Tigers Jaw

I Won't Care How You Remember Me

Hopeless Records (2021)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 07/04/2021
Λούστε με - αλητάμπουρες - με μελωδία
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έχοντας πέσει στη χύτρα με το τίμιο emo το πιασάρικο, οι Tigers Jaw ανά τα χρόνια ασκούσαν διακαώς το δημιουργικό μυ της μελωδίας με φαινομενική κορυφή το "spin" του 2017. Τέσσερα χρόνια μετά και με σύνολο πέντε LP κάτω από το ζωνάρι τους ο Ben Walsh και η Brianna Collins - τα κυρίως γρανάζια στο bangeroστάσιο των Tigers Jaw - επιστρέφουν δριμύτεροι, με τα 34 λεπτά του "I Won't Care How You Remember Me" να είναι ένα από τα πιο ευχάριστα, εύπεπτα και δροσερά πράματα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό.

Ο δίσκος ανοίγει με το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου που φιγουράρει τον πολυαγαπημένο μου ιντι μαϊντανό - Andy Hull των Manchester Orchestra. Όμορφη ακουστική κιθάρα, ένρινη, εύθραυστη και πιθανώς ενοχλητική σε πολλούς φωνή του Walsh και τόνους μελωδία. Μελωδία που αν δεν το κατάλαβες ήδη είναι το κλου όλου του δίσκου, και γενικώς όλης της μπάντας.

Ο Ben και η Brianna μοιράζονται σχεδόν ισόποσα τα χρέη των κυρίως φωνητικών καθ'όλη τη διάρκεια του δίσκου, αλλά έχω μία ελαφρά προτίμηση στα κομμάτια του πρώτου. Μία αέρινη άνεση φαίνεται να χαρακτηρίζουν τις συνθέσεις του, εξώφθαλμο στο αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου, "New Detroit". Απλά ακόρντα, απλά ντραμς, απλά όλα. Μέχρι και το σόλο. Η κιθάρα δεν είναι καν συνδεδεμένη με τον ενισχυτή πριν μπει (εξαιρετικο κολπάκι της παραγωγής, πολύ μου άρεσε).

Πέρα από αυτό βέβαια, μου είναι φυσικά αδύνατον να ξεχωρίσω άλλες μεμονωμένες στιγμές. Ο δίσκος είναι γραμμένος έτσι ώστε να ακούγεται ολόκληρος και τόσο η διάρκεια αλλά και η ποιότητα των συνθέσεων το καθιστούν παιχνιδάκι. Προβλήματα ροής δεν υπάρχουν καθώς οι αλληλουχίες των φωνητικών στα κομμάτια κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο.

Ειδική αναφορά ίσως πρέπει να κάνω στο "Anniversary" που κλείνει το δίσκο και είναι μία ομορφιά και μισή, με τη σχεδόν ακαπέλα φωνητική μελωδία να αποτελεί την τέλεια κατακλείδα σε αυτή την εθιστική κυκλοφορία των Tigers Jaw.

Εάν δεν έχεις εκτεθεί ήδη στη δισκογραφία τους, είναι μία πολύ ωραία στιγμή να αρχίσεις με αυτό το εύpopτο διαμάντι και να το πάρεις αντίστροφα, ανακαλύπτοντας τις πιο ωμές και συναισθηματικές στιγμές από το παρελθόν της μπάντας. Εγώ πάντως βρήκα ένα από τα heavy rotations του καλοκαιριού.

  • SHARE
  • TWEET