In The Woods: «Σε αυτήν την μπάντα δεν χωράνε μαλακίες, ούτε εγωισμοί»

Οι In The Woods ανασταίνονται, αλλά ο κολλητός τους χάνει τη ζωή του, αυτοί δεν σηκώνουν και πολλά-πολλά, αλλά είναι ταυτόχρονα χαλαροί, παρόλο που η καλή μουσική έχει πεθάνει και αυτή εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο καθένας έχει δικαίωμα σε μια άποψη, βέβαια, και οι In The Woods έχουν καταφέρει και να κάνουν αυτό που θέλουν, όπως θέλουν και ταυτόχρονα είναι και μια από τις πιο επιδραστικες μπάντες των '90s. Τώρα άμα λένε και καμιά υπερβολή πού και πού τι πειράζει;

Καλησπέρα και συγχαρητήρια για τον εκπληκτικό νέο δίσκο, κάθε φορά που τον ακούω, ανακαλύπτω κάτι νέο. Είναι φοβερό πως καταφέρατε να μου ξυπνήσετε αναμνήσεις από τα εφηβικά μου χρόνια και να με «τηλεμεταφέρετε» πίσω στον χρόνο και να ξαναζήσω ξεχασμένα συναισθήματα. Παρά ήταν αυτό ποιητικό οφείλω να παραδεχτώ, αλλά το "Pure" μου αρέσει κάθε μέρα και περισσότερο. Λοιπόν, δεκαεπτά χρόνια είναι μεγάλο κενό και έχουμε πολλά να πούμε. Ποια είναι η γενική εντύπωση του κόσμου που έχετε δει μέχρι στιγμής; Είναι διθυραμβική όπως του αξίζει;

Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Το "Pure" πλέον είναι στα ράφια και δεν ανησυχούμε για τίποτα πια. Είμαστε πολύ περήφανοι που καταφέραμε να κάνουμε αυτόν τον δίσκο και αποτελεί ένα στιγμιότυπο του πού βρισκόμαστε το 2016 στιχουργικά και μουσικά. Μάλλον το 2015 που το γράψαμε. Η αντίδραση του κόσμου είναι γενικά πολύ θετική και από παλιούς fan και από καινούργιους. Βέβαια πάντα υπάρχουν μερικοί που μας δυσφημίζουν, αλλά γενικά είναι έφηβοι που πιστεύουν ότι οι In The Woods ήταν ή είναι μια black metal μπάντα, έτσι δεν μας νοιάζει στα αλήθεια τι λένε.

Τώρα που πέρασε ένα μικρό διάστημα από τις ηχογραφήσεις, ακούγοντας το "Pure", υπάρχει κάτι που θα έκανες διαφορετικά;

Δεν υπάρχουν πολλά που θα άλλαζα, αφού είχαμε τον πλήρη έλεγχο στις ηχογραφήσεις. Προβάραμε στο Kristiansand στη Νορβηγία και ηχογραφήσαμε στο στούντιο του James στο Brighton της Αγγλίας. Δεν βιαστήκαμε ποτέ, τα κάναμε όλα με τους δικούς μας ρυθμούς. Τα καλύτερα αποτελέσματα έρχονται σε αυτούς που περιμένουν, ακόμα και αν ήταν για δεκαεπτά χρόνια.

Τι σημαίνει "Pure" για σένα;

Τον τίτλο τον είχε στο μυαλό του ο Christian πριν ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε. Θεωρούμε ότι είναι το απόσταγμα όλων όσων ήθελα να πούμε ως συνθέτες. Αγνό στις επιτηδεύσεις, αμόλυντο από τις μόδες και από το τι θα σκεφτεί ο κόσμος. Βέβαια, έχοντας πει αυτό, μπορεί να κάνω και λάθος και να αφορά ο δίσκος ένα μπουκάλι Perrier, είναι δύσκολο να ξέρεις τι έχει στο μυαλό του ο Christian. Είναι ένα αίνιγμα.

Έχω ακούσει τον δίσκο αρκετές φορές και θα έλεγα ότι λογικά στέκεται μεταξύ του Omnio και του Strange In Stereo, αλλά είναι πιο ώριμο και πιο ραφινάτο, θα συμφωνούσες;

Μουσικά το "Pure" είναι μια τελείως νέα δουλειά, αλλά αν το συγκρίνεις μουσικά με τα παλιά μας άλμπουμ, θα έλεγα ότι έχει στοιχεία από κάθε δίσκο μας με τις προσωπικές προσθήκες των φωνητικών του James, με ολίγη από '70s και '80s και μερικά οργανικά σημεία από extreme metal της δεκαετίας του '90.

Λαμβάνοντας υπ' όψιν τη μουσική σας πρόοδο από το "Heart Of Ages" μέχρι την τελευταία σας κυκλοφορία, κάποιος ενδεχομένως να περίμενε κάτι τελείως διαφορετικό από τους In The Woods του 2016. Επομένως έχω μια περίεργη ερώτηση για σένα τώρα. Ο ήχος του Pure ήταν καθορισμένος εκ των προτέρων ή ακολουθήσατε απλά τα δημιουργικά σας ένστικτα;

Η μόνη προκαθορισμένη ιδέα ήταν απλά να έχουμε μια συλλογή υλικού γραμμένη ως ένα κομμάτι και αυτό ήταν κάτι που μας έκανε πολύ χαρούμενους. Ήταν μια σκοτεινή περίοδος, άλλωστε, καθώς είχαμε να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο του Oddvar την περασμένη χρονιά και ο πατέρας του James επίσης πέθανε μερικούς μήνες πριν τις ηχογραφήσεις. Αυτά έδωσαν στο δίσκο μια στοχαστική προσέγγιση και στιχουργικά έχει πολλά στοιχεία υπαρξιακών ερωτημάτων βασισμένα στο αίσθημα της απώλειας. Παρ' όλα αυτά, όμως, δίνει ελπίδα και πιστεύει σε ένα λαμπρό μέλλον.

Προσωπικά βλέπω το δεύτερο μισό του δίσκου να εκτοξεύεται όσον αφορά στη δημιουργία και στην έμπνευση και τραγούδια σαν το "Transmission KRS" και το "Cult Of Shining Stars" γεφυρώνουν εκπληκτικά το θαυμαστό παρελθόν σας με το μέλλον, καθιστώντας το συγκρότημα απόλυτα σύγχρονο με την εποχή μας. Εσύ πως το βλέπεις αυτό; Έχεις συγκεκριμένες προτιμήσεις από τον δίσκο;

Σε ευχαριστώ. Λοιπόν, ναι, το δεύτερο μισό του δίσκου έχει πιο πολλή ροή καθώς ο James ήταν μαζί μας στην Νορβηγία γράφοντας τις κιθάρες του και τα φωνητικά για τα τελευταία τραγούδια του δίσκου. Τίποτα δεν ξεπερνά τη ζωντανή επαφή, αφού κάνει μεγάλη διαφορά στη δημιουργική ενέργεια που προξενεί. Επίσης, συζητήσαμε μαζί πολλές ιδέες και για παράδειγμα ήταν ιδέα του James να συμπεριλάβουμε τη φωνητική γραμμή του "Yearning the seeds..." (σ.σ. τραγούδι από το "Heart Of Ages") στο "Towards The Black Surreal", αφού έγραψε τους στίχους αυτοαναφορικά για την μπάντα και το παρελθόν της.

Η απόδοση του James στον δίσκο είναι εκπληκτική, αλλά πώς προέκυψε η συνεργασία μαζί του;

Ο Anders και ο James μιλάνε εδώ και μερικά χρόνια και ο James πάντα ήταν μεγάλος οπαδός της μπάντας και του ασυνήθιστου πειραματισμού μας μέσα στα όρια του metal, γεγονός το οποίο τον είχε επηρεάσει πολύ στα τέλη των '90s. Ο James επέμενε χρόνια να επαναδραστηριοποιήσουμε το συγκρότημα και έλεγε στον Anders, ότι θέλει να βοηθήσει ή να παίξει πλήκτρα. Όμως, ο Jan Kenneth δεν ήθελε ούτε να ακούσει νέο υλικό, ούτε τίποτα, πόσο μάλλον να ηχογραφήσει μαζί μας και έτσι στραφήκαμε στον James να δούμε αν μπορεί να τραγουδήσει κιόλας. Και όπως φάνηκε και από το μετέπειτα υλικό των Ewigkeit, δείχνει ότι τα κατάφερνε μια χαρά. Η προσθήκη του σε συνθετικό επίπεδο με διάφορα riff στην κιθάρα τόνωσαν τα τραγούδια και αποτέλεσαν μια ευχάριστη έκπληξη για εμάς, αφού δούλεψαν και ανανέωσαν τους In The Woods. Ο James φέρνει πολλά στο τραπέζι για το συγκρότημα.

Η τριάδα Christopher, Anders and Christian είναι προφανώς ο πυρήνας του συγκροτήματος, αλλά πόσο εύκολο είναι να συνεργαστεί κάποιος μαζί σας;

Βασικά είμαστε οι πιο αραχτοί τύποι που μπορείς να φανταστείς. Δεν έχουμε κανόνες, ούτε τίποτα. Θέλουμε να είμαστε δημιουργικοί, κάτι σαν ένα καλλιτεχνικό κοινόβιο. Ο πρωταρχικός σκοπός μας είναι να γράφουμε μουσική που μας αρέσει να ακούμε. Στους In The Woods δεν χωράνε μαλακίες, ούτε εγωισμοί.

Σχεδόν μια ολόκληρη γενιά πέρασε από τον προηγούμενο δίσκο σας, τι κάνετε όλοι σας στο μεσοδιάστημα;

Πολλή ζωή! Και περνάει γρήγορα. Μετά την ενασχόλησή μας με τους Green Carnation στην αρχή των '00s, ο Anders ήταν busy με τους Carpathian Forest και την οικογένεια του, τα δίδυμα ασχολιόντουσαν με το δικό τους project "Strange New Dawn" και ο James έχει πιο πολλά project απ' ό,τι δάχτυλα (Ewigeit, Old Forest, Jaldaboath κτλ, κτλ...)

Φαντάζομαι σας ρωτάνε συχνά, οπότε αν βαριέσαι να απαντήσεις ή δεν αισθάνεσαι άνετα δεν τρέχει πρόβλημα, αλλά τι έγινε μετά το "Strange In Stereo" και τα παρατήσατε;

Οι In The Woods ως συγκρότημα έφτασαν στη φυσική τους ολοκλήρωση. Ο καθένας ήθελε πλέον να ασχοληθεί με άλλα πράγματα και δεν υπήρχε πια χρόνος να αφιερωθεί στο συγκρότημα. Τη μουσική που θέλαμε να γράψουμε, τη γράψαμε. Τόσο απλά.

Προσεγγίσατε άλλα παλιά μέλη για το reunion, όπως τη Synne;

Η Synne δεν έχει πολλή επαφή πια μαζί μας, έχει οικογένεια και αυτό είναι αρκετή δουλειά για τον οποιοδήποτε. Ο Bjorn ηχογράφησε ως guest μερικές κιθάρες στο "Pure". Ο Oddvar, σίγουρα θα είχε συμμετάσχει, αλλά συνέβη το μοιραίο πρώτα. Βασικά ο θάνατος του Oddvar είναι ο παράγοντας που μας ώθησε σε αυτό το reunion.

Θα ήθελα να ξέρω τώρα. Ήρθατε για να μείνετε ή το "Pure" είναι το μεγάλο αντίο των In The Woods;

Ήδη δουλεύουμε πάνω στον νέο δίσκο. Ξεκινάμε ηχογραφήσεις στις αρχές του 2017. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην κάνεις αυτό που μπορείς, όταν μπορείς. Αυτό, πλέον, το εκτιμούμε και εφαρμόζουμε πολύ περισσότερο.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σου επιρροές; Μπορείς να μου πεις τα πέντε αγαπημένα ή πιο επιδραστικά άλμπουμ της ζωής σου;

Δύσκολο να πω... αλλά αυτοί είναι οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες, χωρίς σειρά προτεραιότητας: Iron Maiden, Hawkwind, Pink Floyd, Bathory, King Crimson, Carcass, Black Sabbath, Boards of Canada, Rainbow, Deep Purple. Αλλά ο James και τα δίδυμα είναι μεγάλοι οπαδοί των τελευταίων δίσκων των Katatonia.

Έχεις δει ή ακούσει κάτι τελευταία και να έχεις πάθει πλάκα;

Ειλικρινά όχι. Τίποτα καλό δεν συνέβη μουσικά μετά τα μέσα των '90s. Οι παραγωγές έγιναν καλύτερες, αλλά η μουσική έχει ουσιαστικά την ίδια ποιότητα. Προτιμούμε πλέον τα '70s από το να ακούμε καινούργια πράγματα.

Οι In The Woods έγιναν άσκησαν φοβερή επιρροή για ένα μεγάλο εύρος μουσικών ειδών από το pagan ως το avant-garde μετά τα μέσα της δεκαετίας του '90, πώς αισθάνεστε γι' αυτό;

Μας τιμά που τόσος κόσμος άκουγε αυτό που κάναμε τότε. Ως συγκρότημα από τη Νορβηγία μας δόθηκε μια μεγάλη πλατφόρμα από διάφορες διοργανώσεις να παρουσιαστούμε. Εμείς, πάντως, ανέκαθεν κάναμε αυτό που θέλαμε και όχι αυτό που περίμεναν από εμάς.

Τι παίζει ρε συ εκεί στο Kristiansand και γενικά εκεί στη Νορβηγία και ό,τι μουσική βγαίνει από pop ως metal είναι πάντα τόσο γαμάτη;

Ο κόσμος είναι ένα σκοτεινό μέρος πλέον. Υπάρχει πολλή αμφιβολία για το μέλλον. Και όλοι οι Σκανδιναβοί δημιουργούν σκοτεινή και μελαγχολική μουσική που έχει εσωστρέφεια και βάθος. Ίσως γι' αυτό να έχουμε τόση απήχηση. Αλλά αυτό να ξέρεις δεν ίσχυε καθόλου στα '80s, αφού η Σκανδιναβία ήταν μια άγονη έρημος για τη μουσική παρόλο που υπήρχαν μερικές φοβερές μπάντες.

Έχετε εικόνα για το πόσους φανατικούς οπαδούς έχετε στην Ελλάδα και πόσο έχουν αποθεωθεί από τον τύπο όλα σας τα άλμπουμ;

Έχουμε επίγνωση για το πόσο καλοί πάντα ήταν οι Έλληνες με τους In The Woods, ελπίζουμε να το μάθουν ότι επιστρέψαμε με το "Pure". Ποιος ξέρει; Κάποτε μπορεί να παίξουμε και εκεί μια μέρα.

Δηλαδή υπάρχουν πλάνα να σας δούμε στην Ελλάδα; Πες μου να ξέρω να ακυρώσω ότι έχω να κάνω εκείνη την περίοδο.

Ας δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον για την επόμενη χρονιά...

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Pure" από τον Νικόλα Ρώσση.