Seven Kingdoms: «Δεν αντιγράφουμε τον ευρωπαϊκό ήχο»

Οι Seven Kingdoms θεωρούνται από τις σημαντικά ανερχόμενες μπάντες της power metal σκηνής, έχοντας παρουσιάσει αρκετές ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες στα δέκα χρόνια της ύπαρξής τους. Η τελευταία τους, το euro power-ίζον "Decennium" τους βρίσκει στην καλύτερη φάση της καριέρας τους μέχρι τώρα κι έτσι βρήκαμε την ευκαιρία για μια κουβέντα με την τραγουδίστρια τους, την εντυπωσιακή Sabrina Valentine Cruz.

Καταρχάς, θέλω να σε συγχαρώ για το "Decennium", την τελευταία προσπάθειά σας. Είναι μια πραγματικά ενδιαφέρουσα προσπάθεια να επεκτείνετε τους μουσικούς σας ορίζοντες. Οπότε, πώς αισθάνεσαι για το δίσκο και όλη τη δουλειά που έχετε κάνει για αυτόν και ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις που λαμβάνετε;

Νομίζω πως το "Decennium" έχει λάβει πολύ θετικά σχόλια, άλλωστε είναι σίγουρα το πιο απαιτητικό μουσικά δημιούργημά μας μέχρι στιγμής. Θέλαμε να προκαλέσουμε τους εαυτούς μας να προοδεύσουμε και θεωρώ το πετύχαμε.

Μιας και ακούω τη μουσική σας για αρκετό καιρό, έχω να παρατηρήσω πως στον νέο δίσκο υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση στη μουσική σας κατεύθυνση. Τα πιο thrash στοιχεία έχουν σχεδόν εκλείψει και η επιρροή των Blind Guardian είναι πιο ισχυρή από ποτέ άλλοτε. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, στοχεύατε σε αυτό το αποτέλεσμα ή ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο της προόδου σας ως συνθέτες;

Είχαμε πολλούς στόχους στο συγκεκριμένο άλμπουμ και ο σημαντικότερος εξ αυτών ήταν να δημιουργήσουμε έναν power metal δίσκο έτσι όπως θα έπρεπε να είναι, κάνοντας τους οπαδούς μας υπερήφανους. Οι Blind Guardian είναι ξεκάθαρα μια προφανής επιρροή μας, κάτι το οποίο είναι απολύτως φυσικό. Μας έχουν επηρεάσει τα μέγιστα όλα αυτά τα χρόνια σε πάρα πολλούς τομείς.

Η Floor Jansen με δίδαξε πώς να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις μιας δύσκολης ερμηνείας

Είστε μια αμερικάνικη μπάντα αλλά έχετε έναν πιο ευρωπαϊκό ήχο, από τη στιγμή που έχετε περισσότερα κοινά με μπάντες όπως οι Blind Guardian, οι Helloween και οι Stratovarius. Πώς το εξηγείς αυτό, μιας και δεν είστε η μοναδική αμερικάνικη μπάντα που επιδίδεται σε αυτό το εξευρωπαϊσμένο δείγμα power metal μουσικής;

Είναι απλώς η μουσική που αγαπάμε. Όταν λατρεύεις κάτι, του δίνεις όλο σου το είναι και προσπαθείς να είσαι όσο καλύτερος σου επιτρέπουν οι δυνατότητές σου. Δεν προσπαθούμε να αντιγράψουμε τον «ευρωπαϊκό ήχο», είναι απλώς κάτι που συμβαίνει και μονάχα θετική είναι η σύγκρισή μας με τις μπάντες εκείνης της σκηνής.

Οφείλω να ομολογήσω πως εντυπωσιάστηκα από την απόδοση σου στον νέο δίσκο. Η φωνή σου είναι καλύτερη από ποτέ και πραγματικά βοηθάς εμφανώς τις συνθέσεις να αναδειχθούν. Θα ήθελες να μας πεις μερικά λόγια σχετικά με την ερμηνευτική σου προσέγγιση και τις κυριότερες επιρροές σου ως τραγουδίστρια; Να υποθέσω πως ο Hansi Kursch και η Sharon den Adel είναι ανάμεσα σε αυτές;

Αυτός ο δίσκος ήταν πραγματικά μια μεγάλη πρόκληση για μένα. Είναι μακράν ό,τι πιο απαιτητικό είχα να φέρω εις πέρας. Είχα να κάνω πολλά μαθήματα φωνητικής για να ανταπεξέλθω στα πιο σύνθετα μέρη με τον καλύτερο τρόπο. Ευτυχώς, μεγάλη βοήθεια προσέφερε και ο Jim Morris του Morrisound studio. Όσο για τις επιρροές μου, η αλήθεια είναι πως έχουν προέλθει από τόσους πολλούς τραγουδιστές, αλλά αυτές που άκουσες στις ερμηνείες μου είναι από τις κυριότερες. Επίσης, η Floor Jansen ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιρροές μου, από τη στιγμή που υπάρχουν τμήματα στη μουσική μας που θεωρώ πως αν δεν υπήρχε και δεν με είχε «διδάξει» μέσω της μουσικής της στο πώς να ανταπεξέλθω, ειλικρινά δεν θα ήξερα πώς να τα προσεγγίσω. Όσο για την επιρροή του Hansi, φυσικά είναι πολύ έντονη, ειδικά στο "In The Walls". Φαντάσου ο Jim Morris μου είπε «Πιστεύω πως αυτή σου η ερμηνεία είναι κάτι για το οποίο ο Hansi θα ήταν υπερήφανος».

Είναι μια πρόκληση το να τραγουδάω κατά αυτόν τον τρόπο, αλλά κάθε φορά που το κάνω, γίνομαι ολοένα και καλύτερη

Αν δεν κάνω λάθος, με το νέο σας άλμπουμ γιορτάζετε την πρώτη σας δεκαετία ως μπάντα. Θα μπορούσες να μας ξεχωρίσεις την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή αυτού του ταξιδιού μέχρι στιγμής;

Θα αρχίσω με τη χειρότερη στιγμή, η οποία είναι το μοναδικό πράγμα που μου είναι δύσκολο και που συνηθίζω να το αναφέρω ως «φάση αμμοβολής». Κάποιες φορές, όταν έχεις να μάθεις νέες τεχνικές, μπορεί να είναι μια πολύ απαιτητική και άβολη διαδικασία. Κι αυτό έχω να το αντιμετωπίσω όταν μαθαίνω να τραγουδώ το νέο υλικό. Αλλά οι καλές στιγμές ακολουθούν αμέσως, αφού καταφέρνω να ανταπεξέλθω σε κάτι που θεωρούσα τόσο δύσκολο. Είναι υπέροχο να βλέπω τα πρόσωπα των παιδιών από την μπάντα εντυπωσιασμένα όταν καταφέρνω να φτάσω στα ερμηνευτικά μου όρια. Είναι συνεχώς μια πρόκληση το να τραγουδάω κατά αυτόν τον τρόπο, αλλά κάθε φορά που το κάνω, γίνομαι ολοένα και καλύτερη.

Επίσης, αυτή είναι η πρώτη σας δουλειά με την Napalm, το οποίο θεωρώ πως είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για εσάς. Πώς αποφασίσατε να συνεργαστείτε μαζί τους;

Η Napalm μας προσέγγισε όταν βρισκόμασταν σε περιοδεία με τους Stratovarius και τους Amaranthe μερικά χρόνια πριν και από τότε κρατήσαμε μια επαφή. Καταρχάς, αποφασίσαμε να πορευθούμε μόνοι μας και να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας τρόπο απλώς για να δούμε αν θα λειτουργούσε, κι έπειτα καταλήξαμε στην προοπτική να γίνουμε μια μπάντα της Napalm. Η αλήθεια τα πηγαίναμε πολύ καλά και μόνοι μας, χάρη στους οπαδούς μας και το Kickstarter, αλλά υπάρχουν πράγματα που μονάχα μια μεγάλη εταιρεία μπορεί να κάνει για μια μπάντα. Είμαστε πολύ περήφανοι που ανήκουμε στο δυναμικό της και ανυπομονούμε να διαπιστώσουμε τι θα προκύψει από αυτήν τη συνεργασία και στο μέλλον.

Οι στίχοι σας και, φυσικά, το όνομα της μπάντας έχουν σαν κυρίαρχη επιρροή το "A Song Of Ice And Fire" του George R.R. Martin. Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσω πως, προσωπικά, με τράβηξε περισσότερο εκείνο το Lovecraft-ικό άγγιγμα του "In The Walls". Οπότε, έρχομαι να ρωτήσω, έχεις κάποια αγαπημένη στιγμή από την ιστορία του H.P. Lovecraft, "Οι Αρουραίοι Στους Τοίχους";

Θα αφήσω τον Kevin να απαντήσει εδώ γιατί αυτό είναι ένα θέμα που αγαπά ιδιαιτέρως.

Kevin: Η στιγμή που ξεχωρίζω μέσα από την ίσως πιο αγαπημένη μου ιστορία του H.P. Lovecraft είναι η στιγμή που ο πρωταγωνιστής διαπιστώνει τι συμβαίνει υπογείως της οικογενειακής του περιουσίας. Ουσιαστικά τρελαίνεται και αρχίζει να παραληρεί. Η κατάληξη της ιστορίας είναι τόσο τρομακτική που πάντοτε είμαι σε εγρήγορση όταν τη διαβάζω. Επίσης με φρικάρει αρκετά, πράγμα που είναι πάντα ωραίο με αυτού του είδους τις ιστορίες.

Είμαστε μια παρέα φίλων που απλά γουστάρει να παίζει μουσική και να μαγειρεύει

Έχετε ένα σταθερό line-up εδώ και πολλά χρόνια. Να υποθέσω, λοιπόν, πως αυτή η σταθερότητα σας βοηθά να πετύχετε τα βέλτιστα αποτελέσματα όταν ηχογραφείτε και περιοδεύετε; Στα μάτια μου, μια παρέα φίλων σίγουρα μπορεί να αποδίδει καλύτερα σε αυτές τις περιπτώσεις...

Το έθεσες άψογα. Πράγματι είμαστε μια παρέα φίλων που απλά γουστάρει να παίζει μουσική και να μαγειρεύει. Αλλά το κυριότερο, είμαστε σαν οικογένεια, νιώθω τα παιδιά σαν αδέρφια μου και δεν θα μπορούσα να είμαι περισσότερο υπερήφανη που έχω την τιμή να ζω τα όνειρα μου στο πλάι τους.

Περιοδεύετε με τους Evergrey, τους Need και τους Ascendia. Ποιες οι προσδοκίες σου για αυτήν την περιοδεία και τι άποψη έχεις για τις υπόλοιπες μπάντες; Ξέρεις, οι Need είναι ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα αυτήν τη στιγμή...

Προσπαθώ να μην έχω προσδοκίες, αλλά ελπίδες. Μέχρι στιγμής η περιοδεία πηγαίνει πολύ καλά και όλα τα παιδιά είναι πολύ ταλαντούχα κι εξυπηρετικά. Είμαστε μόλις λίγες μέρες μαζί και η ομαδικότητα μας είναι κάτι αξιοθαύμαστο. Ανυπομονώ πραγματικά να δω όλες στις μπάντες, μαζί κι εμάς, να προοδεύουμε μέρα με τη μέρα κι ευελπιστώ αυτή μας η συνύπαρξη να εξελιχθεί σε μια μακροχρόνια φιλία.

Μιας και μιλάμε για περιοδείες, έχεις καμία ενδιαφέρουσα ή αστεία ιστορία από τις εμπειρίες σας στον δρόμο;

Νομίζω το πιο αστείο πράγμα που με αφορά είναι η περίοδος που ταίριαξα τα burger «παπούτσια» μου με αντίστοιχα burger σκουλαρίκια. Φαντάσου, ήταν από τα κεντρικά θέματα κάθε συζήτησης με τους οπαδούς μετά τις εμφανίσεις μας. Το πιο αστείο, βέβαια, είναι το πόσο λυπήθηκε ο κόσμος έπειτα από την απώλειά τους. Όμως, έζησαν μια μακρά ζωή, υποκύπτοντας στην υπερβολική χρήση και στο συνεχές βάλε/βγάλε (γέλια).

Για το τέλος, θα ήθελες να μας πεις τι βρίσκεται στα ηχεία σου αυτόν τον καιρό;

Αυτήν την περίοδο ακούω τα άλμπουμ των Avantasia, το "Secret Garden" των Angra, προφανώς το άλμπουμ μας, κυρίως για λόγους εξάσκησης και αρκετούς Evergrey.

Sabrina, σε ευχαριστώ για τον χρόνο και τις απαντήσεις σου. Εύχομαι τα καλύτερα για σένα και την μπάντα και ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να σας δούμε στα μέρη μας μελλοντικά. Ο επίλογος, δικός σου...

Εγώ σε ευχαριστώ για την ευκαιρία που μας δίνετε να παρουσιαστούμε στους αναγνώστες σας. Ειλικρινά ελπίζω να μπορέσουμε να έρθουμε στην Ελλάδα σε κάποια μελλοντική μας περιοδεία, άλλωστε έχω ακούσει πως το φαγητό σας είναι υπέροχο και τα τοπία είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης της φύσης.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Decennium" από τον Σπύρο Κούκα.