Candlemass

Όσο και αν η συνθήκη δεν ταιριάζει με τον χαρακτήρα της μουσικής, το 2025 είναι εορταστικό έτος για τους Candlemass. Οι Σουηδοί πρωτοπόροι του epic/doom metal γιορτάζουν 40 χρόνια παρουσίας, έστω και με κάποια μικρά διαλείμματα. Στα πλαίσια αυτών των εορτασμών λοιπόν, κυκλοφορούν το EP "Black Star" με δύο καινούριες συνθέσεις και δύο διασκευές. Τουλάχιστον σε δισκογραφικό επίπεδο, η γιορτή φαντάζει λιτή και απέριττη.

Οι δύο νέες συνθέσεις είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους, αυτό όμως είναι δυστυχώς και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό τους. Με την κλασική εξάλεπτη διάρκεια, το ομότιτλο "Black Star" χαρακτηρίζεται από τις εναλλαγές, χωρίς βεβαίως αυτό από μόνο του να είναι αρκετό, και την φωνητική μελωδία που καταρχάς φέρνει σε Barbra Streisand και "Woman Ιn Love". Από την άλλη, το "Corridors of Chaos" είναι πιο σύντομο, πιο πιο στρωτό και δεν διαθέτει στίχους. 

Υφολογικά, διατηρείται το μοτίβο των δύο άλμπουμ μετά την επιστροφή του Johan Langquist πίσω από το μικρόφωνο, "The Door To Doom" και "Sweet Evil Sun", η παραγωγή συνολικά είναι ευτυχώς πολύ δυνατή και αρκετά φροντισμένη, ενώ αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάτι, αφήνοντας εκτός συναγωνισμού την καθιερωμένη doom μεγαλοπρέπεια, αυτό είναι τα πάντοτε γαμιστερά solo του Lars Johansson.

Πάμε τώρα στις διασκευές που έχουν και περισσότερο ζουμί. Από τα '80s μέχρι πρότινος, οι Candlemass δεν έκαναν κατάχρηση διασκευών και οι επιλογές τους είχαν ενδιαφέρον. Στα 40 τους, επιλέγουν να διασκευάσουν τους δύο μεγάλους του doom και των '70s και πολύ καλά κάνουν. Το "Sabbath Bloody Sabbath" των Black Sabbath αναβιώνει σε έναν βαθμό εκείνο το μαγικό "Black Sabbath Medley" που υπήρχε μόνο στο CD του "Ancient Dreams", από την μακρινή εποχή που οι Candlemass βρισκόντουσαν στα ντουζένια τους και όσοι είχαν δίσκους ζήλευαν που δεν είχαν CD.

Η τραχιά φωνή του Langquist σε αντιδιαστολή με την πολύ πιο λεπτή του Ozzy δημιουργεί ωραία αντίθεση και η πιστή εκτέλεση φανερώνει εμφατικά την αξία τις πρωτότυπης σύνθεσης και των τρομερών αλλαγών που αποδεικνύουν εμφατικά την απεριόριστη έμπνευση. Τα πράγματα θα ήταν πιο απλά στο απίστευτο "Forever My Queen" των Pentagram, αν δεν υπήρχε μία επιπλέον στροφή που δεν υπάρχει στο πρωτότυπο. Και κάπως έτσι γεννιούνται οι μεγάλες ιδέες. Αν βρισκόταν ένας μάγκας να γράψει ακόμη πεντακόσιους εκατόν τριάντα πέντε χιλιάδες στίχους και το τραγούδι να κρατάει ώρες, ευχαρίστως θα το αγόραζα. Και θα γινόμουν σαν τους γέρους στην Κρήτη που ξέρουν απ' έξω τον Ερωτόκριτο.

Εκ κατακλείδι τα πράγματα είναι απλά. Οι διασκευές είναι καλές και έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, οι Candlemass γιορτάζουν τα 40 τους χρόνια με μια δωρική κυκλοφορία ειδικού σκοπού που δεν είναι δύσκολο να κερδίσει τους οπαδούς και να προσελκύσει το ενδιαφέρον των συμπαθούντων, τα πολύ καλύτερα όμως αναμένονται τον Σεπτέμβριο στην Τεχνόπολη, στο one-off reunion με τον Messiah Marcolin. Τέλος.