Σείριος Σαββαΐδης

Το Αξιακό Σύστημα Των Άστρων

Sound Effect (2018)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 18/09/2018
Μουσική που απέχει όχι μόνο από το να χαρακτηριστεί rock αλλά και οτιδήποτε άλλο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τον Σείριο Σαββαίδη τον γνώρισα μέσα από την συμμετοχή του ως κιθαρίστας στο εξαιρετικό συγκρότημα των Dead Ends και το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους "Deeper The Dark, The Brighter We Shine". Στην πραγματικότητα όμως αυτό δε λέει σχεδόν τίποτα για την προσωπική του δουλειά που έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και πάλι από την Sound Effect. Είναι η μόνη που έχει φτάσει στα αυτιά μου αν και η σελίδα του στο Bandcamp είναι κατατοπιστική ως προς το τι έχει κυκλοφορήσει έως τώρα. 

Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα κάτι που δεν έχει ή δεν ξέρω να έχει συγγένεια στην Ελλάδα, παρότι σε ύφος (και όχι σε ήχο) έχει μία κοινή αφετηρία με το περσινό δίσκο των Ω-ray. Αυτό γιατί και στο "Το Αξιακό Σύστημα Των Άστρων" οι πρώτες λέξεις που έρχονται στο νου είναι μυσταγωγία και ιεροτελεστία. Όμως δομικά η μουσική εδώ απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί rock. Απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί οτιδήποτε εδώ που τα λέμε. Έχει κάτι το αρχαϊκό που όμως οι μουσικές μου γνώσεις δεν επαρκούν να εντοπίσουν. Ακόμα και στιχουργικά τις περισσότερες φορές πιστεύεις ότι είσαι μάρτυρας σε επικλήσεις στα θεία, στα θεία με την παγανιστική ή δωδεκαθεϊστική προσέγγιση. Η πανταχού παρούσα, επιβλητική εμφάνιση του άσκαυλου (η γκάιντα ή τσαμπούνα αλλιώς) είναι αυτή που χρωματίζει ηχητικά όλο το δίσκο και πάνω στον οποίο ακουστικά αλλά και ηλεκτρικά όργανα στρώνουν επίπεδα μελωδιών.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ακριβώς αυτό και είναι καθαρά συνθετικό. Παρότι απροσδιόριστος σαν είδος, και κατά συνέπεια ίσως φαινομενικά απρόσιτος, στην πραγματικότητα όλος ο δίσκος βρίθει μελωδιών και οικείων, στην Ελλάδα, ρυθμών. Τα σποραδικά χορωδιακά φωνητικά ενισχύουν την αμεσότητα της μουσικής και πριν τελειώσει καλά καλά η πρώτη ακρόαση μπορεί ο ακροατής να ξεχωρίσει και τραγούδια, όχι χιτάκια φυσικά, αλλά στα οποία μπορεί να επανέρχεται ξανά και ξανά. Και αυτά είναι το λυρικό "Οφιοδαίμων", το επικό "Εις Μητέραν Θεών" και το Αττικ-με-ecstacy "Σκοτεινό Βουνό".

Η αλήθεια είναι φυσικά πως για να μπορέσει κανείς να απορροφήσει ακριβώς το τι συμβαίνει στον δίσκο καλό θα ήταν να τον ακούσει ολόκληρο και αδιάκοπα. Δε θα πω ψέματα, το γεγονός ότι τον άκουσα αρκετές φορές το καλοκαίρι οδηγώντας σε επαρχιακούς δρόμους και υπό έναστρους ουρανούς έχει επηρεάσει την κρίση μου.

  • SHARE
  • TWEET