Helstar

Μπορεί να άργησαν εννέα ολόκληρα χρόνια, αλλά οι σπουδαίοι Helstar των James Rivera και Larry Barragan επέστρεψαν φέτος δισκογραφικά, σημαίνοντας χαράς ευαγγέλια για κάθε φίλο του ποιοτικού US power metal. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα από το πλέον κλασικό "Vampiro", οι θρυλικοί Τεξανοί classic metallers μας προσφέρουν το "Devil's Masquerade", ένα άλμπουμ που τιμά και συνεχίζει στο ακέραιο την κορυφαία τους μουσική κληρονομιά.

Σε αυτόν τους το δίσκο, οι Αμερικάνοι δεν αποκλίνουν από τα όσα μας προσέφεραν στο πιο κοντινό παρελθόν τους, έχοντας μπολιάσει το heavy/power τους με συγκεκριμένες δόσεις speed/thrash βαρύτητας. Η σοβαρή διαφοροποίηση βρίσκεται στο κομμάτι της παραγωγής, όπου ο Larry Barragan ανέλαβε να διεκπεραιώσει τα πάντα που αφορούν τον ήχο του άλμπουμ, έχοντας σαν μέντορα τον Bill Metoyer και όντας ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα πως να εκπληρώσει το δημιουργικό όραμα του σχήματος, ως ο βασικός του συνθέτης.

Με την ελάχιστη παραφωνία του - πιθανότατα AI - εξωφύλλου, το οποίο εντάσσεται στα αισθητικά πλαίσια της μπάντας, αλλά ακολουθεί την τάση εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων της τεχνητής νοημοσύνης, το νέο άλμπουμ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχος του, ηχητικά και υφολογικά. Με αρκετά σκοτεινά θέματα και έναν αγέραστο James Rivera, να ορίζει την έννοια του heavy metal frontman, το άλμπουμ ακούγεται μονορούφι, είναι σε σημεία απόλυτα εκκωφαντικό και συγκινητικά απολαυστικό, δίχως αστερίσκους σχετικά με την ηλικία και την έμπνευση τους.

Άλλωστε, θαρρώ πως ο λογικός πήχης προσδοκιών ορίζονταν από το αλάνθαστο "Vampiro" και όχι από τα κλασικά "Nosferatu" και "Distant Thunder", τα οποία κυκλοφόρησαν σε διαφορετικές εποχές, συνθήκες και, τελικά, αναγνωρίστηκε η αξία τους «κατόπιν εορτής». Έτσι, το νέο άλμπουμ φαίνεται να προσεγγίζει το καλύτερο δίσκο της μπάντας μετά την επανασύνδεση της, χάνοντας σε επί μέρους σημεία που αφορούν το αμετάβλητο συνθετικό ύφος και την δυσκολότερη εύρεση συνθέσεων που ξεχωρίζουν από τα πρώτα κιόλας ακούσματα των υπολοίπων.

Μια τέτοια, βέβαια, στέκει το "I Am The Way" των αμέτρητων guest συμμετοχών (βλ. Jason McMaster, Mike Soliz, Rob Lowe, Travis Willis, Christian Larson, George Call, Drew Brown, Jeff Vandenberge), μια τυπική μεν σύνθεση, που παρελαύνει δε το μισό αμερικανικό US metal, αλλά και το, προσωπικά αγαπημένο, κυριαρχικό "Carcass For A King". Στιγμές, γενικότερα υπάρχουν, απλά έρχονται και μένουν με τα απανωτά ακούσματα, τα οποία ζητά ο δίσκος για να ξεδιπλωθεί.

Ακόμη και στο σύγχρονο λαβύρινθο κυκλοφοριών, οι Helstar συνεχίζουν και είναι ένα σχήμα που ξεχωρίζει για τα όσα προσφέρει. Σεβόμενοι την πλούσια κληρονομιά τους, αλλά αρκούντως σύγχρονοι και to the point σε θέματα παραγωγής και μίξης, οι Τεξανοί επέστρεψαν με ένα άλμπουμ κλασικού, εμπνευσμένου US power metal, που θα απασχολήσει καθαρά για το μουσικό του ποιόν εκείνους που πρέπει να απασχολήσει.

YouTube