Enforced

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια extreme crossover μπάντα από την Virginia με απεριόριστη ενέργεια και ένα drummer που λατρεύει τα πιατίνια του. Και αν το πρώτο τους LP πριν δύο χρόνια ("At The Walls") δεν έτυχε της αναγνώρισης που του άξιζε τότε σίγουρα με τη πλατφόρμα μια μεγάλης δισκογραφικής ήρθε η ώρα να διαπιστώσουμε όλοι μας ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι ιδιαίτερο εδώ πέρα.

Δεν είναι ρηξικέλευθοι, καινοτόμοι, βιρτουόζοι ή υπερ-καλλιτέχνες αλλά διάολε παίζουν thrash τόσο μανιασμένα που σε αναγκάζουν να υποκλιθείς και να κάνεις moshing μόνος σου. Thrash, punk, death όλα σε ένα πακετάκι βγαλμένο από τις ένδοξες εποχές των '80s και '90s θυμίζοντας εντονότατα Sepultura εποχών "Arise" και "Beneath The Remains". Τους μιμούνται τόσο έντονα σε κάποια σημεία (ακούστε το ομότιτλο κομμάτι "Kill Grid" και πείτε μου αν δεν σας θυμίζει το "Desperate Cry") που αναρωτιέμαι αν πρόκειται για κάποιον άτυπο φόρο τιμής ή απλά τους κόπιαραν λόγω της αγάπης τους για το είδος. Δεν έχει σημασία.

Αυτό που διαπιστώνεις από τις πρώτες νότες του "The Doctrine" είναι πρώτον ότι ξέρουν να γράφουν ριφάρες και ότι υπάρχει άψογη ισορροπία στον ήχο από όλα τα όργανα (έντονο μπάσο που 'μπουκώνει’ τα ηχεία και το αγαπημένα μου όπως τόνισα ρυθμικό κοπάνημα στα πιατίνια από τον Alex Bishop) και η αγριοφωνάρα του Knox Colby ερχεται και δένει το γλυκό. Στις κονσόλες έχουν έμπειρες καραβάνες τον Bon Quirk (Iron Reagan) και τον Arthur Rizk (Code Orange, Power Trip, Cavalera Conspiracy) και ο ήχος αναπόφευκτα έχει αυτό το crossover που οι ίδιοι περιγράφουν με άφθονες επιρροές αλλά χωρίς να παπαγαλίζουν. Το album έχει κομματάρες, είναι για πολλά circle pits και πολλές μπύρες και ακραία διασκεδαστικό. "Beneath Me", "Malignance" θα αφήσουν 'θύματα’ στις συναυλίες τους με ριφάρες που θυμίζουν εώς και Metallica της "Kill 'Em All" εποχής. Το "Hemorrhage" είναι από τα κομμάτια μπετονιέρες (αχ αυτά τα πιατίνια!) όπου όταν μπαίνει το rhythm section ήδη ο λαιμός σου έχει αρχίσει να πονάει από το κοπάνημα.Και φτάνεις και στη μέση του κομματιού όπου η ταχύτητα και η ορμή διπλασιάζονται αγνοώντας τις συνέπειες και ποιός θα αντέξει στο pit. Αν είσαι λάτρης του thrash και των Big 4 τότε το εισαγωγικό riff του "Blood Ribbon" θα σε ανατριχιάσει όπως και εμένα. Όταν θα τελειώσει και το "Trespasser" θα σε αφήσουν οι Enforced με ένα αίσθημα νοσταλγίας για τον ήχο του metal που μεγάλωσες, για το πόσο εκπληκτικά φρέσκοι ακούγονται,το αίμα σίγουρα θα κυλάει λίγο πιο γρήγορα στις φλέβες σου και εν τέλει οι Αμερικανοί καταφέρνουν μέσα σε 44 λεπτά να σε κάνουν να ανυπομονείς ακόμα περισσότερο για το πότε επιτέλους θα μπορέσουμε να ξαναπάμε σε μια συναυλία και να κουνήσουμε λίγο το σβέρκο μας, να ιδρώσουμε, να χορέψουμε, να γίνουμε ένα κουβάρι χαρούμενων μεταλλάδων. Αν τους πετύχετε σε κάποιο φεστιβάλ ή σε κάποιο μικρό κλαμπάκι μην τολμήσετε να τους χάσετε. Οι τύποι τα σπάνε κυριολεκτικά!