Mavis Staples

Η Mavis Staples, θεωρητικά, δεν θα έπρεπε να χρειαζόταν συστάσεις. Από τη δεκαετία του ’50, η τεράστια και ακούραστη Mavis, φροντίζει με τη φωνή και την παρουσία της να είναι μια φωνή συμπερίληψης, αλληλεγγύης, ενότητας, το κουράγιο σε ένα διαρκή αγώνα ενάντια στον συστημικό ρατσισμό, το μουσικό ισοδύναμο της κοινοτικής μνήμης και της πολιτισμικής παρακαταθήκης. Δεν βρισκόμαστε πλέον όμως στα ‘60s, όταν και οι The Staple Singers ήταν η spiritual/gospel φωνή του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα. Από το 2010, και το αναγνωρισμένο από κοινό και κριτικούς, “You Are Not Alone”, που της χάρισε και το πρώτο της Βραβείο Grammy, η Mavis Staples διανύει μια δεύτερη νιότη.

Ο νέος προσωπικός της δίσκος, και δέκατος τέταρτος συνολικά, είναι ένα άλμπουμ διασκευών. Διαδέχεται το άκρως ποιοτικό, “We Get By” του 2019, σε παραγωγή Ben Harper, και τα δέκα του κομμάτια είναι επιλεγμένα με τρόπο όπου η τεράστια αυτή φωνή, στα 86 της χρόνια πλέον, επιχειρεί να επικοινωνήσει το ανθρωπιστικό και πολιτικό της μήνυμα με τρόπο, γλυκό, ιδιαίτερο, εκλεπτυσμένα μουσικό. Μια ακρόαση στο ανατριχιαστικό “We Got To Have Peace” του θρυλικού Curtis Mayfield, και το πώς αυτό προσαρμόζει το αντιπολεμικό του μήνυμα στην ήρεμη σιγουριά της Mavis, θα σας πείσει. Η Staples όμως, όπως απέδειξε και πριν μερικά χρόνια με την ανατριχιαστική της συμμετοχή στο “Pulling The Pin” (μαζί με Josh Homme παρακαλώ) των Run The Jewels για τις ανάγκες του ήδη κλασικού “RTJ4”, δεν επιθυμεί να μείνει στις νίκες του παρελθόντος.

Έτσι, η επιλογή της να διασκευάσει καταπληκτικά, στην έναρξη του δίσκου το “Chicago” του Tom Waits, μέσα από το “Bad As Me”, ενός από τα κορυφαία άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας, με τη συμμετοχή των Buddy Guy και Derek Trucks στις κιθάρες, είναι καίρια. Μια ιστορία μετανάστευσης για ένα καλύτερο μέλλον, στο περιθώριο της κοινωνικής αποξένωσης και του καπιταλιστικού στραγγαλισμού, αποκτά διαγενεακή δυναμική χάρη στα βιώματα των συντελεστών του, σε μια από τις πιο έντονες στιγμές του άλμπουμ. Το “Sad And Beautiful World”, κινείται επί το πλείστον σε gospel/rhythm and blues χωρία, με διάφορες συγγενικές προεκτάσεις. Στο ομότιτλο, υποβλητικό άσμα, η ερμηνεία της Staples κλέβει τις εντυπώσεις, με την σπασμένη της φωνή να αναβλύζει πόνο, πίκρα, αλλά και σοφία. Το άλμπουμ, ηχεί ως ένα χάδι σε κάθε σώμα και μυαλό που είναι γεμάτα πληγές, που έχουν «σπάσει», που νιώθουν τον ζόφο του φόβου να καρτερεί. Οι ενορχηστρώσεις έχουν άποψη, και κολακεύουν τις φωνητικές γραμμές, που, όντας ιδιαίτερα εικονοπλαστικές, και οι εναλλαγές, το μπάσιμο του “Human Mind”, μια πιο «μοντέρνα» σύνθεση που οι Hozier και Allison Russell έγραψαν για τη Staples, κερδίζει έδαφος χάρη στις αντιθέσεις που αναδεικνύει ελπιδοφόρα.

Νωρίτερα, το ανακουφιστικό “Beautiful Strangers”, μια εκ των κορυφών του άλμπουμ και ένας ύμνος στους νεκρούς της αστυνομικής/τρομοκρατικής/συστημικής βίας, συγκινεί. Η σύνθεση του Kevin Morby δεν έχει χάσει σπιθαμή από την πηγαία της πνευματική ένταση, με τα δεύτερα φωνητικά να πλαισιώνουν συγχορδίες και μια φωνητική γραμμή που θα σε συντροφεύσει σε κάθε ώρα που νιώθεις ανεπαρκές. Στο φινάλε του δίσκου, η απόδοση του country-gospel classic “Everybody Needs Love” ηχεί ως το εξόδιο άσμα ενός κοινωνικοπολιτικού δράματος που μόλις έριξε αυλαία στην μεγάλη οθόνη. Με το κομμάτι να έχει διασκευαστεί εδώ και 70 χρόνια πάνω από 300 φορές επίσημα, η επιλογή του από την Staples ως τελευταίο ηχοτοπίο, είναι κομβική. Πρόκειται για μια αποθέωση της διαχρονικότητας, της εμπειρίας όχι ως τυραννία της παλαιάς φρουράς, αλλά ως στήριγμα σε μια εποχή που όλα νιώθουν μονοσήμαντα αφόρητα.

Η Mavis Staples, μέσα από το “Strange And Beautiful World”, δεν αναδεικνύεται απλώς ως μια επίμονη φωνή, ούτε αναζητά μια ακόμη πρόσκαιρη ανάσα επιτυχίας. Συνεχίζοντας ένα σερί δίσκων με κοινωνικό έρεισμα αλλά και με απήχηση, συνενώνει κόσμους επτά δεκαετιών, εποχές, δημιουργούς και μυνήματα υπό τους ήχους των πνευστών, των εγχόρδων, και κυρίως της παρηγορητικής της φωνής. Επιπρόσθετα, η εκλεκτικότητα αλλά και το καλλιτεχνικό της όραμα ως προς την επιλογή αλλά κυρίως τον μετασχηματισμό των κομματιών, που αναπόφευκτα θα προκαλέσει συνειρμούς στο rock ακροατήριο με τον πρόσφατο άθλο του Robert Plant, αποκαλύπτουν μια καλλιτέχνιδα με όραμα και βλέμμα διορατικό.

Έτσι, ο τρόπος που το “Anthem” του Leonard Cohen μπορεί να αναδείξει την αιχμηρότητα των στίχων του, είναι έργο της μουσικού. Μέσα σε ένα χαοτικό κόσμο κυκλοφοριών και προσπαθειών ανάκτησης περασμένων μεγαλείων αλλά κυρίως ανάβασης στο άρμα της κουτοπόνηρης επικαιρότητας, η Mavis Staples παραμένει η ελεγειακή φωνή της αξιοπρέπειας. Το “Sad And Beautiful World” είναι ένας μικρός θησαυρός που, αναζητεί φως και ελπίδα, με σταθερό και εύθραυστο βηματισμό, σε μια εποχή που η παραίτηση παλεύει να εδραιώσει το σκοτάδι της. Μουσικά δε, είναι άλλη μια αντράνταχτη απόδειξη πως η εμβληματική Mavis Staples, είναι μια από τις σημαντικότερες μουσικούς στην ιστορία.

Bandcamp

Youtube