The Amity Affliction

Η πεντάδα από το Queensland είναι μία από τις πιο γνωστές που έχει να επιδείξει το νησί των καγκουρό στο metalcore και post-harcore στερέωμα. Σίγουρα δεν είναι στο επίπεδο των Parkway Drive και I Kill The Prom Queen, όμως πλέον με τρείς δίσκους στο ενεργητικό τους έχουν «οργώσει» Αυστραλία, Αμερική και Ευρώπη και έχουν παίξει  σε αρκετά μεγάλα φεστιβάλ παγκοσμίως.

Σε μία από τις εξορμήσεις τους στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2013, πιο συγκεκριμένα στο Pittsburg της Pennsylvania, συνέβη κάτι συνταρακτικό για τα μέλη της μπάντας καθώς ο Joel (υπεύθυνος για τα scream vocals του συγκροτήματος) είχε ένα σχεδόν θανατηφόρο επεισόδιο από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, πράγμα που τους ανάγκαζε να ακυρώσουν την εν λόγω συναυλία, όμως από  την δύσκολη θέση τους έβγαλαν οι Sam Carter των Architects και Jason Aalon Butler των Letlive  αναλαμβάνοντας της θέση του frontman για τους Αυστραλούς ούτως ώστε να μην ακυρωθεί και το υπόλοιπο τους tour. Κάπως έτσι φτάνουμε στις 14 Απριλίου του 2014 που κυκλοφόρησε το πρώτο single του δίσκου υπό την καθόλου τυχαία ονομασία "Pittsburg", ακολουθούμενο στην συνέχεια από το "Don't Lean On Me" στις 15 Μαΐου, ενώ τέλος η επίσημη κυκλοφορία της ολοκληρωμένης τους δουλειάς, "Let The Ocean Take Me", πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουνίου του 2014.

Στο τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ τους προτίμησαν να προσθέσουν αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία στον ήχο τους, καθώς έτσι επιβάλλεται από την μόδα των καιρών μας. Δεν είμαι κατά  αυτών, αλλά σίγουρα θα μπορούσαν να μην ακούγονται τόσο pop, ρίχνοντας την επιθετικότητα των συνθέσεων. Επίσης, στην μόδα είναι και οι εναλλαγές στα φωνητικά, στοιχείο που είναι χαρακτηριστικό της μπάντας από τον πρώτο τους δίσκο αλλά ίσως είναι και το αγκάθι της, καθώς θεωρώ  την παρουσία των φωνητικών του Ahren Stinger άτολμη, επαναλαμβανόμενη και μετρίου επιπέδου άρα συνεπώς και κουραστική, με τρανό παράδειγμα το "Don't Lean On Me" που έχει εξαιρετική εισαγωγή αλλά με το που γίνεται η αλλαγή στα φωνητικά το κομμάτι χάνει κάθε ενδιαφέρον. Αντιθέτως, εκεί που δεν είναι τόσο έντονη η παρουσία τους όπως στα "Pittsburg" και "Give It All" είναι σίγουρα οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του δίσκου.

Οι The Amity Affliction, για ακόμα μια φορά, δεν κατάφεραν να με πείσουν για το μέγεθος του ονόματος που έχουν (ειδικά στη χώρα τους), μιας και είναι ελάχιστες οι θετικές στιγμές στο νέο τους άλμπουμ, επιλέγοντας να μην δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, που ίσως οδηγούσε και σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Αντ' αυτού, αρκέστηκαν να ακολουθήσουν την πεπατημένη, προσθέτοντας μόνο ηλεκτρονικές μελωδίες που και αυτές δεν τους βγήκαν.