Royal Blood

Νέοι Royal Blood. Ναι, κιόλας. Όχι, μη βιάζεσαι τόσο, δεν ανακοινώθηκε και άλμπουμ. Απλά αντί να περιμένουν να μαζέψουν αρκετό το υλικό, προτίμησαν να μας κεράσουν ένα σφηνάκι εκτός προγράμματος, τώρα που σιγά-σιγά επιστρέφουν οι συναυλίες. Και όχι, δεν είναι περίσσευμα από το "Typhoons". Αν δεν άκουσες τα επιπλέον τραγούδια που έμειναν εκτός της απλής εκδοχής του, κακό του κεφαλιού σου. Κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και βάλε τα άμεσα στη λίστα σου. Ιδίως το "King".

Πίσω στο θέμα μας. Ο μισός κόσμος που γκρίνιαζε για τον τρίτο δίσκο του ντουέτου, φώναζε ότι ακουγόταν πολύ διαφορετικός σε σχέση με το ύφος των προκατόχων του. Ο άλλος μισός, ότι δεν ήταν αρκετά διαφορετικός. Δεν παίρνει πάνω από είκοσι δευτερόλεπτα για να σκάσει μεγαλοπρεπώς η απάντηση του "Honeybrains". Παραμορφωμένο μπάσο. Αλάνθαστη γκρούβα στα ντραμς. Άμεσες γραμμές. Ακόμα πιο άμεσοι στίχοι. Wish I could shoot the messenger. Απλά. Λιτά. Απέριττα.

Τα synth και οι πιο «ανάλαφρες» λεπτομέρειες, ελλείψει πιο κατάλληλου όρου, απουσιάζουν πλήρως. Πισωγύρισμα; Βαριά κουβέντα και στο όριο, με δεδομένο ότι μιλάμε για αυτόνομο surprise single. Αποτέλεσμα του συνδυασμού κλεισούρας κι ελπίδας για επιστροφή στο σανίδι; Πιθανότατα. Φυσικό επόμενο μετά τη διασκευή στο "Sad But True". Χαμηλή πιθανότητα, αλλά δεν αποκλείεται. Κλασικής κοπής, υπέρ-κολλητική, σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις χιτάρα; Αναμφίβολα.