Blink-182

Πώς να τους κρατήσεις κακία; Όσο δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητηθεί ότι αυτή είναι η τελευταία βόλτα των blink, τόσο κι άλλο τόσο κανείς δεν είπε ότι το όχημα δεν θα κάνει μερικούς κύκλους πριν σβήσει οριστικά η μηχανή. Τα δύο επιπλέον τραγούδια που από το πουθενά χώθηκαν στην κανονική διάρκεια του "One More Time..." πέντε μέρες μετά την ψηφιακή κυκλοφορία, γιατί έτσι έχουν πλέον τα πράγματα, ήταν η πρώτη προειδοποίηση.

Η ανακοίνωση για το κάτι παραπάνω έμοιαζε με θέμα χρόνου. Το λανσάρισμα ως "Part-2" συνοψίζει όλο το είναι της μπάντας. Πέρασαν τα χρόνια, άλλαξαν οι καιροί, εκείνοι μυαλά δεν έβαλαν ποτέ. Ή σωστότερα, έβαλαν χωρίς να χάσουν τις καρδιές και τις βλαμμένες πλευρές τους. Επίτευγμα, με την καλή έννοια προφανώς. Κι αν το διπλό single που είχε προηγηθεί του δίσκου έκλινε στη φορτισμένη μεριά της νοσταλγίας, εδώ το πράγμα ξανοίγει.

Οι εναλλαγές πίσω από το μικρόφωνο στο "All In My Head" δε χάνουν. Οι αναφορές σε λεκιασμένους καναπέδες, αλκοόλ, πορνό και τραγούδι δένουν το κομμάτι με τον πιο κλασικό τρόπο. Ο Mark, ο Tom και ο Travis ήταν εκεί στη δεκαετία του '90, έσπασαν πλάκα, τσάντισαν τους πάντες, ήπιαν τα πάντα, έκαψαν το όνειρο, χάθηκαν και ξαναβρέθηκαν. Αν η μνήμη της γαλαρίας χρειάζεται φρεσκάρισμα, το "No Fun" τα λέει όλα σε τρία λεπτά.

Όχι, δε με πήραν οι συναισθηματισμοί, είπαμε αυτό ήταν την προηγούμενη φορά. Ίσως λίγο, αμάν πια. So, hey, fuck me, and fuck you too.