Zopp

Όσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στο progressive rock, πιθανόν να αντιλήφθηκαν το προ τριετίας ομώνυμο ντεμπούτο των Zopp. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που έκανε αίσθηση στους σχετικούς με τον Canterbury ήχο prog κύκλους, σε βαθμό που το νέο άλμπουμ του σχήματος του Ryan Stevenson να θεωρείται πολύ-αναμενόμενο. Οι υπόλοιποι που μαθαίνετε τους Zopp τώρα, καλωσορίστε το νέο πουλέν των απανταχού φίλων και νοσταλγών εκείνης της σκηνής που έλαβε χώρα στο Kent, πάνω από μισό αιώνα πριν.

Ακριβώς όπως υπογραμμίζει και το θαυμάσιο, εξπρεσιονιστικό εξώφυλλο του Tom Adams, η μουσική που εμπεριέχεται στο "Dominion" είναι πλήρης ηχοχρωμάτων. Ο Stevenson εκτελεί κι ενορχηστρώνει ένα σημαντικό αριθμό από mellotron και synths, ενώ prog, ψυχεδελικές και jazz τεχνοτροπίες συνενώνονται και περιπλέκονται με τρόπο που, προφανώς, παραπέμπει στα σημαντικά Canterbury ονόματα, τους Soft Machine, τους Gong, τους Caravan. Το καλό όμως στην περίπτωση των Zopp είναι ότι, στο επίπεδο του ήχου, η παραγωγή δεν είναι ρετρό αλλά αρκετά σύγχρονη, στοιχείο που είναι πάντα ενδιαφέρον όταν καλείσαι να γευτείς κλασικές «γεύσεις».

Η μεγάλη διαφορά που παρουσιάζει το "Dominion" από τον προκάτοχο του είναι ότι ο Stevenson εισάγει και φωνητικά. Μάλιστα, δεν είναι και καθόλου, μα καθόλου άσχημα, έχοντας έναν ξεκάθαρα Gilmour-ικό αέρα, όπως αποκαλύπτει το εξαιρετικό "You". Το άλλο στοιχείο είναι η παρουσία πολλών guest μουσικών στα πνευστά καθώς και του ντράμερ Andrea Moneta. Γενικώς, η μουσική έχει την αίσθηση ζεστής πλημμυρίδας, καθώς κιθάρες, σαξόφωνα και πιάνα ευθυγραμμίζονται, αγκαλιάζουν και οδηγούν την ακρόαση.

Στον αντίποδα, θα έλεγε κανείς ότι η ροή του άλμπουμ είναι μάλλον ιδιαίτερα χαλαρή. Ενώ η είσοδος με τα "Amor Fati" και "You" υπόσχεται σπουδαία πράγματα, η συνέχεια μάλλον μετριάζει τις εντυπώσεις. Φαίνεται πως ο Stevenson έχει την επιθυμία να συνθέσει και να συγκεράσει πολλά διαφορετικά μουσικά θέματα, αποτίνοντας ταυτόχρονα φόρο τιμής στο κίνημα που τον εμπνέει, χωρίς όμως να δίνει τον χώρο και τον χρόνο στα τραγούδια να αναπνεύσουν. Αντί αυτού, έχεις ένα μάλλον υπερφίαλο 15λεπτο "Toxicity" να έχει πληθώρα ιδεών αλλά σχεδόν πλήρη απουσία δυναμικών αυξομειώσεων. Δίπλα του, κάποιες μικρότερες σε διάρκεια συνθέσεις που διαθέτουν όμορφες ιδέες, αδυνατούν όμως να οδηγήσουν πραγματικά το άλμπουμ σε νέες κατευθύνσεις.

Το "Dominion" είναι τελικά ένα άλμπουμ που δημιουργεί αντίρροπες εντυπώσεις. Ως project που αναπαράγει πιστά ένα στυλ, οι Zopp παίρνουν άριστα. Από την άλλη, αν προσέξουμε πολύ καλά το περιεχόμενο, θα δούμε ότι ο Stevenson δεν επενδύει τόσο στην ουσία, στην σύνθεση δηλαδή τραγουδιών με μελωδίες και θέματα που θα μαγνητίσουν τον ακροατή ή με ιδέες που θα επιχειρήσουν να εκσυγχρονίσουν την Canterbury αισθητική, φέρνοντας την στο σήμερα. Αυτό που μένει στο τέλος, είναι μια μουσική τρομερά εντυπωσιακή, ζεστή κι ευχάριστη που δεν διαθέτει όμως αρκετή ουσία για να ευνοεί πολλαπλές ακροάσεις. Συνεπώς, το "Dominion" μοιάζει αυτή την στιγμή να είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ, αλλά μόνο για τους νοσταλγούς ενός ρομαντικού, αρχαίου prog.

Bandcamp