Theodore

Λοιπόν, τι έχουμε εδώ? Καινούρια δουλειά Theodore σημαίνει ότι θα χορτάσουμε ατμόσφαιρες.

Έτσι και έγινε κυρίες μου και κύριοι, μετά από αρκετές φόρες που άκουσα το τελευταίο πόνημα του Theodore με τον τίτλο "The Voyage" μπορώ πλέον να σας μεταφέρω κι εγώ την ταπεινή μου μεν, αποψάρα δε. Ο Theodore το μόνο σίγουρο σίγουρα είναι και ταλαντούχος σαν συνθέτης και επιτυχημένος σαν μουσικός, άλλα αυτά δε σημαίνουν τίποτα. Το θέμα είναι τι μας έδωσε να ακούσουμε και εάν το μουσικό ταξίδι που μας έκλεισε για το 2022 ήταν κάτι για το οποίο θα μιλάμε και θα μας κάνει να ανυπομονούμε για το επόμενο.

Αφήνω τα πολλά πολλά ποιητικά και μπαίνω στην κριτική δυναμικά με μία ατάκα του Χλαπάτσα έτσι για να σας προσγειώσω λίγο μιας και η δημιουργία ατμόσφαιρας και συμπαντικής αρμονίας είναι μονοπώλιο του εν λόγω καλλιτέχνη. Όπως είχε πει λοιπόν ο αγαπημένος μας σμηνίτης:

"Εμένα μου άρεσε"

Θα μου πείτε τώρα ότι μιλάω με γρίφους. Ωραία ας το αναλύσουμε λίγο παραπάνω.

Το "The Voyage" είναι ένα πολύ όμορφο (concept) album. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι σε βάζει στον κόσμο του Theodore και αποτελεί έναν φυσικό και επόμενο διάδοχο του "Inner Dynamics" του 2018. Προφανώς το στοιχείο που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο είναι οι "Larger than life" συνθέσεις του δημιουργού και η space opera αισθητική που διέπει όλο το "The Voyage". Εξαιρετικά πλήκτρα δια χειρός του συνθέτη, μινιμαλιστικές μελωδίες στις κιθάρες, μπασογραμή έκπληξη στο "Last Day On Earth" είναι μερικά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτό το αστρικό ταξίδι. Κάτι που εμένα προσωπικά μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον είναι ότι όλο το "The Voyage" βγάζει μία πολύ έντονη αισθητική που με μεταφέρει σε κάποιο live Archive που είχα δει πριν από πολλά πολλά χρόνια, και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι.

Αρκετά βαρύ όσον αφορά στο ηλεκτρονικό στοιχείο, το "The Voyage" εύκολα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα σινεματικό sci-fi ηχοτοπίο από το οποίο και δεν παρεκκλίνει μέχρι και τον τερματικό του σταθμό. Να σημειωθεί βέβαια ότι η ύπαρξη φωνητικών βοηθάει στο να μη "χαθεί" κανείς μέσα σε τόση ατμόσφαιρα, με όντως όμορφες φωνητικές μελωδίες που ντύνουν πολύ ταιριαστά το έργο του Theodore. Βέβαια, τα φωνητικά ίσως να μην είναι το πιο δυνατό σημείο του δημιουργού καθώς στις πρώτες ακροάσεις του "The Voyage" ομολογώ πως με ξένισαν λίγο. Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ αν το άλμπουμ θα «χτυπούσε» διαφορετικά αν ήταν instrumental. Εδώ να σημειωθεί ότι το κομμάτι που μου έμεινε πιο πολύ από όλα είναι το "Inertia" το οποίο κοσμείται από μελωδίες που σίγουρα θυμίζουν Ισλανδία και γυναικεία ,σχεδόν ονειρικά, φωνητικά που με έκαναν να φανταστώ ότι υπάρχουν και Fjord το διάστημα.

Γενικά, σαν επίλογο θα έλεγα ότι το ’The Voyage" αρχικά είναι φοβερά καλοδουλεμένο και από άποψη συνθετική αλλά και από άποψη παραγωγής και ήχου. Προσωπικά δεν με κέρδισε από την πρώτη ακρόαση αλλά σίγουρα αν ήμουν Αθήνα θα πήγαινα στην παρουσίαση του "The Voyage".

Bandcamp
Spotify