Mercury Rising

Βλέποντας το όνομα Mercury Rising θα πρέπει να με άκουσε ο τύπος στο διπλανό διαμέρισμα να φωνάζω ξαφνιασμένος... «αν είναι δυνατόν, ζούνε ακόμη αυτοί»; και όχι άδικα, καθώς έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία από τότε που το είχαν διαλύσει το μαγαζί. Τελικά, με μια πιο προσεκτική ματιά, ήρθε στο φως και η πραγματικότητα, που δεν ήταν άλλη από το ότι πρόκειται για τη remastered έκδοση των δύο πρώτων demo της μπάντας, με την προσθήκη ακυκλοφόρητου υλικού σε live εκτελέσεις, από την «δική μας» Arkeyn Steel Records.

Ας πάρουμε τα πράγματα χρονολογικά και όχι με τη σειρά εμφάνισης στο cd, στο οποίο θα ακούσουμε το πρώτο demo της μπάντας που είχε κυκλοφορήσει το 1991, με τον Joe Nickols πίσω από το μικρόφωνο, και όπου μας παρουσιάζουν τα "Slowly Killing Me" και "Under A Big Sky", τις δύο πρώτες ηχογραφήσεις, οι οποίες κινούνται στο χώρο του πρώιμου αμερικανικού progressive metal, δηλαδή riff στα όρια του thrash, με μπόλικα μελωδικά lead σημεία, χωρίς να διεκδικούν δάφνες για τις απίστευτες τεχνικές τους αρετές, αλλά τουλάχιστον το αντισταθμίζουν με το συναίσθημα και τη φαντασία των συνθέσεων. Για την παραγωγή δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο, καθώς πρόκειται για demo και είναι αρχές των '90s, οπότε μην περιμένετε και πολλά πράγματα.

Ένα χρόνο αργότερα (1992) κυκλοφορούν το δεύτερο τους demo, που τους βρίσκει να έχουν αντικαταστήσει τον Nickols με τον Clarence Osborne, και στο οποίο, εκτός από την επανηχογράφηση των "Slowly Killing Me" και "Under A Big Sky", ακούμε και τα "Death Do Us Part", "Minute Man" και "Harnessed Lightning", που μουσικά κινούνται στο ίδιο στυλ, με τον Osborne να μη διαφέρει ιδιαίτερα από τον προκάτοχό του, αλλά να είναι ελαφρός καλύτερος στις ψηλές νότες. Σημαντική πάντως διαφορά αποτελεί η παραγωγή, η οποία είναι αισθητά βελτιωμένη σε σχέση με αυτήν της πρώτης ηχογράφησης, κάτι που εν μέρει ίσως να οφείλεται και στη βοήθεια που είχε αυτή τη φορά ο Drew Mazurek από τον Brad Divens.

Για τις τρεις live εκτελέσεις των ακυκλοφόρητων "Problem Child", "Mercury Rising" και "Metal America" δε μπορούμε να πούμε και πολλά πράγματα, καθώς είναι κάκιστης ποιότητας και απλά μεγαλώνουν τη συλλεκτική αξία του cd, ενώ παράλληλα βοηθάνε ώστε να έχει μεγαλύτερη διάρκεια.

Υπάρχει αγοραστικό κοινό εν έτει 2011 για τους Mercury Rising; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω. Όπως έχω πληροφορηθεί, το cd κυκλοφορεί σε μόλις 1000 αντίτυπα, οπότε και μόνο από αυτό καταλαβαίνει κανείς πως η συγκεκριμένη κυκλοφορία απευθύνεται σε φανατικούς οπαδούς της μπάντας και δεν ξέρω πολλούς είναι η αλήθεια. Μόνο για «αρρωστάκια» λοιπόν...