Ulver

Shadows Of The Sun

Jester (2007)
27/10/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

«Ulver means "Wolves" in Norwegian».

Στο παρόν κείμενο θα δείτε να παρεμβάλλονται αρκετές δηλώσεις των Ulver σχετικά με το νέο τους δίσκο, "Shadows Of The Sun". Έτσι επέλεξα να τον παρουσιάσω, μέσω των ίδιων, μιας και είναι άμεσοι, περιεκτικοί και αρκετά εύστοχοι σε ό,τι αφορά το δημιούργημά τους. Επίσης, οφείλω να ομολογήσω πως το να γράφω κριτική για ένα δίσκο τους είναι σαν ένας μπογιατζής να προσπαθεί να εκθειάσει το «τάδε» έργο του El Greco. Όπως και να εκφραστεί, όσο και να προσπαθήσει, το αποτέλεσμα και πάλι φτωχό θα είναι. Βλέπετε, είναι πολύ απλό. Δε μπορείς να κρίνεις έναν μουσικό (αναφέρομαι στον Garm) ο οποίος έχει επαναπροσδιορίσει τα όρια του «προοδευτικoύ» τουλάχιστον 2 φορές μέσα στα '00s. Ας μην πιάσουμε καλύτερα την προηγούμενη δεκαετία. Θα χάσουμε τη μπάλα.

Ο (εκθειαστικός αυτός) πρόλογος αποσκοπεί πρώτον στο να δώσει έναν άλφα αποθεωτικό χαρακτήρα στο κείμενο, και δεύτερον στο να τονίσει το γιατί μία μεγάλη μερίδα των οπαδών γουστάρει τόσο την πρώτη (black metal) όσο και την τελευταία (ambient) περίοδο της μπάντας. Οι Ulver είναι ένα μουσικό γκρουπ δίχως ταμπέλα. Τους αρέσει να προκαλούν και να προβληματίζουν, τόσο τους οπαδούς, όσο και τους ίδιους τους εαυτούς τους.

«We feel it is our most personal record to date. Low-key, dark, and tragic. As we are». Τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν αυτές οι δηλώσεις ήταν ανάμεικτα. Τι μπορούμε να περιμένουμε; Λάθος. Πάμε απ' την αρχή. Ξέρουμε τι περιμένουμε. Κάτι ιδιαίτερο. Κάτι ξεχωριστό. «We have been working, sluggishly, well aware we could end up with nothing». Μακάρι το «τίποτα» να ήταν πάντα τόσο υπέροχο. Οι συνθέσεις είναι λιτές, σχεδόν απογυμνωμένες από τα όργανα, και στηρίζονται κατά μεγάλο ποσοστό στη φωνή του Garm και σε φαινομενικά μικρές λεπτομέρειες. «Low-key, dark, and tragic.» Ναι, κάπως έτσι είναι ο δίσκος. Βασικά εξ αρχής περίμενα κάτι ανάλογο, μιας και η συγκεκριμένη δήλωση μου έφερε στο μυαλό το "A Life All Mine" των The Gathering, στο οποίο συμμετείχε ο Garm.

Τα κομμάτια έχουν μία απίστευτη συνοχή, πέραν του «soundtrack-ικού» χαρακτήρα. «We feel it is our most personal record to date». Αυτό είναι κάτι που, ναι, ισχύει. Όλοι το νιώθουν όταν το ακούνε. Γιατί όμως; Επειδή είναι «dark, and tragic. As we are». Για μένα με τη φράση «as we are» οι Ulver δεν εννοούν μόνο τους εαυτούς τους. Διαβάστε τους στίχους. Μιλάνε για απώλεια, αγάπη, ζωή και θάνατο. Μιλάνε για την ανθρώπινη φύση, την καθημερινότητα μας καθώς όλοι ζούμε και αναπνέουμε κάτω από τον ίδιο ήλιο. Όλοι εμείς, είμαστε οι «σκιές του ήλιου». Αυτό το νόημα λαμβάνω απ' το δίσκο. Είναι ένα soundtrack του κύκλου της ζωής, του κύκλου της φύσης. Ακούγεται τόσο οικείο και τόσο ανθρώπινο, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Με το "Shadows Of The Sun", οι Ulver έκαναν μία πολύ ισχυρή δήλωση. Ξεχνάμε πολύ εύκολα την απλότητα κάποιων πραγμάτων στη ζωή, αλλά και στη μουσική. Μέσα στην εποχή της «τεχνικής» υποκουλτούρας, μας υπενθυμίζουν το πόσο υπέροχη είναι η απλότητα κάποιων πραγμάτων και ότι η εξέλιξη της μουσικής είναι ένα δώρο που μας δίδεται, και όχι κάτι που ζητάμε, ή ακόμα χειρότερα, απαιτούμε. Πριν αντιδράσετε, ακούστε τον δίσκο, νιώστε αυτό που περιγράφω, αλλά σταθείτε και λίγο στη διασκευή του "Solitude" (Black Sabbath) ή ακόμα καλύτερα στο "Solitude", μιας και η ταμπέλα «διασκευή» αυτή τη στιγμή μου ακούγεται πολύ φτηνή για να την ξεστομίσω. Όσον αφορά εμένα, όσο και να λέω πως δεν έχω απαιτήσεις απ' τους Ulver, για άλλη μία φορά οι κρυφές μου προσδοκίες αποκαλύπτονται. Για μία ακόμη φορά ανακαλύπτω το πώς τα έργα τους αγγίζουν το «είναι» μου, βρίσκω τον εαυτό μου να σκαλίζει το βιβλιαράκι διαβάζοντας τους στίχους, τα credits, ακόμα και την τελευταία φράση...

«In memory of us all. Ulver, Ambassaden, Oslo, 2006-2007».

Μήπως η αυλαία έχει πέσει και δεν το γνωρίζουμε; Στα μάτια μου, οι «λύκοι» πλέον δείχνουν πιο ολοκληρωμένοι και πιο ανθρώπινοι από ποτέ. Και να σας πω την αλήθεια... αυτή η σκέψη με φοβίζει. Ειλικρινά ελπίζω πως το ανήσυχο πνεύμα δεν έχει βρει ακόμα τη γαλήνη του. Ελπίζω ότι ακόμα την αναζητά. Όσο όμως κι αν ελπίζω... μήπως τελικά τη βρήκε;

Δε θέλω να ακούσω την απάντηση.

  • SHARE
  • TWEET