Royal Blood

Οι Mike Kerr & Ben Thatcher έχουν ήδη επιβεβαιώσει τον κανόνα κάμποσες φορές. Το δισκογραφικό 2/2 του ντουέτου δεν αφήνει περιθώρια. Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχουν πολλά ονόματα στο ροκ χώρο που να παίζουν με πραγματικά mainstream όρους και να μπορούν να καυχηθούν κάτι αντίστοιχο. Στο πρώτο μισό της περασμένης δεκαετίας αρκετός κόσμος τους κοιτούσε με μισό μάτι λόγω της στήριξής τους από περίπου παντού. Αν το φανταστικό ντεμπούτο δεν ήταν από μόνο του αρκετό, η παρουσία τους από εκεί και πέρα (θα έπρεπε δικαιωματικά να) έχει καθιερώσει στην κοινή γνώμη το σχήμα ως ένα από τα πιο καυτά ονόματα του σκληρού ήχου.

Οι προσδοκίες για το επόμενο βήμα χτυπάνε ταβάνι. Οι όποιες αμφιβολίες διαλύονται πριν ολοκληρωθούν τα πρώτα μέτρα. Το μέτρημα. Το παραμορφωμένο μπάσο. Οι υπέρ-πιασάρικες γραμμές. Όποιος καταφέρει να μείνει ακίνητος ή/και ασυγκίνητος στα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα, μπορεί να αλλάξει σπορ. Εδώ δεν έχουμε απλά ένα "How Did We Get So Dark?" 2.0. Το groove δε χαλαρώνει στιγμή. Η παραγωγή αστράφτει χωρίς να μαλακώνει. Σύμφωνα με την μπάντα, η νέα κατεύθυνση είναι κάτι ανάμεσα σε κλασικό rock, dance και disco. Πώς κατάφεραν να κάνουν αυτό το συνδυασμό να ακούγεται τόσο φρέσκος, μόνο εκείνοι ξέρουν.

Play it loud; over and over again.