Steve Von Till

Με την έβδομη προσωπική του δουλειά, ο Steve Von Till συνεχίζει να εξερευνά τα σύνορα του ήχου και του εαυτού του. H νέα του κυκλοφορία δεν είναι απλώς μια συνέχεια του "No Wilderness Deep Enough" ή η άφωνη αντήχηση του στο "A Deep Voiceless Wilderness". Είναι ένα βήμα παραπέρα. Ένα ήσυχο, σχεδόν αδιόρατο, αλλά καθοριστικό βήμα προς ένα πιο ειλικρινές και εύθραυστο σημείο συνάντησης με τον ακροατή.

Ο δίσκος κινείται στη γνώριμη πια ηχητική επικράτεια του Von Till αυτή την ambient americana με νεοκλασικά στοιχεία, βασισμένα σε synths, mellotron, έγχορδα και πιάνο. Όμως, εδώ υπάρχει μια εμφανής στροφή προς την ουσία της απλότητας. Οι συνθέσεις είναι πιο σπαρτιατικές, πιο επιβλητικές μέσα στη σιωπή τους. Η φωνή του κουβαλά ένα φορτίο χρόνου, μοναξιάς και ενδοσκόπησης, που δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος τραγουδιστής για να γίνει αισθητό.

Σε αντίθεση με προηγούμενες δουλειές, εδώ ο Von Till επιλέγει να εστιάσει όχι μόνο στην ατμόσφαιρα αλλά και στην ανάσα της ίδιας της μουσικής. Τα κομμάτια δεν αναπτύσσονται με την παραδοσιακή έννοια, δηλαδή δεν κορυφώνονται, δεν καταλήγουν. Αντίθετα, φαίνεται να συμβαίνουν με τρόπο οργανικό, σαν να καταγράφονται απλώς ως στιγμές συνειδησης. Σε κάποια σημεία θυμίζει περισσότερο ηχοτοπίο παρά τραγούδι κι αλλού μια ψαλμωδία εσωτερικής αναζήτησης.

Η ηχογράφηση στο απομονωμένο στούντιό του στο Αϊντάχο προσφέρει ξανά αυτή την αίσθηση γείωσης. Η παραγωγή του Randall Dunn είναι διακριτική αλλά καίρια καθώς κρατά τον ήχο γήινο, αναλογικό, ζωντανό. Το εξώφυλλο, του Brian Deemy, με τον μοναχικό κογιότ (νομίζω) να στέκει μπροστά από έναν χρυσό ήλιο που αναδύεται πίσω από βουνά σε ένα γκρίζο τοπίο, αποτυπώνει ιδανικά τη μελαγχολική μοναξιά και τη διστακτική ελπίδα που διαπνέουν τον δίσκο.

Δεν είναι ένας δίσκος για να περάσεις καλά. Δεν είναι για βραδιές με παρέα ούτε για τυχαία ακρόαση. Είναι ένα έργο βαθιά προσωπικό, σχεδόν εξομολογητικό δημιουργημα. Ένα προσκλητήριο για όσους θέλουν να σταματήσουν για λίγο και να κοιτάξουν μέσα και γύρω τους - στην αποξένωση, στη φύση, στην ανάγκη για επαφή. Είναι ο Von Till πιο ώριμος, πιο λιτός και πιο άμεσος από ποτέ. Είναι όμως απολαυστικό. Είναι τόσο καταπληκτικά ατμοσφαιρικό και κατά βάθος γλυκό που μπορεί να γίνει η παρέα σου.

Αν τελικά υπάρχει κάτι που μας ενώνει σε έναν κόσμο γεμάτο πληγές, είναι η σιωπή και ο ήχος όταν τον αφήνουμε να μας μιλήσει. Ο Steve το κάνει ξανά και μας καλεί να τον ακούσουμε.

Bandcamp