Philosophobia

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου η ιδέα μεταξύ του drummer Alex Landenburg (Kamelot, Mekong Delta, Annihilator, Cyrha) και του κιθαρίστα Andreas Ballnus (Perzonal War, Paul Di’ Anno) για να δημιουργήσουν από κοινού ένα progressive metal, concept άλμπουμ χρονολογείται από το 2007. Προφανώς, υπάρχουν υποχρεώσεις για να βγουν τα προς το ζην και μάλλον κάπου στην πορεία η ιδέα αυτή, μαζί και τα demo της, μπήκαν στην άκρη. Γύρω στο 2018 ο Ballnus έτυχε να συνεργαστεί με τον Kristoffer Gildenlow και να τον ψήσει να συμμετάσχει στο εν λόγω project, με το line-up να ολοκληρώνεται και να ξεκινάει τις ηχογραφήσεις το 2020, όταν εισήχθησαν σε αυτό ο Tobias Weibgerber στα πλήκτρα και ο «δικός μας» Ντομινίκ Παπαεμμανουήλ (Wastefalll) στα φωνητικά. Πιθανότατα, αξιοποιώντας τον ελεύθερο χρόνο που προσέφερε η πανδημία, το πρώτο πόνημα της εν λόγω σύμπραξης ολοκληρώθηκε και κυκλοφορεί αισίως το 2022.

Δεν νομίζω πως επιδέχεται πολλές συζητήσεις το μουσικό ύφος που επιλέγουν να ακολουθήσουν οι Philosophobia στο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Πρόκειται για ένα progressive metal άλμπουμ βγαλμένο από την πολύ δυνατή για το ιδίωμα εποχή των 00s, όταν ακόμα η επιρροή του "Scenes" και των Theater ήταν καθολική, οι Symphony X βρίσκονταν στα καλύτερά τους και οι Pain Of Salvation έμοιαζαν οι νέοι μεσσίες (αλλά ο Daniel αποδείχθηκε… Brian). Οι βαριές κιθάρες δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τον metal χαρακτήρα του, οι ερμηνείες είναι έντονες και φορτισμένες, και η τεχνική είναι τόση ώστε να γίνεται διακριτή και να εντυπωσιάζει σε σημεία, αλλά χωρίς να υπέρ-σκιάζει τις μελωδίες και την ουσία των συνθέσεων. Ένα ύφος πολύ αγαπημένο (για τον γράφοντα), το οποίο όμως δεν περνάει και την καλύτερή του περίοδο τα τελευταία χρόνια.

Βέβαια, ο ήχος των Philosophobia είναι προσαρμοσμένος σε σημερινά δεδομένα, όντας δυνατός και διαυγής με βάση τις απαιτήσεις του 2022 κι όχι του 2007. Φαντάζομαι πως σημαντικό ρόλο σε αυτό θα έπαιξαν οι πολύ έμπειροι Phil Hillen (Kamelot, Powerwolf) και Alan Douches (Fates Warning, Mastodon) σε παραγωγή και mastering αντίστοιχα. Όπως, επίσης, σημαντική είναι η εμπειρία και το τεχνικό επίπεδο των μελών της μπάντας για την επίτευξη ενός πραγματικά άρτιου ηχητικά αποτελέσματος, όπως αυτό παρουσιάζεται στο άλμπουμ.

Όλα τα παραπάνω θέτουν ένα δυνατό πλαίσιο, αλλά το κύριο κριτήριο δεν παύει να είναι το συνθετικό επίπεδο, στο οποίο και πάλι οι Philosophobia τα καταφέρνουν ιδιαίτερα καλά. Το παρά κάτι 10λεπτο εναρκτήριο "Thorn In Your Pride" είναι άμεσα ενδεικτικό τόσο της έμπνευσης, όσο και των δυνατοτήτων της μπάντας, με τα δυνατά riff να συμπληρώνονται από μελωδικές γραμμές και τα φωνητικά του Ντομινίκ να εναλλάσσονται ιδανικά μεταξύ ήπιων και σκληρών, φέρνοντας συχνά τον Daniel Gildenlow των παλιών ημερών στο μυαλό (στοιχείο σχετικά αναμενόμενο για όσους γνωρίζουν το υλικό των Wastefall). Εξίσου εντυπωσιακό είναι το πιο up-tempo "I Am", στο οποίο τη διαφορά κάνει η guest συμμετοχή του Damian Wilson, δίνοντας έναν καλοδεχούμενο Headspace-ικό αέρα στο τραγούδι Από εκεί και πέρα ξεχωρίζουν, επίσης, το ήπιο "Between The Pines", το οποίο είναι βασισμένο στο δίπολο πιάνο/φωνή, το proggy "As Light Ceased To Exist" με τα Theaterικά παιξίματα και το πολύ όμορφα μελωδικό κλείσιμο του "Within My Open Eyes".

Αν και συνολικά υπάρχει μια - τόσο ηχητική όσο και ποιοτική - ομοιογένεια, μου έκανε μια μικρή εντύπωση το γεγονός ότι επέλεξαν το "Time To Breathe" ως πρώτο δείγμα από το άλμπουμ, καθότι δεν θα έλεγα πως είναι από τα τραγούδια που θα ξεχώριζα προσωπικά, ενώ ως καλοπροαίρετη παρατήρηση θα ήθελα να πω ότι το βίντεο μάλλον περισσότερο αδικεί τη μουσική. Σε κάθε περίπτωση, μαζί με το instrumental "Thirteen Years Of Silence" και το πιο prog/power "Voices Unheard" αποτελούν τις λιγότερο αγαπημένες μου στιγμές στο άλμπουμ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται κάποια εξ αυτών για σύνθεση άνευ λόγου ύπαρξης.

Εν συνόλω, το πρώτο πόνημα των Philosophobia αφήνει αδιαμφισβήτητα θετικότατες εντυπώσεις, περιλαμβάνοντας κάποιες απολαυστικές στιγμές παλιού, καλού, πατροπαράδοτου progressive metal, γεγονός που είναι σπουδαίο από μόνο του για τους φίλους του ιδιώματος. Παράλληλα, αφήνει υποσχέσεις πως προϊόντος κάποιων μικρών κι απολύτως λογικών βελτιστοποιήσεων το νέο αυτό project έχει όλα όσα απαιτούνται ώστε να προσφέρει κάτι που θα ξεχωρίσει πραγματικά. Ως τότε, απολαμβάνουμε την πρώτη, πολύ δυνατή δουλειά τους.