Fuel Eater
Echoes Of Absurdity
To highlight της δισκογραφίας τους
Πάνε πέντε χρόνια από το "Soberian Kinship" και συνολικά οκτώ από το ντεμπούτο των Πατρινών (στην καρδιά, τουλάχιστων) Fuel Eater. Μπορεί αυτή τη φορά να καθυστέρησαν λιγάκι, αν και νομίζω ότι αυτό δικαιολογείται από τον πιο επαγγελματικό αλλά και απαιτητικό δίσκο στην δεκαετή ύπαρξη τους.
Ο τελευταίος χαρακτηρισμός δεν έγκειται στο ότι απαιτεί κάποια ιδιαίτερη προσέγγιση από τον ακροατή. Αντιθέτως, στο "Echoes Of Absurdity", οι Fuel Eater ακούγονται πιο προσιτοί από ποτέ. Τα κριτήρια, ωστόσο, της μπάντας φαίνεται να έχουν ανέβει επίπεδα. Έχοντας αφήσει το πιο έντονο desert/stoner rock/metal ύφος που τους διακατείχε στα δύο πρώτα άλμπουμ να καταλαγιάσει, εστιάζουν σε ένα πιο μελωδικό heavy rock με τζούρες από doom και grunge επιρροές.
Οι μελωδικές γραμμές τόσο στις κιθάρες όσο και στα φωνητικά έχουν δουλευτεί σε βαθμό να μπορούν να προσφέρουν αρκετά πιασάρικα σημεία με αξιομνημόνευτα, ως επι το πλείστον, ρεφρέν.
Η αυλαία ανεβαίνει με το "Of Dust And Lust" να γεφυρώνει το παρελθόν με το παρόν. Από τη stoner έναρξη στις διφωνίες τύπου Alice In Chains. Μια επιρροή που θα συναντήσουμε και στο αγαπημένο "Sen", αλλά και το "Your Friend, Jean Paul".
Για πρώτη φορά, αν δεν ξεγελιέμαι, θα ακούσουμε μπαλάντα ("The Whisperer") σε δίσκο τους, η οποία φέρνει στο μυαλό σκανδιναβική folk.
Επίσης, για πρώτη φορά, οι Fuel Eater γράφουν ελληνικό στίχο στο "ΙII Noma" και τα πάνε εξαιρετικά, αφού το εν λόγω κομμάτι αποτελεί ένα από τα κορυφαία της δισκογραφίας τους.
Στο "Book Of Absurdity" το doom έχει την τιμητική του, ενώ ο Gordon Kansas αφήνει την αγάπη του για τη μελωδική έκφανσή της χροιάς του Nick Holmes να φανεί στο "Equidistant".
To ατμοσφαιρικό "Trending On Every Dimension" ολοκληρώνει τον δίσκο με ένα highlight, δικαιώνοντας την απόφασή του συγκροτήματος να εξελιχθεί σε κάτι πολύ περισσότερο από μια stoner μπάντα.
Με άξονα το heavy metal, τις άφθονες μελωδίες και τα lead, αλλά και το ρίσκο των πιο «καθαρών» φωνητικών και ορισμένων ελληνικών παραδοσιακών ρυθμών - που τους βγαίνουν αμφότερα στο 100% - οι Fuel Eater κυκλοφορούν τον καλύτερο δίσκο της μέχρι ώρας δισκογραφίας τους.
