψη άλλων, πάνω τους. Όσον αφορά, τη δική σας πολιτική κατάσταση, είναι δύσκολη. Πιστεύω πως η Ευρώπη δεν είναι ρεαλιστική σχετικά με τα μέτρα λιτότητας. Είναι υπερβολικά και το αποτέλεσμα δεν είναι θετικό. Δεν κατηγορώ τους Έλληνες που θέλουν να φύγουν απ' το ευρώ, αλλά αν το κάνουν αυτοί, θα ακολουθήσει η Πορτογαλία και η Ιταλία και σύντομα το ευρώ θα καταρρεύσει. Τόση ανεργία, δεν μπορεί ποτέ να είναι καλό πράγμα αλλά αυτό είναι το αποτέλεσμα. Ασφαλώς, εάν είχαν περισσότεροι άνθρωποι δουλειές και πλήρωναν τους φόρους, η κυβέρνηση θα μπορούσε να πληρώσει το χρέος, αλλά το αποτέλεσμα, μέχρι τώρα, είναι το αντίθετο. Δεν δουλεύει και δεν θα δουλέψει αυτή η τακτική. Η Ευρώπη πρέπει να ακούσει τους ανθρώπους, αλλιώς το τέλος είναι κοντά.
 
Τι ακούς τις τελευταίες εβδομάδες;
Για να είμαι ειλικρινής, ακούω περισσότερο μουσική που παίζεται σε clubs και μου στέλνουν djs. Αν και άκουσα το καινούργιο άλμπουμ του Mark Ronson, το οποίο δεν είναι και τόσο κακό.

Έχεις κάποιο μήνυμα για το κοινό σας;
Απλά να πω, ότι ανυπομονούμε να «παρτάρουμε» ξανά μαζί σας. Ας κάνουμε αυτή την περιοδεία, την καλύτερη ελληνική περιοδεία μας που έχει υπάρξει ποτέ!