Cloak Of Altering

Ο Maurice de Jong είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση στο extreme metal underground. Εδώ και 15 χρόνια διαθέτει μια σειρά από one-man bands που δισκογραφούν τακτικά και καταπιάνονται με διαφορετικές πτυχές του extreme metal. Η ακατάσχετη κυκλοφορία δίσκων στα αμέτρητα projects του τον έχει αναγάγει ως έναν από τους πιο εκκεντρικούς και παραγωγικούς καλλιτέχνες του χώρου. Από τους De Magia Veterum και Gnaw Their Tongues, που αφοσιώνονται σε πιο noise και πειραματικές όψεις φρικαλέου black metal, μέχρι πιο «παραδοσιακές» κυκλοφορίες στα projects των Grand Celestial Nightmare, Dodenbenzweerder και Pyriphlegethon και σε κάθε λογής οπτική όπως των Golden Ashes, oι πιθανότητες να παρακολουθείτε τη σκηνή και να μην έχετε πέσει σε κάποια κυκλοφορία του είναι μικρές.

Πέραν των δύο πρώτων συγκροτημάτων, το σχήμα που προσωπικά μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον ήταν οι Cloak Of Altering. Ειδικά το 2017, όπου ο de Jong είχε κυκλοφορήσει ως CoA το "I Reached For The Light That Drowned In Your Mouth" το "Naked Swords Into The Womb Of The Enemy" με τους DMV, το "The Murky Black Of Eternal Light" ως Pyriphlegethon και το "The Sinister Flight of Cursed Souls Through Eternal Night" των Hagetisse, θαρρώ πως ήταν η πιο δημιουργική χρονιά του. Βέβαια, από ένα σημείο και μετά, με εξαίρεση τους Gnaw Their Tongues, δεν επέμεινα στο να παρακολουθώ όλες τις εκφάνσεις του, από τις οποίες το προαναφερθέν άλμπουμ των CoA θεωρώ ως μια από τις πιο ιδιαίτερες, «υπόγειες» στιγμές avant-garde black metal.

Η κυκλοφορία του "Sheathed Swords Drip With Poisonous Honey" τον Ιούνιο όμως, αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον μου. Το εξώφυλλο και ο τίτλος κέντρισαν την προσοχή, και διστακτικά ενέδωσα. Εν πολλοίς, ο πολυπράγμων αυτός τύπος θεωρώ πως καταφέρνει εδώ να συμπυκνώσει το πειραματικό του όραμα, να το ντύσει με τους ηχητικούς μανδύες που επιθυμεί και να παραδώσει ένα ριζοσπαστικό άλμπουμ. Ο νέος δίσκος των Cloak Of Altering αποτελεί μια κορυφαία πράξη πειραματικού, προοδευτικού, σύγχρονου και αστικού black metal. Ο de Jong απέφυγε να ενδώσει σε μια από τις «κατάρες» που βασανίζουν σύγχρονη μουσική και μονομελή σχήματα, αρθρώνοντας ένα συμπαγή και συνεκτικό μουσικό λόγο.

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις που, σποραδικά διεξάγεται γύρω από την τροπή της σύγχρονης μουσικής, είναι αυτή της ambient ροπής της. Το συνθετικό βάθος, με όχημα την παραγωγή και την «τοποθέτηση» ιδεών στο κάδρο, κρύβεται έντεχνα, και υποταγμένος στους σύγχρονους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας, σημαντικός όγκος μοντέρνων ηχογραφήσεων ενδίδει σε ambient προσεγγίσεις. Οι επιταγές του κοινωνικού χρόνου καθώς και τα χρονοδιαγράμματα, συγκρούονται με τον εφιάλτη του attention span και της προσοχής σε επιμέρους ζητήματα που στερεί αφοσίωση σε κάτι μοναδικό.

Παράλληλα, ειδικά στον ακραίο ήχο και σε αυτή τη γωνία του, οι δίσκοι μετατρέπονται σε ασκήσεις ύφους όπως έχω υποστηρίξει ξανά, λειτουργώντας ως ένα χαλί παράθεσης ιδεών, ενδιαφερόντων, μα ασύνδετων, χωρίων, με προκάλυψη την αφοσίωση σε ένα όλο. Αυτή η λογική, είναι που συχνά στερεί από αισθητικές δημιουργίες μια διαφορετική διάσταση, τη βιωματική. Δίσκοι αποξενώνονται από τους οπαδούς της μουσικής, που δεν μπορούν να επηρεαστούν ουσιαστικά από τις όποιες συναισθηματικές τους διαθέσεις, εξαιτίας της απουσίας τομών. Οι Cloak Of Altering, αποφεύγουν αυτό τον φαύλο κύκλο χωρίς να απλουστευθεί η οπτική του δημιουργού.

Σε συνέντευξή του, ο de Jong είχε αναφέρει πως οι Cloak Of Altering επιχειρoύν διαρκώς να πιούν από το δισκοπότηρο που είναι το "666 International" των Dodheimsgard. Στο νέο άλμπουμ, το έβδομο της δισκογραφίας τους, γεύονται το δηλητήριο από regno ποτήρι. Είναι ένα σουρεαλιστικό έργο που αντανακλά, αν και δεν εξωτερικεύει, γνήσια ντανταιστική παραμόρφωση. Συνδυάζει ηλεκτρονική, στα όρια του cyberpunk, μουσική, με ambient χωρία, industrial τεχνοτροπίες, ωμό black metal και πολύπλευρη (και πολυρυθμική) κιθαριστική δουλειά. Αντλεί από τον ηλεκτρονικό ήχο την ψυχρή του παράνοια, που την περιλούζει με μια αραχνιασμένη ομίχλη μιας ξεχασμένης οπτικής. Όπως συνέβη όμως και με τους Autarkh φέτος, αντιλήφθηκε τη δυναμική της επιδραστικής avant-garde black metal δισκάρας που το καθοδηγεί. Συμπύκνωση, συμμετρία και τραγούδια.

Οριακές καταστάσεις συνήθως δημιουργούν ρήξεις. Οι κιθάρες από δυσαρμονίες μεταβαίνουν σε tremolo riffs, πλήκτρα κάθε λογής κάνουν ασφυκτικό το περιβάλλον και μια γκροτέσκα μελαγχολία αναδύεται, όπως στα μέσα του εναρκτήριου "I Slip Into A Coma". Το χάος θα κοπάσει στο ανατριχιαστικό "Splendid Euphoria Of Murdering Ravens". Ο M. δεν είναι ο Αldrahn και αν και ανά στιγμές τον μιμείται, ευτυχώς το γνωρίζει. Το μυαλό του, με εφέ, ψιθύρους, περίεργα beats καθώς και jazz μπασογραμμές, μετατρέπει ένα υποβλητικό συγκερασμό σε ένα οικείο έργο με έντονη, όσο και εξωτική, προσωπικότητα.

Οι έξι συνθέσεις συνολικής διάρκειας 37 λεπτών υπνωτίζουν και κυριεύουν. Όταν αποκαλυφθεί, αυτό το άλμπουμ, που, με αποκορύφωμα το διπολικό "The Jesuscraft" όπου τονικότητες και διαθέσεις μεταβάλλονται διαρκώς, δεν ηχεί ως μια νοσταλγική υπενθύμιση περασμένων μεγαλείων. Ισορροπεί ανάμεσα στους στόχους του και στις απαιτήσεις που αποφασίζει να σηκώσει, ανάμεσα στην αυτοαναφορικότητα και την προσβασιμότητα, μεταξύ πνιγηρής αποκρουστικότητας και ρευστής ζωτικότητας. Μια ρήση του Λάο Τσε αναφέρει πως «αυτό που είναι δίχως μορφή μπορεί και διεισδύει παντού». Οι Cloak Οf Altering ανέμειξαν πυρετωδώς παρελθόν και μέλλον κυκλοφορώντας μια αλχημεία που δίνει ζωή σε μια πολύμορφη οντότητα, οικεία αλλά και άγνωστη.

Youtube
Bandcamp