The Dead Ends

Deeper The Dark, The Brighter We Shine

Sound Effect (2017)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 20/12/2017
Νέα νεοψυχεδέλεια παλιάς κοπής με απρόσμενα άμεσα και εθιστικά αποτελέσματα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι σπάνιο τα ελληνικά νεοψυχεδελικά σχήματα να έχουν πολύ άμεσες αναφορές στα 60s. Συνήθως έχουν πολλά στοιχεία είτε από την σύγχρονη νεοψυχεδελική σκηνή είτε από την alternative των '80s με όλη την φασαρία και τα εφέ της. Οι Dead Ends παρότι σε καμμία περίπτωση δε θα μπορούσαν να μπουν στην κατηγορία των retro rockers έχουν σαφέστατα επιρροές από την γενεσιουργό δεκαετία του είδους και αυτό κυρίως αποτυπώνεται στην κυρίαρχη farfisa (ή αντίστοιχο όργανο τέλος πάντων) και τις έντονες μελωδίες.

Περιέργως στην εκφορά της φωνής είναι κάπου ανάμεσα σε Alex Maas (Black Angels) με Prince Obi (Baby Guru), το οποίο φυσικά μπορεί και αυτό να αναχθεί σε διάφορες επιρροές από τα 60s αλλά είναι ίσως και το πιο σύγχρονο στοιχείο του δίσκου. Στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά θα πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρουμε τις κυκλικές μπασογραμμές (παιγμένες κι αυτές από τα πλήκτρα) που δίνουν την έντονη ψυχεδελική διάσταση και ακόμα περισσότερο τις παραδοσιακά ελληνικές μελωδίες που ξεπηδάνε σε κάθε σχεδόν τραγούδι και είναι το κερασάκι στην τούρτα, ένα στόλισμα σε κάθε σύνθεση που ευτυχώς ποτέ δε γίνεται γραφικό. Η κιθάρα που συμπληρώνει τον ήχο παραμένει στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου διακριτική με λίγες αλλά ουσιαστικές στιγμές στο προσκήνιο (π.χ. "Peter 2.18"), συχνά πίσω στην παραγωγή και έχει έναν ρυθμικό ρόλο περισσότερο από ρόλο σολίστ, εξίσου σημαντικό πάντως στο τελικό αποτέλεσμα. Αν όλη αυτή η περιγραφή σας φέρνει και λίγο Doors στο μυαλό δε θα σας κατηγορήσει και κανένας ,αν και το να πούμε ότι οι Dead Ends έχουν κληρονομήσει τον ήχο τους απευθείας από τους Καλιφορνέζους είναι μάλλον υπερβολή. Εξίσου εύκολο θα ήταν να βρούμε επιρροές από τους Baby Woodrose  για παράδειγμα.

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν κάποια τραγούδια αφού έχει γίνει όντως πολύ καλή δουλειά σε όλα και όλα έχουν κάτι το άμεσο, έναν τρόπο να μένουν στο μυαλό του ακροατή από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Κατάτι παραπάνω ίσως να συγκεντρώνει τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας των Dead Ends το εναρκτήριο "Memory Ship (Sails At Dawn)" που επαναλαμβάνει και την φράση που έμελλε να ονοματίσει πολύ όμορφα όλο το δίσκο ενώ η θρησκευτική έκσταση του "Peter 2.18" που κλείνει το δίσκο δύσκολα μπορεί να ξεχαστεί με τις πολυφωνίες της να τριγυρίζουν στα αυτιά ώρα αφού έχουν σταματήσει να βγαίνουν από τα ηχεία.

Δεν ξέρω αν η καταγωγή του συγκροτήματος από την Καβάλα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την εξέλιξή τους στερώντας τους ευκαιρίες να μπουν σε ένα κύκλωμα συγκροτημάτων - συναυλιών - προώθησης που έχει διαμορφωθεί έντονα στην Αθήνα τελευταία, ξέρω όμως σίγουρα ότι αξίζουν να βρίσκονται με τους καλύτερους της σκηνής τους. Τουλάχιστον η κυκλοφορία του δίσκου τους από την Sound Effect διασφαλίζει ότι τουλάχιστον ηχογραφημένη η μουσική τους θα φτάσει στα κατάλληλα αυτιά (και) του εξωτερικού.

  • SHARE
  • TWEET