Midnight

Η περίπτωση των Midnight χρήζει ειδικής μνείας σε κάθε συζήτηση αναφορικά με το underground metal της τελευταίας δεκαετίας. Με κάθε κυκλοφορία του, έχοντας ως αποκορύφωμα το άριστο "Sweet Death And Ecstasy" του 2017, το προσωπικό σχήμα του Athenar εξερευνούσε, με εθιστικά αποτελέσματα, την τέχνη του βλάσφημου και ακαταμάχητου black/speed metal. Σε μια εποχή που το εν λόγω παρακλάδι, εξαιτίας και του αξιοσημείωτου crossover που πραγματοποίησε το hardcore, εκ νέου, με το (extreme) metal, είδε αναβίωση, οι Midnight διαδραμάτησαν κεντρικό ρόλο, αφού, ανακαλώντας, ανά στιγμές χωρίς καν να υπολείπονται, το πνεύμα των Venom, Motorhead, Discharge και έτερων βρετανικών δυνάμεων, αποτέλεσαν σημείο καμπής ετερόκλητων μουσικών οπαδών.

Η μετάβασή τους στη Metal Blade ήταν εν πολλοίς αναγνώριση αυτής της ανομολόγητης επιρροής και συνδιαμόρφωσης μεγάλου μέρους του ιδιώματος τα τελευταία χρόνια. Ο προ διετίας δίσκος του σχήματος, πρώτος υπό τη σκέπη της θρυλικής δισκογραφικής, το "Rebirth By Blasphemy", βρήκε το συγκρότημα σε ένα σταυροδρόμι, όπως το αντιλαμβάνομαι. Πλέον, οι Midnight είχαν τη δυνατότητα να διευρύνουν το ακροατήριό τους δίνοντας έμφαση στα μνημονικά κομμάτια, δίχως όμως παράλληλα να αλλοιώσουν την προσωπικότητά τους. Με τις συναυλίες τους, όπως αυτήν την αξέχαστη που βιώσαμε το καλοκαίρι του 2019, να αποτελούν ένα από τα σημεία κατατεθέν τους, οι Midnight επιχείρησαν να εμβαθύνουν στην '80s παράδοση του ηχοχρώματος τους και να επικεντρωθούν σε πιο black ‘n’ roll και άρα mid-tempo στιγμές.

Αν και το αποτέλεσμα, δεν δικαίωσε τις προσδοκίες που είχαν κτίσει στο παρελθόν, δεν έκαμψε και τη δίψα για νέο υλικό από την μπάντα. Η επιστροφή του συγκροτήματος με το "Let There Be Witchery" συνεχίζει στο καινούριο μονοπάτι του συγκροτήματος, αποτελώντας παράλληλα μια αισθητή βελτίωση ως προς τις επιλογές του προκατόχου του. Ο καινούριος δίσκος του Athenar, σε μια εποχή που οι μιμητές όχι απλώς δεν κρύβονται αλλά εποφελούνται της αναβίωσης, αποκαλύπτει ένα παγιωμένο μεν, αλλά λυτρωτικό δε ηχητικό σύνολο. Επί 35 λεπτά, οι δέκα συνθέσεις, παρά τη σχετική τους ομοιομορφία, ηχούν απολαυστικές. Η έναρξη του δίσκου με το φρενήρες "Telepathic Nightmare" επαναφέρει στο προσκήνιο τις punk/crust καταβολές της μπάντας (με το εξώφυλλο να φαντάζει ως αναφορά στο εμβληματικό "The Rise Of The Serpent Men" των Axegrinder), ενώ το "Frothing Foulness", εκμεταλλεύεται έξυπνα τα κοψίματά του, παρά τη σχετική επαναληψιμότητά του.

Η πιο μελωδική πλευρά του σχήματος, με τα leads και τα εκρηκτικά solos να ξεχύνονται, επιστρέφει στο "In Sinful Secrecy", κομμάτι που «διψάει» να ακουστεί ζωντανά. Στο ίδιο μοτίβο, τα "Nocturnal Molestation" και "Snake Obsession", με το πρώτο να αποτελεί, αν και ελαφρώς τετριμμένο, την πεμπτουσία του ήχου της μπάντας. Στον αντίποδα, συνθέσεις όπως το "More Torment" που αν ήταν πιο σύντομο θα μεγιστοποιούσε την επιλογή του να δώσει βάρος στο groove, και το "Villainy Wretched Villainy", υπενθυμίζουν πως οι Midnight πλέον δύσκολα θα συναρπάσουν όταν αφήνουν το πόδι από το γκάζι. Όλα αυτά βέβαια, ελάχιστη σημασία έχουν, καθώς το εκπληκτικό "Let There Be Sodomy" με την εισαγωγική riff-άρα ή το φινάλε με το "Szex Witchery" οπλίζουν το άλμπουμ με συνθέσεις μοναδικού ύφους και μελωδικής χάρης.

Με το "Let There Be Witchery" οι Midnight πράττουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Εμπνέονται από παραδοσιακές τεχνοτροπίες και επαναφέρουν τις υψηλές ταχύτητες. Δίχως να νερώσουν το κρασί τους, επιστρέφουν με ένα άλμπουμ, που, αν και δεν θα μεταβάλλει την ιεράρχηση της δισκογραφίας τους, θα δώσει έναυσμα εκ νέου σε αλκοολικές ακροάσεις και μανιακές επαναλήψεις. Οι απαιτήσεις από το καλλιτεχνικό όραμα του Athenar, επικεντρώνονται στη δημιουργία συνθέσεων, οι οποίες διαθέτουν στόχευση και εμφανή διαφοροποίηση από τον κυκεώνα μιμητών. Metal/punks αυτού του άσχημου κόσμου λοιπόν, ενωθείτε ξανά, γιατί το "Let There Be Witchery" δίνει αφορμές ώστε να βρωντοφωνάξετε, πως αυτό το υβρίδιο, όταν ανά στιγμές αγγίζει κόκκινο, ηχεί ως το απόλυτο ιδίωμα σκληρού ήχου. Ο πέμπτος δίσκος των Midnight είναι το σατανικό όργιο που αν και πλέον δεν δύναται να σοκάρει, εξακολουθεί να γοητεύει με την ανίερη λαγνεία του.