«10+1»: Τραγούδια του Hozier πέρα από το "Take Me To Church" που πρέπει να ακούσεις

Διαμαντάκια που μπορεί να μην έχουν παιχτεί (όλα) στο ραδιόφωνο, αλλά μας αρέσουν και θα θέλαμε πολύ να δούμε να αποδίδονται ζωντανά στη σκηνή

Από τον Νίκο Καταπίδη, 22/05/2019 @ 17:12

Είναι ευχή και κατάρα να βγάζει κανείς ένα τεράστιο hit, αφού συνδέεται άρρηκτα με το όνομά του και επισκιάζει κομμάτια που μπορεί να έχουν ακόμη μεγαλύτερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Κάτι ανάλογο έχει συμβεί και με τον Hozier, που με το "Take Me To Church" έκανε ένα τεράστιο άλμα σε επίπεδο δημοφιλίας, ωστόσο διαθέτει το μουσικό υπόβαθρο, το ταλέντο αλλά και τη διάθεση εξερεύνησης που δείχνουν πως δε θα παραμείνει ένα "One Hit Wonder".

Hozier

Με αφορμή την επίσκεψη του Hozier στη χώρα μας, κάνουμε μια εξερεύνηση της σύντομης αλλά ενδιαφέρουσας δισκογραφίας του, για να  ανακαλύψουμε διαμαντάκια που μπορεί να μην έχουν παιχτεί (όλα) στο ραδιόφωνο, αλλά μας αρέσουν και αξίζουν τουλάχιστον μια ακρόαση, και θα θέλαμε πολύ να δούμε να αποδίδονται ζωντανά στη σκηνή.

Spotify Playlist

1
"Nina Cried Power"
 
Με τη συμμετοχή της μοναδικής Mavis Staples, ο Hozier γράφει το ευχαριστήριό του κομμάτι προς τους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα που θαυμάζει, μέσα από έναν απλοϊκό αλλά περιεκτικό στίχο θυμίζει πως ο αγώνας για την ισότητα δε σταματά ποτέ, ενώ μουσικά το gospel στοιχείο ξεχωρίζει και δίνει στη σύνθεση μια αέρινη αύρα. Μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο μεγαλειώδες θα ακούγεται και live εαν συνοδεύεται από μια χορωδία.
2
"From Eden"
Hozier
Σε ένα βιβλικό παραλληλισμό, το "From Eden" πέρα από το διαβολικά κολλητικό ρεφραίν του, μιλά από την πλευρά ενός ανθρώπου που σε ένα μείγμα αγνών και μη προθέσεων, μπαίνει στον πειρασμό να εμπλακεί με ένα «παράνομο» ταίρι, και κινούμενος από το συναίσθημα παραβιάζει μια μια τις αρχές που θεωρούσε απαράβατες. Το απολαμβάνει όμως, βλέποντας παράλληλα τον εαυτό του και την αθωότητα που κάποτε διέθετε. Άλλο ένα κομμάτι που σίγουρα θα βάλει πολλούς σε πειρασμό να το χορέψουν live.
3
"Like Real People Do"
 
Το παρελθόν είναι κάτι που κουβαλάμε πάντα μαζί μας, κι όταν αυτό είναι σκοτεινό πάντα υποβόσκει ο φόβος της αποκάλυψης. Σε αυτό το κομμάτι, το παρελθόν μένει κλειδωμένο κι αδιάφορο, και απλά ο χαρακτήρας ζει τη στιγμή, χωρίς να υπολογίζει τίποτε. Παραμυθένιο κομμάτι, σε πιο χαλαρούς ρυθμούς και πιο folk διαθέσεις.
4
"Angel Of Small Death And The Codeine Scene"
 
Περιγράφοντας τον εθισμό, βήμα με βήμα, την αναζήτηση αυτής της αίσθησης ευφορίας που θα προσφέρει για λίγο στο χρήστη η δόση του χωρίς να προσδιορίζει όμως το είδος του εθισμού, ο Hozier σε αυτό το κομμάτι μεταφέρει ένα συναίσθημα διασκέδασης το οποίο δύσκολα θα σε κρατήσει στατικό. Ό,τι πρέπει για ένα καλοκαιρινό πάρτυ στην παραλία.
5
"Work Song"
Hozier
Ένα κομμάτι ύμνος στον έρωτα που ούτε κι ο θάνατος μπορεί να διαλύσει. Groovy, με μια αλητεία και μια γλύκα ταυτόχρονα, καταφέρνει να μπει για τα καλά στο μυαλό σου με το ρεφρέν του.
6
"Shrike"
 
Όταν άκουσα αυτό το τραγούδι είναι η αλήθεια πως το φαντάστηκα άνετα σε κάποιο επεισόδιο του Game Of Thrones. Κάτι τα έγχορδα, κάτι οι folky μελωδίες του, μου έβγαζαν μια μελαγχολική ατμόσφαιρα που θα ταίριαζε γάντι σε μια συναισθηματική στιγμή. Η προσπάθεια να αποτυπωθεί η μετάνοια ενός ανθρώπου που δεν εκτίμησε αυτό που είχε παρά μόνο όταν ήταν αργά, τόσο στιχουργικά όσο και συνθετικά, κρίνεται απολύτως επιτυχημένη.
7
"Movement"
 
Με βασικό χαρακτηριστικό το ρυθμό του, το "Movement" είναι ένα ερωτικό τραγούδι, όχι μόνο στιχουργικά αλλά και μουσικά, ενώ η ερμηνεία του Hozier δείχνει πόσο ικανός τραγουδιστής είναι, μεταπηδώντας από τον ένα ήχο στον άλλο σαν να ήταν γεννημένος γι’ αυτό.
8
"Almost (Sweet Music)"
Hozier
Aν μπορούσε ένα κομμάτι να είναι χιτάκι χωρίς να είναι μια χιλιοπαιγμένη ηλεκτρονική σαπίλα, είναι σίγουρα το "Almost". Απίστευτα groovy, σε ανεβάζει αμέσως και η ενέργεια που βγάζει είμαι σίγουρος πως σε live είναι τάξεις μεγέθους πιο έντονη. Aς μη μιλήσουμε για το ρεφρέν...
9
"To Be Alone"
 
Αξίζει να παραθέσω ολόκληρο το στίχο "Never feel too good in crowds ,With folks around, when they're playing the anthems of rape culture loud". Νομίζω πολλοί από μας θα ταυτιστούν, όντας μέρος μιας «μοντέρνας», επιφανειακής κοινωνίας. Μουσικά κινείται σε πιο αλήτικα μονοπάτια, με το blues στοιχείο να επικρατεί και να αφήνει επιδέξια στην άκρη τις pop επιρροές του καλλιτέχνη.
10
"In The Woods Somewhere"
 
Μια από τις λιγότερο γνωστές συνθέσεις του καλλιτέχνη, και κατά τον γράφοντα μια από τις κορυφαίες του. Ό,τι πιο σκοτεινό, ατμοσφαιρικό και μυστικιστικό έχει γράψει ο Hozier, κάνει μια μεταφορά του ταξιδιού του προταγωνιστή προς το θάνατο για να βρει την αγαπημένη του, μεταφράζοντας τις πτυχές του φόβου ως άγρια ζώα στο δάσος, μέχρι να φτάσει στο σημείο να αντιληφθεί ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος γι’ αυτό. Μια ιδιαίτερη πλευρά του ήχου που θα είχε ενδιαφέρον να εξερευνηθεί περισσότερο.
+1
"NFWMB"
Hozier
Άλλη μια διαφορετική πτυχή του Ιρλανδού, πολύ πιο συγκρατημένη αλλά συνάμα ιδιαίτερα συναισθηματική, θυμίζει καλλιτέχνες σαν τον Jose Gonzalez και πετυχαίνει αυτή την χρυσή τομή μεταξύ εμπορικότητας και μουσικού πλούτου. Από τις λίγες φορές που η βωμολοχία δεν ακούγεται φτηνή και επιτηδευμένη, αλλά σχεδόν λεπτεπίλεπτη. Ένα κομμάτι που θα θελες να ακούσεις σε ένα μικρό χώρο, μόνο με μια κιθάρα.

Spotify Playlist

  • SHARE
  • TWEET