Gus G (Firewind): «Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου»

Ο Gus G μιλάει για τον νέο δίσκο των Firewind, την μέχρι τώρα πορεία του, το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του, τις κιθάρες, τα προσωπικά του σχέδια και... τον Οzzy!

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 10/03/2017 @ 14:30

Με αφορμή την επανενεργοποίηση των Firewind και την κυκλοφορία του νέου δίσκου τους δίσκου "Immortals", συναντήσαμε τον Gus G για μία ακόμη ενδιαφέρουσα συζήτηση που περιελάμβανε όλα τα σημαντικά ζητήματα: Τη δημιουργία του νέου υλικού και το σχετικό concept, τον καινούργιο τραγουδιστή, τα δεδομένα στην κλασική metal μουσική βιομηχανία, το λάθος του Gus G να αποποιηθεί τον όρο power metal, τα προσωπικά του σχέδια και ολίγον από Οzzy!

Gus G

Πέντε σχεδόν χρόνια χωρίς νέο άλμπουμ είναι αρκετά, όσο κι αν συνέτρεχαν συγκεκριμένοι λόγοι (live άλμπουμ, αλλαγή τραγουδιστή, solo καριέρα). Φοβηθήκατε ότι μπορούν να πέσουν οι μετοχές σας;

Ναι, εντάξει, αλλά ήμασταν σε μια φάση που δεν μπορούσαμε να πιέσουμε μια κατάσταση, δηλαδή εμένα δεν μου έβγαινε να κάνω κάτι με τους Firewind τα προηγούμενα χρόνια. Μάζευα υλικό πάντα στην άκρη για μια μέρα όταν θα γινόταν αυτή η επιστροφή. Θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη φάση μας έκανε καλό αυτό το διάλειμμα, προφανώς, γιατί αυτήν τη στιγμή έχουμε έναν πάρα πολύ καλό δίσκο στα χέρια μας, έχουμε γεμίσει τις μπαταρίες μας ξανά. Βέβαια, ίσως είναι αυτό που λες, ζούμε σε μια εποχή όπου όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα, είναι fast-food η εποχή που ζούμε και ο κόσμος προχωράει πολύ γρήγορα, δεν κάθεται να περιμένει. Κάνοντας τις solo δουλειές μου κράτησα και τη μουσική των Firewind ζωντανή, στις εμφανίσεις μου έπαιζα και τραγούδια των Firewind, οπότε παρόλο που υπήρχε αυτή η σιγή, δεν θεωρώ ότι εξαφανιστήκαμε από προσώπου γης για πέντε χρόνια εντελώς. Αφήσαμε λίγο να δούμε και πώς θα εξελιχθεί, κάναμε πολλές φορές βιαστικά βήματα στην καριέρα μας και δεν θέλαμε να ξαναγίνει κάτι τέτοιο, οπότε είπαμε, αν είναι να γίνει, όταν γίνει, θα το κάνουμε. θεωρώ ότι κάποια στιγμή η μουσική μιλάει από μόνη της, ότι θα χάναμε κάποιους οπαδούς ήταν λογικό, αλλά ούτως ή άλλως, κάθε μέρα χάνεις οπαδούς και λογικά κερδίζεις, ελπίζεις ότι κερδίζεις και κάποιους.

Οπότε ήταν πρώτη προτεραιότητα να έχεις έναν πολύ καλό δίσκο.

Ναι, θεωρούσα ότι αυτό ήταν πολύ πιο σημαντικό από το να κάνω έναν δίσκο τον επόμενο χρόνο ή στα επόμενα δύο χρόνια. Όλα έπαιξαν ρόλο, ότι δεν είχαμε τραγουδιστή, ότι χρειαζόμασταν ένα διάλειμμα από το γκρουπ, ότι εμένα η προσωπική μου καριέρα προχώρησε πιο αναπάντεχα απ' ό,τι περίμενα και ήταν σε ένα σημείο όπου μπορούσα να βγω και να περιοδεύσω κιόλας, άρχισε να μου αρέσει και αυτός ο νέος δρόμος...

Σαν να έκανες ένα μοναχικό ταξίδι...

Ναι, ήτανε κάτι καινούργιο για μένα ξέρεις. Πάντα ήμουνα ο τύπος που είχε τους άλλους τέσσερις μαζί του και τους κουβαλούσε, (γέλια) τους προέτρεχα να κάνουμε πράγματα, «πάμε, πάμε, πάμε», και κάποια στιγμή αυτό γίνεται και λίγο κουραστικό μετά από δέκα χρόνια. Ήτανε μια άλλου είδους ελευθερία να κάνω κάτι εντελώς μόνος μου, χωρίς να χρειάζεται να δεσμευτώ με άλλα μέλη, με άλλους μουσικούς. Δηλαδή είχα στην ουσία μία παρέα φίλων, συνεργασίες διάφορες που μπόρεσα κι έκανα μόνος μου μέσα από αυτά τα άλμπουμ.

Πώς καταλήξατε στον Henning Basse;

Πιστεύω ήταν η πιο προφανής επιλογή. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είχε περιοδεύσει μαζί μας πριν από δέκα χρόνια, είναι πάρα πολύ καλός frontman, έχει φοβερή φωνή, είναι πολύ καλός φίλος. Ξέραμε ότι οι οπαδοί μας τον είχανε καλοδεχθεί τότε, δηλαδή ξέραμε ότι δουλεύει η χημεία, και μεταξύ μας, αλλά και μεταξύ μπάντας και κοινού. Ήταν προφανής η επιλογή. Καμιά φορά, δεν λένε, κοιτάνε το δέντρο αλλά χάνουν το δάσος; Πώς είναι η παροιμία; (γέλια) Αλλά ο άνθρωπος ήταν μπροστά μας, έψαχνε μπάντα όλα αυτά τα χρόνια, δεν είχε κατασταλάξει κάπου.

Χάσαμε την ευκαιρία με τον Leven

Υπό αυτήν την έννοια θα μπορούσατε να είχατε δέκα υποψηφίους. Ο Leven ας πούμε...

Για μένα χάσαμε την ευκαιρία με τον Leven το 2011. Περιόδευσε μαζί μας, μας βοήθησε σε μια περιοδεία και ήταν να αλλάξουμε τραγουδιστή. Εγώ ήμουνα σύμφωνος, αλλά τα παιδιά στην μπάντα ήταν λίγο διστακτικοί και έδωσαν μία ευκαιρία ακόμα στον Apollo. Από εκεί και πέρα ο Mats αφοσιώθηκε στους Candlemass, βέβαια εγώ και ο Mats θέλαμε να κάνουμε κάτι μαζί, με τους Firewind ή χωρίς τους Firewind, οπότε κάναμε δουλειές μαζί στον solo δίσκο μου. Δεν χάθηκε δηλαδή αυτή η συνεργασία και χαίρομαι που συνεργαστήκαμε έτσι.

Τελικά νομίζω ότι είναι εν πολλοίς θέμα συγκυριών οι συνεργασίες.

Είναι συγκυρίες, είναι timing, πρέπει και η μουσική να δέσει μαζί, ανάλογα σε τι φάση είναι ο καθένας στη ζωή του και στην καριέρα του, όλα αυτά παίζουν ρόλο. Και με τον Henning ισχύει αυτό που λέμε, άμα το σκεφτείς είναι τρελό. Περιόδευσε μαζί μας το 2007, δεν έκατσε τότε να συνεχίσει η συνεργασία, αλλά οχτώ ή δέκα χρόνια μετά, είναι ακόμη εκεί, ψάχνει ακόμα μπάντα, ψάχνουμε τραγουδιστή ξανά εμείς, είναι περίεργο πώς τα φέρνει η ζωή καμιά φορά.

Firewind

Να περάσουμε στα του δίσκου φυσικά και να ξεκινήσουμε από το θέμα.

Το θέμα είναι ξεκάθαρο, έχει να κάνει με τις ρίζες μας, με την ιστορία μας, καθώς οι τρεις από τους πέντε στην μπάντα είμαστε Έλληνες. Θα μπορούσαμε να έχουμε διαλέξει οποιοδήποτε κομμάτι της ιστορίας μας καθώς είναι τεράστια ούτως ή άλλως. Τελικά επικεντρωθήκαμε στη Μάχη των Θερμοπυλών και τη Ναυμαχία την Σαλαμίνας και λόγω της ταινίας, εννοείται ότι είμαστε μεγάλοι οπαδοί και του Zack Snyder, αλλά επειδή είναι από τις πιο ηρωικές μάχες της ιστορίες. Ο ηρωισμός, η γενναιότητα, όλα αυτά, ταιριάζουν με ένα soundtrack για heavy metal, πηγαίνουν χέρι-χέρι.

Θα έλεγα περισσότερο σε πιο epic metal καταστάσεις, είναι πιο συνηθισμένοι σε τέτοια θέματα!

Οκ, heavy metal παίζουμε κι εμείς, οι ταμπέλες είναι ταμπέλες, power metal μπάντα είμαστε, heavy metal μπάντα είμαστε, ό,τι θες είμαστε. Εγώ θεωρώ ότι ταιριάζει πάρα πολύ με αυτό που κάναμε μουσικά.

Αυτό που παίζουμε είναι πολύ κοντά σε αυτό που κάνουν οι Iron Maiden

Σίγουρα ταιριάζει πάντως...

Αυτό που παίζουμε είναι πολύ κοντά σε αυτό που κάνουν οι Iron Maiden. Οι Maiden κι αν έχουν κάνει επικά τραγούδια, έχουν γράψει και για τον Μέγα Αλέξανδρο, το "Alexander Τhe Great".

Στοχευμένα πάντως θέλατε να επιλέξετε ένα θέμα από την ελληνική ιστορία. Γιατί αυτό; (παύση) Εννοώ, γιατί τώρα;!

Α, μπράβο, καλύτερο αυτό! (γέλια) Ήταν απλά η ώρα να το κάνουμε, το σωστό timing. Το συζητάμε αυτό με την μπάντα αρκετά χρόνια, υπήρχε το συγκεκριμένο υλικό που παρέπεμπε σε πιο επικό ύφος σε σχέση με το παρελθόν. Χρειαζόμουν έναν co-writer για να γράψω τα τραγούδια, μπήκε στο παιχνίδι ο Dennis Ward, του είχα πει γι' αυτήν την ιδέα που είχαμε όταν αρχίσαμε να συζητάμε τους στίχους και θεώρησα ότι θα ήταν καλή ιδέα, ότι θα ταίριαζε και με το μουσικό περιεχόμενο που είχαμε, ήταν καλό να το κάνουμε τώρα.

Είχες κάποιες ιδέες...

Είχα τρία κομμάτια τα οποία τα έγραψα με τον Dennis Ward το 2009. Προοριζόταν για ένα project το οποίο είχε ανάλογη θεματολογία. Για να σου δώσω να καταλάβεις το project λεγόταν Phalanx (από τις φάλαγγες). Θέλαμε να κάνουμε κάτι ανάλογο τότε, με αρχαιοελληνικές μάχες, μεγάλους στρατηλάτες, μεγάλες προσωπικότητες.

Firewind

Ήταν ιδέα του Ward δηλαδή;

Η ιδέα, τότε, ήταν του Κώστα Ζαφειρίου (Pink Cream 69), ο οποίος θα μανατζάριζε την μπάντα. Τέλοσπάντων δεν έγινε αυτό γιατί το 2009 εγώ πήγα στον Ozzy, αυτοί κάνανε τους Unisonic. Οι ιδέες αυτές, όμως, μείνανε στο ράφι, εγώ τις βρήκα κάπου και τις ξανάκουσα, και λέω αυτό ακούγεται και πολύ κοντά σε αυτό που κάνουν οι Firewind, αλλά έχει και πιο επικό χαρακτήρα. Έτσι επικοινώνησα με τον Dennis για να τελειώσουμε αυτά τα τρία τραγούδια, με την προοπτική να γράψουμε και κάποια καινούργια, γιατί είναι και άλλα demo που είχα μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια. Ξεκίνησε αυτή η συζήτηση περί concept για την Ελλάδα, του είπα ότι το συζητούσαμε και με τα παιδιά αλλά δεν είχαμε ιδέα πως να κάνουμε ένα concept album, το λέγαμε αλλά δεν ξέραμε πως να το γράψουμε, θα χρειαζόμουν βοήθεια από κάποιον. Του λέω μπορώ να σου δώσω ιδέες, αλλά θα πρέπει να διαβάσεις, να δεις τι και πώς και να κατασταλάξουμε σε ποιο σημείο της ιστορίας θα σταθούμε, δηλαδή θα προσπαθήσουμε να χωρέσουμε πολλά πράγματα μαζί σε ένα άλμπουμ, θα μιλήσουμε συγκεκριμένα για προσωπικότητες ίσως, για συγκεκριμένους ανθρώπους ή θα μιλήσουμε για συγκεκριμένες μάχες; Τελικά κατασταλάξαμε στις δύο, της Σαλαμίνας και των Θερμοπυλών.

Φοβηθήκατε μήπως παρεξηγηθούν οι προθέσεις σας;

Άντε πάλι αυτό... μόνο εδώ στην Ελλάδα μου το ρωτάνε.

Υπάρχει ευαισθησία σε αυτό το θέμα, ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Για τη Χρυσή Αυγή;

Μας φαίνεται ηλιθιώδες ότι πρέπει να φοβάσαι να πεις πως είσαι περήφανος επειδή είσαι Έλληνας [...] Είναι πιο περήφανοι οι υπόλοιποι για εμάς, παρά εμείς!

Και για τη Χρυσή Αυγή και για οποιονδήποτε εκφράζει εθνικιστικές τάσεις.

Εμάς μας φαίνεται ηλιθιώδες αυτό το πράγμα, σε όλους μας στην μπάντα, ότι δηλαδή πρέπει να φοβάσαι να πεις πως είσαι περήφανος επειδή είσαι Έλληνας, έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο πλέον. Είναι πιο περήφανοι οι υπόλοιποι για εμάς, παρά εμείς! Αυτό είναι λάθος. Εμείς αντιπροσωπεύουμε την Ελλάδα εδώ και δεκαπέντε χρόνια στον καλλιτεχνικό τομέα, χωρίς να έχουμε πολιτικές θέσεις. Ποτέ δεν μιλήσαμε γι' αυτά τα θέματα και ούτε θα το κάνουμε.

Κατά τη γνώμη μου έχετε και πραγματικούς λόγους να δηλώνετε την ταυτότητά σας, μιας και έχετε δραστηριοποιηθεί στο εξωτερικό.

Είναι η κληρονομιά μας αυτή, είναι η ιστορία μας. Οι Σκανδιναβοί μιλάνε γι' αυτά όλη την ώρα, έχει δημιουργηθεί το viking metal, υπάρχει καινούργια ταμπέλα και τρέχουνε γκομενίτσες και παιδάκια στη Σκανδιναβία και μαθαίνουνε τα αλαμπουρνέζικα που μιλάνε αυτοί γιατί το θεωρούν τόσο cool, κι εμείς εδώ είμαστε φασίστες, αν είναι δυνατόν, πώς αλλιώς να το πω; Ή να το πω. Το 2009 και το 2010 έπαιζα με τον Ozzy και τότε όλοι φουσκώσανε από υπερηφάνεια τότε, έπαιζα στην Τουρκία και σηκώνονταν ελληνικές σημαίες. Μιλάμε, λοιπόν, περί φασισμού ή λέμε ότι κάποιος είναι Έλληνας και αγγίζει κάποιον άλλον Έλληνα στο εξωτερικό και στην προκειμένη περίπτωση σε όλη την Ελλάδα. Έτσι δεν είναι; δεν υπάρχουν τέτοια πολιτικά θέματα για εμάς. Το έχω ξαναπεί, είμαστε πατριώτες, δεν είμαστε εθνικιστές. Πατριώτες είμαστε και αγαπάμε τη χώρα μας, δεν ξέρω αν μας αγαπάει αυτή όμως! (γέλια)

Ηχητικά, και σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σας, πού θα κατέτασσες τον δίσκο;

Heavy metal, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Το μεγαλύτερο λάθος την καριέρας μου ήταν ότι ντε και καλά ήθελα να βγάλω την ταμπέλα του power metal από πάνω μας

Σε προηγούμενη συνέντευξη επέμενες ότι οι Firewind είναι heavy metal και δεν είναι power metal.

Και θα πω κιόλας ότι ήταν και λάθος, το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου ήταν αυτό, ότι ντε και καλά ήθελα να βγάλω την ταμπέλα του power metal από πάνω μας. Εφόσον αυτό λέει ο κόσμος, αυτό είμαστε. Αυτός ήταν και ο σκοπός, να κάνουμε έναν 100% power metal δίσκο.

Δεν ξέρω κατά πόσον μπορείς να πεις «θα παίξω αυτό» ή είναι και πώς σου βγαίνει;

Και τα δύο, αλλά στον συγκεκριμένο δίσκο δεν πειραματιστήκαμε. Στο προηγούμενο πειραματιστήκαμε, θέλαμε να αλλάξουμε τον ήχο μας λίγο, δοκιμάσαμε κι άλλα πράγματα. Στον συγκεκριμένο δίσκο ήταν ξεκάθαρη η γραμμή και η όλη κατεύθυνση: θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα στοιχεία που μας έχουν φέρει εδώ που είμαστε, θα παίξουμε και αυτό που ίσως θα ήθελε να ακούσει και ο κόσμος από εμάς αυτήν τη στιγμή, και θα το κάνουμε όσο πιο καλά μπορούμε.

Νομίζω ότι υπάρχουν στοιχεία και από τους πρώτους δίσκους, φαίνεται όμως και η πιο μελωδική εξέλιξη.

Έχει στοιχεία από όλα τα άλμπουμ, από τα δύο πρώτα μέχρι και τη μέση, άλμπουμ όπως το "Allegiance" και το "The Premonition". Θεωρώ ότι είναι λίγο απ' όλα αυτό το άλμπουμ.

Δεν είναι και το πιο cool πράγμα να παίζεις power metal εν έτει 2017

Επειδή παρακολουθώ στενά τους Accept, μου έρχονται δύο σχετικές δηλώσεις του Hoffmann και ήθελα να σε ρωτήσω αν συμφωνείς. Η πρώτη είναι «δεν θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί, θέλουμε να είμαστε καλύτεροι».

Αυτή η μπάντα ποτέ δεν βγήκε να πει ότι «ανακαλύπτει τον τροχό» ή ότι κάνει κάτι super groundbreaking, ποτέ δεν ήμασταν κάτι τέτοιο. Είμαστε μια μπάντα που πατάει πάνω σε συγκεκριμένες φόρμες κλασικού heavy metal, το κάναμε τίμια αυτό, αψηφώντας και αγνοώντας το τι γίνεται στον χώρο και ποια είναι τα trend, γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι και το πιο cool πράγμα να παίζεις power metal εν έτει 2017.

Θα σε ρωτούσα αργότερα γιατί δεν είναι, αλλά αν θες μου απαντάς τώρα!

Γιατί δεν είναι; Ξέρω 'γω; Καλή ερώτηση! Ήταν ποτέ cool; Δεν ξέρω. Ίσως κάποια εποχή στα '90s.

Σίγουρα, και στη δεκαετία του '80 όταν μπήκαν οι βάσεις.

Ναι, ναι. Τώρα θεωρείται πλέον κάτι το οποίο είναι ξεπερασμένο, είναι cheesy, όλα αυτά. Για μένα διαφορετικό είναι να έχεις τον δικό σου ήχο, το δικό σου στυλ. Αυτό θα πει διαφορετικό, όχι το να γίνω διαφορετικός από όλη την υπόλοιπη σκηνή. Ξαφνικά να παίξω κάτι, τώρα στον όγδοό μου δίσκο, το οποίο δεν έχει ξαναγίνει. Από αυτήν την άποψη δεν γίνεται. Είμαστε διαφορετικοί υπό την έννοια ότι έχουμε τον ήχο μας, αυτοί είναι οι Firewind. Πολύ φιλοσοφία έπεσε, heavy metal παίζουμε! (γέλια)

Και η δεύτερη ότι θα ήταν πιο εύκολο να παίξουν ένα διαφορετικό είδος, από την άποψη πως όταν κινείσαι στο είδος σου υπάρχουν απαιτήσεις.

Αυτές οι απαιτήσεις σε βάζουν κιόλας στο τετράγωνό σου στην ουσία, στον χώρο σου στον οποίο κινείσαι. Εμείς είμαστε απόλυτα συνειδητοποιημένοι για το που είμαστε και που μπορούμε να κινηθούμε πλέον, γι’ αυτό κιόλας δημιούργησα και τη solo μπάντα, για να μπορώ να πειραματιστώ εκεί.

Firewind

Σε ρώτησα πριν για το power metal, αλλά επειδή πάντοτε άκουγα κλασικό metal, δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί δεν υπάρχει στον χώρο μια μπάντα που να έχει έστω ένα μικρό ποσοστό της δημοφιλίας των Iron Maiden ή των Judas Priest.

Πώς να το μετρήσεις τώρα αυτό; Συγκρίνεις διαφορετικές εποχές, πρέπει να πας πολύ πίσω. Βρισκόμαστε πραγματικά σε μια άλλη εποχή που γίνονται μεγάλες τεχνολογικές αλλαγές. Μιλάς για κάποιες μπάντες που βγήκαν τότε και δημιουργήσανε ένα στυλ και ήρθαν μετά όλοι οι άλλοι. Και μιλάμε για μια βιομηχανία που ξεκίνησε από βινύλιο και έφτασε στο κινητό τηλέφωνο, να κάνεις streaming αέρα. Πώς να το χωρέσεις αυτό το πράγμα και να πεις δεν υπάρχουν καινούργιοι Judas Priest;

Ίσως υπάρχουν τάσεις ανά εποχή, όπως συμβαίνει τελευταία με το συμφωνικό metal.

Δεν ξέρω, εμένα όλα αυτά με μπερδεύουν πολύ. Λέω πάντα ακούστε τη μουσική ή μην την ακούτε. Τι είναι πιο δημοφιλές και τι όχι... Ποτέ δεν έπαιζα έχοντας μέσα στο κεφάλι μου ότι πρέπει κάτι να είναι δημοφιλές σε αυτό το level κλπ... Άμα το κάνεις αυτό μόνο και μόνο για τα νούμερα και για το θέμα του business, κάνε κάτι άλλο, μην ασχολείσαι με τη μουσική βιομηχανία, δεν υπάρχει λόγος. Οι πιο πολλοί μουσικοί που θα ρωτήσεις θα σου πούνε ότι το κάνουν επειδή αγαπούν τη μουσική.

Να γυρίσουμε στα του δίσκου και να αναφερθούμε στη δημιουργική διαδικασία;

Όπως σου είπα εγώ είχα τα demo γενικά, τα δικά μου demo που γράφω στο στούντιο μου. Όταν λέω demo συνήθως κάνω τα πάντα, προγραμματίζω τύμπανα, παίζω μπάσο, κιθάρες, πλήκτρα, όλα, όλα, όλα, και τα στέλνω συνήθως σε έναν τραγουδιστή, στην προκειμένη περίπτωση στον Denis Ward που είναι και τραγουδιστής, και μου έστελνε πίσω τις φωνητικές ιδέες. Υπήρχε αυτό το μπρος-πίσω, μπρος-πίσω για αρκετό καιρό μέχρι να κατασταλάξουμε στο πώς θα ακούγονται όλα και πώς θα είναι τελειοποιημένα τα κομμάτια, ενώ στο ενδιάμεσο συζητήσαμε το concept. Αυτή ήταν η διαδικασία, η οποία κράτησε κάποιους μήνες, και μετά ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε, όπου ο καθένας βάζει τα δικά του.

Υπάρχει στα σκαριά και μια ελληνική περιοδεία

Μετά τις συναυλίες σε Αγγλία και Κεντρική Ευρώπη, υπάρχουν τα live σε Κύπρο και Πάτρα, την Κυριακή 12 Μαρτίου. Θα ακολουθήσουν φεστιβάλ το καλοκαίρι, θα υπάρξει κάποιο άλλο leg;

Ναι, συζητάμε και άλλα πράγματα. Τον Μάρτιο πηγαίνω Ιαπωνία με τη solo μπάντα, τον Απρίλιο θα έχω πάλι περιοδεία προσωπική, ακουστική με τον Steve Stevens, αλλά μετά επιστρέφουμε για φεστιβάλ με τους Firewind το καλοκαίρι. Συζητάμε τώρα για να πάμε στη Ρωσία για πρώτη φορά, δεν έχουμε πάει ποτέ, συζητάμε για Νότιο Αμερική ενδεχομένως, και βέβαια εννοείται υπάρχει στα σκαριά και μια ελληνική περιοδεία.

Νόμιζα ότι ήσουν ξέρω 'γω δεκαπέντε χρόνια με την ESP, αλλά ξαναείδα προχθές το video του "The Fire And The Fury" όπου έπαιζες με Washburn!

Ήταν το πρώτο μου endorsement η Washburn, ναι, το 2002.

Το δεύτερο η ESP...

Και τώρα είμαι με την Jackson.

Ήταν πολλά τα λεφτά;

Άρη;

Κώστα; (γέλια)

Ναι, ναι, ναι, πάρα πολλά τα λεφτά. Οι άνθρωποι βασικά μου πληρώσανε μια Porsche Carrera και εννοείται μου εξασφαλίσανε τη σύνταξή μου.

Οπότε αυτό θα είναι το τελευταίο άλμπουμ που βγάζεις με τους Firewind;

Ναι, ναι. Ήταν απλά καιρός να προχωρήσω. Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα κακό που να μπορώ να πω για την ESP. Οι κιθάρες αυτές είναι αριστουργήματα, είναι μέρος της ιστορίας μου, τις έχω όλες, τις κρατάω, και μάλιστα ψάχνω να αγοράσω καινούργιο σπίτι για να τις χωρέσω! (γέλια)

Αυτές που έχεις ως συλλογή;

Ναι.

Αλήθεια πόσες έχεις;

Εντάξει, δεν έχω τόσες πολλές όσες λέω, πρέπει να 'χω γύρω στις σαράντα με πενήντα. Ξέρω ανθρώπους που έχουν πολύ περισσότερες.

Καλά ναι, μπορείς να βρεις κι έναν τύπο στη γειτονιά που λέει ο λόγος και νά 'χει εκατό.

Έχω έναν φίλο στην Καβάλα που είναι συλλέκτης και έχει εξήντα-εβδομήντα κιθάρες και νόμιζα ότι εγώ έχω πολλές κιθάρες και μου λέει μια μέρα πόσες έχει αυτός... εντάξει!

Έβαλα δίπλα-δίπλα τις Jackson και τις ESP που είχα και με κέρδισε ο ήχος της Jackson

Παρ’ ότι είμαι δεν είμαι πολύ σχετικός με το θέμα, νομίζω ότι με τους ενισχυτές και τα λογισμικά που κυκλοφορούν δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές από μοντέλο σε μοντέλο, πόσο μάλλον όταν έχεις endorsement.

Κοίταξε, όλες αυτές οι μεγάλες εταιρίες κάνουν ανεξαιρέτως πολύ καλά όργανα. Όλες οι μεγάλες εταιρίες, αλλά ακόμη και τα πιο μικρά brand έχουν καλούς μάστορες και τεχνίτες. Η διαφορά για εμένα ήταν ότι στην ESP ήταν πάντα γιαπωνέζικες οι κιθάρες, ενώ τώρα φτιάχνονται στην Αμερική. Υπάρχουν κάποιες μικροδιαφορές στην τεχνοτροπία. Παρόλο που όλες οι προδιαγραφές είναι ίδιες, και πάλι το νιώθεις διαφορετικά. Μια κιθάρα και να είναι ίδια με μια άλλη, και πάλι είναι «διαφορετική». Συγκεκριμένα τις δικές μου τις κιθάρες τις φτιάχνει ο Mike Shannon, ο οποίος είναι ο master builder της Jackson από τη δεκαετία του '80 και είχε φτιάξει μάλιστα την πρώτη Jackson για τον Randy Rhoads. Το No.1 είναι πώς τη νιώθεις την κιθάρα, αλλά σημαντική διαφορά για μένα ήταν ό ήχος. Απλά μου άρεσε πραγματικά, τις έβαλα δίπλα-δίπλα τις Jackson και τις ESP που είχα και με κέρδισε ο ήχος της Jackson στην προκειμένη φάση και απλά ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους. Επίσης, οι άνθρωποι έχουν ένα φοβερό team θα έλεγα με φοβερές ιδέες, κοιτάνε πάρα πολύ την λεπτομέρεια, από την κατασκευή εννοείται, το πώς θα πάμε ένα παραπέρα, ακόμη και το look, τα cosmetics, μέχρι και το marketing, το πώς θα λανσάρουμε. Έχουν πλάνο και στρατηγική, μ’ αρέσουν όλα αυτά και ο τρόπος που σκέφτονται.

Για να μη σε ρωτήσω πάλι τι συμβαίνει με τον Ozzy, θα σε ρωτήσω κάτι άλλο σχετικό.

Ούτως ή άλλως αυτά που είπα τα γράψατε, το είδα, οπότε δεν έχω κάτι άλλο να πω! (γέλια)

Τη σειρά στο History Channel με τον γιο του την είδες; 

Δεν το είδα, όχι.

[Ο Ozzy] είναι πολύ αστείος και πολύ διαβασμένος

Θα σε ρωτούσα αν όντως είναι όπως φαίνεται στη σειρά. Μου έδωσε την εικόνα ενός γκαφατζή τύπου που κάνει και την πλάκα του.

Ναι έτσι είναι. Τι έκανε, στο χάσιμο;

Ναι, αλλά γούσταρες να τον βλέπεις. Δεν είναι ένας καμένος που λες τι ασχολούμαι...

Όχι, όχι. Και είναι πολύ αστείος, φυσικό ταλέντο κωμικού, και πολύ διαβασμένος σε πολλά θέματα ξέρεις. Ειδικά άμα του πεις για Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ξέρει πάρα πολλά.

Όλα αυτά συνέβαιναν την εποχή που γεννήθηκε και νομίζω ότι έχει πει πως αντί να παίζουνε σε παιδική χαρά παίζανε με βόμβες!

Ακριβώς, έτσι είναι.

Ακόμη μου βγαίνει να παίζω ψιλοάγρια!

Όσον αφορά τα «προσωπικά» σου, θα έκανες κάτι πιο μελωδικό στο στυλ π.χ. του Gary Moore; Πιο blues ας πούμε, βασισμένο στη μελωδική σολιστική κιθάρα, πιο cool.

Δεν ξέρω, ίσως όχι ακόμη. Ακόμη μου βγαίνει να παίζω ψιλοάγρια! Έχουμε ακόμη δρόμο, αλλά μου αρέσει να παίζω δυνατά!

Κατά τα άλλα συνεχίζεις τα live με την προοπτική να βγάλεις κάποια στιγμή τρίτο άλμπουμ;

Ήδη γράφω κάποιες ιδέες, μαζεύω πάλι υλικό, γιατί έχω home studio και όταν είμαι στο σπίτι γράφω συνέχεια. Όταν τελειώσει η όλη καμπάνια με τους Firewind, θα μπω πάλι στο studio.

Firewind

Κλείνοντας σιγά-σιγά, θα αντιστρέψω την πρώτη ερώτηση, καθώς σίγουρα οι δικές σου μετοχές δεν έχουν πέσει καθόλου. Είναι θέμα δουλειάς ή θέμα χαρακτήρα η επιβίωση και η πρόοδος στη μουσική βιομηχανία;

Και τα δύο, αλλά πιστεύω το μεγαλύτερο κομμάτι είναι θέμα δουλειάς, εκεί λακίζουν οι πιο πολλοί, είναι τεμπέληδες, φοβούνται να πάνε στο παραπάνω βήμα. Δεν μιλάμε για το ταλέντο και το μουσικό κομμάτι, ας θεωρήσουμε ότι υπάρχει ήδη.

Εντάξει, δεν ξέρω πώς μπορείς να μετρήσεις και το ταλέντο.

Θα έλεγα ότι ένα 10% είναι το ταλέντο που πρέπει να έχεις και το 90% είναι δουλειά.

Είναι και ο χαρακτήρας, να μην παρασυρθείς, να πρέπει να φερθείς σωστά.

Ο χαρακτήρας είναι μέρος του πακέτου της δουλειάς. Θα πρέπει δηλαδή να έχεις τη σωστή στάση απέναντι στη δουλειά, δηλαδή από τη στιγμή που έχεις ένα όραμα, δουλεύεις γι' αυτό, είναι το πώς το χτίζεις και τι είσαι πρόθυμος να κάνεις γι' αυτό. Θα πρέπει να έχεις τον σωστό χαρακτήρα και αντοχές. Υπομονή, αυτό που δεν έχουν πάρα πολλοί μουσικοί. Το καταλαβαίνω γιατί κι εγώ όταν ήμουν δεκαοκτώ χρονών ήθελα να γίνουν όλα «τώρα». Τώρα που είμαι 36 έχω χαλαρώσει πολύ περισσότερο σε αυτό το θέμα, ενώ πηγαίνω πάλι με 200 χιλιόμετρα την ώρα, δουλεύω δηλαδή πάλι ασταμάτητα, γιατί έχω μάθει ότι δεν θα γίνει «αυτό» σήμερα, θα γίνει σε τρεις ή έξι μήνες. Ή κάνω κάτι τώρα που σε έναν χρόνο ή σε τρία χρόνια θα αποδώσει. Πρέπει να βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα, είναι θέμα ηλικίας.

Θα ήθελα να ξανακάνουμε ένα άλμπουμ με τον Ozzy

Τελευταία ερώτηση on the spot. Με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς ξανά και με ποιον που δεν έχεις συνεργαστεί ποτέ;

Σίγουρα θα ήθελα να ξανακάνουμε ένα άλμπουμ με τον Ozzy, εάν είναι αυτό εφικτό και ένα όνειρό μου είναι να συμμετέχω σε ένα πακέτο τύπου G3 με κάποιους κιθαρίστες όπως ο Vai και ο Satriani.

Κώστα σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και εύχομαι τα καλύτερα για εσένα και τους Firewind!

Κι εγώ σε ευχαριστώ!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Immortals" από τον Σπύρο Κούκα.

  • SHARE
  • TWEET