Συνέντευξη: Greg Dulli

Μια μεγάλη μορφή του αμερικανικού εναλλακτικού rock, o Greg Dulli, μίλησε στο Rocking.gr, με αφορμή τις επερχόμενες συναυλίες του σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα με τους The Twilight Singers. H κουβέντα ξεκίνησε γύρω από το πρόσφατο άλμπουμ του συγκροτήματος, "Dynamite Steps", στη συνέχεια έκανε σύντομες στάσεις σε όλες τις δουλειές της καριέρας του Greg Dulli και στο ενδεχόμενο να επανενωθούν οι The Afghan Whigs. Έπειτα πέρασε από τις ελληνικές του ρίζες και κατέληξε σε χαλαρή κουβέντα περί Νέας Ορλεάνης. Έχω την εντύπωση πως εάν η συζήτησή μας δεν ήταν υπερατλαντική, αλλά σε ένα από τα bars του Greg Dulli, ακόμα θα μιλούσαμε (και θα πίναμε...).

Καλησπέρα Greg, ονομάζομαι Γιάννης και καλώ εκ μέρους του Rocking.gr. Πού σε πετυχαίνω;
Καλησπέρα! Είμαι στο σπίτι μου στη Νέα Ορλεάνη.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την κουβέντα μας από το καινούριο άλμπουμ των The Twilight Singers, "Dynamite Steps", που κυκλοφόρησε φέτος. Το "Dynamite Steps" φαίνεται ως το άλμπουμ των The Twilight Singers με τη μεγαλύτερη προσπάθεια σε θέματα ενορχήστρωσης. Αυτός ήταν ο σκοπός σου κατά τη δημιουργία του άλμπουμ; Μια πλούσια ενορχήστρωση;
Δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου, αλλά όσο η διαδικασία προχωρούσε όλο και νέες ιδέες μου έρχονταν για το πώς να δουλέψω τα κομμάτια.

Και έτσι αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις και βιολί στο "Dynamite Steps";
Ναι, και πλέον έχουμε και άτομο που παίζει βιολί στο συγκρότημα μόνιμα και θα είναι και στην περιοδεία μας.

Παρατηρώντας τη στιχουργική πλευρά του "Dynamite Steps", το κάθε κομμάτι είναι σα μια μικρή ιστορία. «Αντικατοπτρίζεται» σε αυτές ο εαυτός σου;
Εννοείται πως «αντικατοπτρίζουν» τον εαυτό μου, αλλά με μια πιο αφηρημένη έννοια. Θέλω να πω πως ναι μεν εκφράζουν συναισθήματα που ο ίδιος έχω βιώσει, αλλά ταυτοχρόνως εκφράζουν συναισθήματα που έχω παρατηρήσει να νιώθουν άλλοι άνθρωποι.

Έχεις συνεργαστεί αρκετές φορές με τη θρυλική δισκογραφική εταιρεία Sub Pop και τώρα ξανασυνεργάζεσαι μαζί της, για πρώτη φορά όμως με τους The Twilight Singers. Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σου με τη Sub Pop;
Οι άνθρωποι της Sub Pop είναι φίλοι μου, ήταν οι πρώτοι που εξέδωσαν δουλειά μου, οι πρώτοι που πίστεψαν σε εμένα. Ακόμη και όταν είχα φύγει από τη Sub Pop, παρέμεινα φίλος μαζί τους, κρατήσαμε επαφές και με το να βγάζω το "Dynamite Steps" σε αυτή την εταιρεία νιώθω σα να γυρίζω σπίτι. Μου αρέσει πολύ να δουλεύω μαζί τους, υπάρχει αλληλοσεβασμός, με αφήνουν να δουλέψω όπως θέλω και με εμπιστεύονται.

Αναπολείς τις ημέρες πίσω στα τέλη της δεκαετίας του '80 όταν και το λεγόμενο «alternative rock» άρχισε να αναδεικνύεται σιγά-σιγά με συγκροτήματα όπως οι δικοί σου The Afghan Whigs, οι Pixies, οι Nirvana και τα άλλα συγκροτήματα του Seattle; Θεωρείς αυτή τη σκηνή την τελευταία μεγάλη «rock επανάσταση»;
Προσωπικά ναι, τη θεωρώ ως την τελευταία επανάσταση του rock, δεν έχω βιώσει κάποια άλλη προς το παρόν. Εάν κάτι θεωρώ επαναστατικό στη μουσική μετά από την περίοδο που μου ανέφερες, θα έλεγα την ανάδειξη της hip-hop μουσικής. Αυτό που έγινε στα τέλη της δεκαετίας του '80 με το alternative rock ήταν μια «αλλαγή φρουράς» για το rock, όπως εξάλλου είχε γίνει και στα τέλη των '70s με το punk και τους Sex Pistols.

Πρέπει να ήταν ωραίο συναίσθημα εκείνη την εποχή (τέλη '80s), όπου το mainstream rock αποτελούταν από hair metal μπάντες, να έρχεται η δική σας σκηνή με τους Nirvana μπροστά και να ορίζει το rock των '90s και ουσιαστικά και μουσικές πτυχές και των '00s.
Θυμάμαι πολύ έντονα την ημέρα που οι Nirvana με το "Nevermind" πέρασαν στην κορυφή των charts τον Michael Jackson. Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι που κάποιος από την «ομάδα» μας «κέρδισε το παιχνίδι».

Μερικά χρόνια πριν επιμελήθηκες την παραγωγή του άλμπουμ μιας ιταλικής μπάντας, των Afterhours. Πώς ήταν η εμπειρία του να κάθεσαι στην καρέκλα του παραγωγού για μια άλλη μπάντα, πέρα από τις παραγωγές που έχεις κάνεις για τις δικές σου δουλειές;
Είναι μια εμπειρία που ευχαρίστως θα ξαναδοκίμαζα. Μου αρέσουν πολύ οι Afterhours και ο τραγουδιστής τους είναι ένας από τους καλύτερούς μου φίλους. Πέρασα έξι ωραίους μήνες μαζί τους στην Ιταλία.

Με τους The Twilight Singers έχει κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ διασκευών ("She Loves You"), το οποίο περιέχει και κομμάτια που δεν ανήκουν στο rock, όπως ένα της Mary J. Blige. Τι μουσική σου αρέσει να ακούς πλέον; Έχεις κάποια ένοχη απόλαυση;
Προσπαθώ να ακούω νέα μουσική αυτήν την εποχή. Π.χ. ακούω το τελευταίο album του Kanye West, "My Beautiful Dark Twisted Fantasy", το οποίο είναι φοβερό. Από εκεί και πέρα ακούω και το τελευταίο album της PJ Harvey, των Grinderman αλλά και του James Blake. Γενικά, τα ακούσματά μου δεν περιορίζονται μόνο στο rock.

Πέρα από τους The Twilight Singers, «τρέχεις» παράλληλα και τους The Gutter Twins, μαζί με τον Mark Lanegan. Θα ακούσουμε κάτι στο μέλλον από τους The Gutter Twins ή απλώς ήταν συνεργασία του ενός άλμπουμ;
Θα κάνουμε και άλλο άλμπουμ σίγουρα. Έχω αρχίσει να γράφω τραγούδια για αυτό το σκοπό ήδη. Απλώς δεν είμαι σε θέση να οριοθετήσω το πότε θα είναι έτοιμος, το πότε θα κυκλοφορήσει, καθώς ο Mark (Lanegan) δουλεύει πάνω στο επόμενο προσωπικό του άλμπουμ αλλά και εγώ έχω άλλες υποχρεώσεις. Ο Mark είναι από τους καλύτερούς μου φίλους και στα πλαίσια της συνεργασίας μας για τους The Gutter Twins περάσαμε πολύ καλά, οπότε και οι δύο θα θέλαμε να το επαναλάβουμε.

Ας μιλήσουμε για τη solo καριέρα σου. Το 2005 κυκλοφόρησες το προσωπικό σου άλμπουμ, "Amber Headlights", προσφάτως έκανες και μια solo περιοδεία. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια ως προς την προσωπική σου καριέρα;
Είναι μέσα στα πλάνα μου να κάνω κάποια στιγμή πάλι ένα προσωπικό άλμπουμ. Μου αρέσει πολύ να γράφω μουσική. Θυμάμαι τον εαυτό μου από οκτώ χρονών να λέει πως θέλει να γίνει μουσικός. Το ότι έχω δουλέψει για τόσα άλμπουμ και το ότι δίνω συναυλίες με κάνει να νιώθω ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ένα «κύμα» από reunions, όπως αυτό των Soundgarden, των Kyuss, χωρίς τον Josh Homme όμως, και των Pixies. Έχεις σκεφτεί εσύ και τα άλλα μέλη των The Afghan Whigs να κάνετε ένα reunion ή η συγκεκριμένη μπάντα έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής της;
Προσωπικά νιώθω ακόμη να είμαι σε ένα «κύκλο της ζωής» και για εμένα αυτό σημαίνει να προχωράω μπροστά. Το να επανενωθούν οι The Afghan Whigs θα το θεωρούσα ένα βήμα προς τα πίσω για την καριέρα μου.

Άρα να υποθέσω πως δε θεωρείς σωστή την απόφαση των προαναφερθέντων συγκροτημάτων και άλλων να προχωρήσουν σε reunions, αρκετά χρόνια μετά την διάλυσή τους.
Αυτό είναι θέμα προσωπικών επιλογών του καθενός. Από τη στιγμή που οι ίδιοι θέλουν να το κάνουν, δεν τους κατακρίνω, απλώς εγώ ο ίδιος δε θέλω να κάνω κάτι τέτοιο.

Ποιά είναι η γνώμη σου για το μέλλον της δισκογραφίας; Tα cds θα επιβιώσουν από τη μανία του downloading ή όντως το διαδίκτυο είναι το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας;
Δε μπορείς να βάλεις φραγμούς στις εξελίξεις, το μέλλον είναι ήδη εδώ. Αλλά εάν έχεις παρατηρήσει, παρά την εξέλιξη της ψηφιακής εποχής, ζούμε μια αναγέννηση του βινυλίου και αυτό πραγματικά με συναρπάζει. Κάτι που είχε αρχίσει να θεωρείται είδος υπό εξαφάνιση (σ.σ.: βινύλιο), τελικά επιστρέφει και, απ' ό,τι πληροφορούμαι, ένα αρκετά σεβαστό ποσοστό πωλήσεων σε δισκοπωλεία αφορά βινύλια. Το βινύλιο είναι ο καλύτερος τρόπος να ακούσεις μουσική.

Έχεις επισκεφθεί την Ελλάδα αρκετές φορές στο παρελθόν και με όλα σου τα συγκροτήματα και επίσης έχεις και κάποια σχέση με τη χώρα μας. Υπάρχουν συγκεκριμένες αναμνήσεις από την Ελλάδα; Κάποιο περιστατικό που να θυμάσαι ιδιαιτέρως;
H σχέση μου με την Ελλάδα είναι η εξής: ο προπάππους μου ήταν Έλληνας, μάλιστα το όνομα του ήταν «Γιάννης», σαν εσένα! Η πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα ήταν το 1988 και στο αεροδρόμιο ήταν μέλη της οικογένειας και με περίμεναν στις δύο το βράδυ. Δεν τους είχα ξανασυναντήσει ποτέ και μόνο ένα άτομο μιλούσε αγγλικά. Από τότε έχω έρθει αρκετές φορές και μου αρέσει πάρα πολύ.

Θα έρθει ποτέ η στιγμή που ο Greg Dulli θα πει: «Αυτή ήταν η μουσική καριέρα μου, καιρός να ασχοληθώ με άλλα πράγματα στη ζωή μου»;
Είμαι σε μια φάση της ζωής μου, που πραγματικά περνάω πολύ καλά. Έχω κάποιες επιχειρήσεις, ζωγραφίζω και φυσικά γράφω μουσική. Δε βρίσκω το λόγο να παρατήσω κάποια από τις ασχολίες μου, από τη στιγμή που όλα κυλάνε ομαλά.

Μου ανέφερες ότι έχεις κάποιες επιχειρήσεις. Τι επιχειρήσεις, εάν επιτρέπεται;
Έχω τρία bars και ένα ξενοδοχείο. Τα δύο bars είναι στο Λος Άντζελες, το άλλο στη Νέα Ορλεάνη, όπως και το ξενοδοχείο.

Μιας και ανέφερες τη Νέα Ορλεάνη, η πόλη έχει αρχίσει να στέκεται στα πόδια της, έξι χρόνια μετά την καταστροφή από τον τυφώνα «Κατρίνα»;
Επανέρχεται συνεχώς και πλέον είναι σε μια αρκετά καλή κατάσταση. Είναι φανταστική πόλη η Νέα Ορλεάνη. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, αλλά πουθενά δεν έχω βρει μέρος σαν τη Νέα Ορλεάνη.

Έχω ακούσει ανθρώπους να δηλώνουν πως η μουσική παράδοση της πόλης, δηλαδή η jazz, έπαιξε σπουδαίο ρόλο μετά την καταστροφή στο να επιδράσει θετικά στην ψυχολογία των κατοίκων της.
Η μουσική είναι το «αίμα» της Νέας Ορλεάνης και έχει τεράστια σημασία για την πόλη. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της και σίγουρα έπαιξε το ρόλο της ώστε μετά την καταστροφή οι κάτοικοι να νιώσουν κάποια ανακούφιση και ψυχική ανάταση.

Σε ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα Greg, τα λέμε στην Ελλάδα!
Να 'σαι καλά και εγώ ευχαριστώ.

Γιάννης Κοτζιάς