Μοιραζόμενος τις απόψεις του μέσω του Rocking.gr, προσπαθεί να ισορροπήσει στην λεπτή γραμμή μεταξύ υποκειμενικού οπαδισμού και αντικειμενικής οπτικής περί μουσικής. Καθώς κινείται ηχητικά σε μια περιοχή...
Flames
Frequency Of Illusion
Οι Flames επέστρεψαν για τα καλά, δείχνοντας πως δεν έχουν μονάχα ένα αξιοπρόσεκτο παρελθόν
Ένα από τα πλέον ιστορικά ονόματα του εγχώριου metal χώρου, επέστρεψε φέτος στη δισκογραφία, με αποτελέσματα παραπάνω από επαρκή. Ο λόγος, φυσικά, για τους θρυλικούς Flames, την ιστορικά πρώτη thrash metal μπάντα της χώρας που απήλαυσε την αναγνώριση, ερχόμενοι 40 χρόνια μετά το "Made In Hell" ντεμπούτο τους με ακόμη ένα άλμπουμ σοβαρού ηχητικού σφυροκοπήματος.
Η μπάντα διαθέτει την τεχνογνωσία για να αποδώσει ακριβώς αυτά που έχει δημιουργικά κατά νου, με το αποτέλεσμα να φέρει τη σφραγίδα Flames απόλυτα διακριτή. Τα αδέρφια Κιρκόπουλοι δεν είναι τίποτα τυχαίοι στον χώρο, έχοντας διανύσει αμέτρητα χιλιόμετρα, ακόμη και σε εποχές που η έννοια της ακραίας metal μπάντας φάνταζε εντελώς ξένη για τα εγχώρια δεδομένα και τις παρωχημένες συνειδήσεις του τότε.
Μαζί τους, ο Θωμάς Τραμπούρας που βρίσκεται σε κιθάρες, αλλά και μικρόφωνο, είναι χρόνια μέλος της σκηνής (βλ. Blood Covered, μεταξύ άλλων), αλλά και μαζί τους στις εποχές του "Nomen Illi Mors", του περίφημου bootleg άλμπουμ από τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν το τρομερό "Last Prophecy". Ένα σοβαρό lineup που συμπληρώνεται από το Νίκο Σάμιο στα τύμπανα, και ορίζει πως το τεχνικό υπόβαθρο του άλμπουμ δεν επιδέχεται συζητήσεων.
Old school, μερακλίδικο (άκου το "Thrashin’ Beer" για του λόγου το αληθές), με heavy metal δυναμικές να διακόπτουν καίρια τη thrash ορμητικότητα προσδίδοντας μελωδικές, εύληπτες προεκτάσεις, το "Frequency Of Illusion" στέκει ένα άλμπουμ πλούσιο σε ιδέες. Συνολικά, δε, θαρρώ πως μιλάμε για την καλύτερη δουλειά των βετεράνων thrashers από την εποχή των "Summon The Dead" και "Last Prophecy", γεγονός που δείχνει το πόσο εστιασμένοι υπήρξαν στη δημιουργία του.
Κομμάτια όπως το "Great Deceiver" ή το "Arsonist" (με την ελληνική απαγγελία στο κλείσιμο του) στέκουν περήφανα δείγματα ενός thrash metal βγαλμένου από τις χρυσές εποχές του, διατηρώντας μια ταυτότητα που οριοθετεί και τιμά το όνομα του δημιουργού του. Οι Flames επέστρεψαν για τα καλά, δείχνοντας πως δεν έχουν μονάχα ένα αξιοπρόσεκτο παρελθόν, αλλά αξίζει να ασχοληθούμε και με τα παροντικά τους πεπραγμένα.
