Hedvig Mollestad & Trondheim Jazz Orchestra

Τι υπάρχει στον ορίζοντα; Μητέρες, παιδιά και πατέρες αποκρίνεται η ίδια η Hedvig Mollestad στο εναρκτήριο "On The Horizon, Part 1", καθώς η Trondheim Jazz Orchestra απλώνει ένα soundtrack-ικό υπόστρωμα στις πρώτες νότες του "Maternity Beat". Ξέρεις ήδη ότι αυτό το διπλό άλμπουμ θα αποτελεί μια διαφορετική εμπειρία μέσα στην ήδη υπέροχη δισκογραφία της θαυμάσιας αυτής Νορβηγίδας κιθαρίστριας. Μια εμπειρία περιπετειώδη αλλά και ζεστή, σαν τις γλυκές αποχρώσεις του φωτός πάνω στον ώμο της στο εξώφυλλο.

Αν κάτι γνωρίζουμε όλοι είναι ότι ο χτύπος της μητρότητας είναι ένας χτύπος οικουμενικός. Όσες είχαν την τύχη/ευκαιρία να τη ζήσουν στη ζωή τους - καθώς κι εμείς οι τυχεροί αρσενικοί που τη βιώνουμε στο πλάι σας - γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια κατάσταση που συγκλονίζει και αναδιαμορφώνει τα ίδια τα θεμέλια του ανθρώπου, με μια δύναμη οριστική και ακλόνητη. Η Hedvig του 2022 είναι μια νέα μητέρα που αφήνει αυτήν τη συγκλονιστική νέα πραγματικότητα να γλιστρήσει μέσα από την ψυχή και να ξεχυθεί στη μουσική της. Οι λέξεις στο "Her Own Shape" θα αρκούσαν για να περιγράψουν το ίδιο το μουσικό δυναμικό του άλμπουμ: θα την αφήσω να αναπτυχθεί στο δικό της σχήμα. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν και τί θα καταφέρει ως μητέρα, θα τα πάει όμως περίφημα αν τα καταφέρει όπως με τη μουσική του "Maternity Beat".

Διότι αυτό είναι ένα άλμπουμ που οι ηχητικές διακλαδώσεις του είναι πολύ πιο ευρείες και ελεύθερες από τις ρίζες του. Μπορεί στο "On The Horizon, Part 2" να αναγνωρίσεις την κυρίαρχη ρίζα της Mollestad - αυτό το πάντρεμα της μοντέρνας jazz με ένα κιθαριστικό στυλ που οφείλει πολλά στο παραδοσιακό hard rock - το άλμπουμ όμως, καθώς αναπτύσσεται και ρέει, δεν αφήνει καμία πλευρά της jazz «αφρόντιστη». Το "Maternity Beat" έχει τις πιο πειραματικές στιγμές που ακούσαμε ποτέ σε δίσκο της κι ένα διαρκές φλερτ με contemporary ηχοχρώματα.

Έχει όμως και τόσα ακόμα! Αξιοποιώντας την ενορχηστρωτική δύναμη της 12μελούς ορχήστρας, έχει πνευστά που παραπέμπουν στις big bands. Έχει σύγχρονο fusion που σχεδόν αγγίζει τα όρια μιας musical αισθητικής ("Little Lucid Demons/Alfons") και βιολιά που σπαράζουν ("Donna Ovis Peppa"). Έχει το συνηθισμένο διαμάντι νορβηγικής αισθητικής ("Do Re Mi Ma Ma") όπου η κωμικότητα των βρεφικών συλλαβών γίνεται ένα με τη μουσική γλώσσα, καθώς το γνωστό παρεάκι των Torstein Lofthus και Stale Storlokken μας χαρίζει ένα ακόμα φανταστικό build-up.

Ταυτόχρονα, το άλμπουμ έχει την - πιο γλυκιά - επανεκτέλεση της σχεδόν straight rock κομματάρας που ονομάζεται "All Flights Cancelled" που ακούσαμε στο περσινό "Ding Dong. You're Dead". Έχει στιγμές μιας σχεδόν easy listening χολιγουντιανής μαγείας ("Her Own Shape") και σχεδόν ambient κατρακυλίσματα ("Maternity Beat"). Καθώς η κάθε σύνθεση διαδέχεται την προηγούμενη αλλάζοντας αισθητά το τοπίο, το άλμπουμ αναδύεται σαν ένα σχεδόν μαγικό ψηφιδωτό ηχοχρωμάτων, ακόμα και στις στιγμές που διαλέγει πιο δύσκολα dissonant ή abstract μονοπάτια. Παρά τις διακλαδώσεις του, δεν χάνει τη συνοχή και την ισορροπία του.

Το "Maternity Beat" είναι τελικά το άλμπουμ που υψώνει τη Hedvig Mollestad ψηλότερα και σε περισσότερους ρόλους. Διότι το κιθαριστικό της ταλέντο μπορεί να έχει ξεδιπλωθεί σε όλες τις δουλειές της - ίσως με αποκορύφωμα το εξαιρετικό "Echidna" - εδώ όμως μπορούμε να τη θαυμάσουμε περισσότερο και ως ενορχηστρωτή και συνθέτη. Τα καταφέρνει εξίσου καλά σε όλους αυτούς τους ρόλους, αναδεικνύοντας μία μουσικό ακόμα πιο πολύπλευρη απ' όσο νομίζαμε πως ξέραμε. Κι επειδή μπορεί, φυλάει ένα σαρωτικό "Maternity Suite" για το τέλος, σε μια σύνθεση με κοφτερά δόντια, μαξιμαλιστική ενορχήστρωση και οριακά tribal jazz εντάσεις.

Μπορούμε να ακούσουμε πολλά άλμπουμ ατμοσφαιρικής ή ακραία αυτοσχεδιαστικής, επίκαιρης ή παλιομοδίτικης jazz στο σύγχρονο πυκνό μουσικό τοπίο. Δεν άκουσα όμως φέτος κάποιο άλλο jazz άλμπουμ που να είναι ταυτόχρονα όλα αυτά τα πράγματα και ταυτόχρονα να διατηρεί τη ζεστασιά, την αμεσότητα και τη φιλική προς τον ακροατή διάθεση. Το "Maternity Beat" είναι μια πολύχρωμη μουσική κατασκευή που δείχνει να διαστέλλει τη σύγχρονη jazz rock προς κάθε κατεύθυνση και δεν θα μου κάνει εντύπωση αν αποδειχθεί έργο-ζωής για τη Hedvig Mollestad, εφάμιλλο - στην ασήμαντη καλλιτεχνική του αναλογία - με την ίδια την εμπειρία της μητρότητας.

Spotify