Candlemass

Κάθε αναγγελία δισκογραφικής επιστροφής των αγαπημένων doom metal πιονέρων αποτελεί έναν λόγο παραπάνω για να επιστρέψουμε στις ακροάσεις των επικολυρικών πονημάτων τους, αλλά και να εντρυφήσουμε στα όσα νέα έχουν να προσφέρουν. Στην προκειμένη, το "Sweet Evil Sun", το δεύτερο άλμπουμ από τη στιγμή της δημιουργικής επαναδραστηριοποίησης της μπάντας - κι επανένωσης με τον Johan Längquist - έρχεται να ταράξει τα σκοτεινά doom metal ύδατα, έχοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα της θρυλικής φήμης της μπάντας να προηγείται.

Παρόλα αυτά, η κατάσταση με την τωρινή ενσάρκωση των Σουηδών metallers φαντάζει ιδιόμορφη. Σε μια δεκαετία που η μπάντα διαλύθηκε, επανασυνδέθηκε μονάχα συναυλιακά (και, σε περιπτώσεις, χωρίς καν τον Leif Edling παρόντα) και κατέληξε να επανέλθει και δημιουργικά, ο ήχος και τα ιδιαίτερα γνωρίσματα που την έκαναν αυτή που είναι φαντάζουν αλλοιωμένα. Με τα alter ego των Avatarium και Doomsday Kingdom να έχουν δείξει διαφορετικές πτυχές των πρόσφατων συνθετικών αναζητήσεων του Edling, η επαναφορά των Candlemass φέρει έντονα ψήγματα από αυτές τις προαναφερθείσες μπάντες/project, γεγονός που μονάχα απαρατήρητο δεν περνάει.

Ένας πιο ωμός doom ήχος, μια πρωτόλεια Sabbath-ική προσέγγιση με το επικό στοιχείο μειωμένο κι ένας Längquist σαφώς πιο τραχύς ερμηνευτικά, το "Sweet Evil Sun" φαντάζει ένας δίσκος παραδοχών και αντιφατικών συναισθημάτων. Στη μεγάλη εικόνα, το πνεύμα των Candlemass μοιάζει πρόθυμο, μα η σαρξ δεν ακολουθεί με την ίδια ευκολία πλέον. Τα συντριπτικά, δεινοσαυρικά riffs είναι παρόντα και στιγμές όπως το "Scandinavian Gods", το "Angel Battle" ή το "When Death Sighs" έχουν αυτό το "κάτι" που φέρουν το υφέρπον, επιβλητικό συναίσθημα που συνοδεύει την ακρόαση μιας Candlemass κυκλοφορίας.

Όμως, το υλικό του δίσκου φαίνεται εντελώς άνισο, ο ήχος θυμίζει περισσότερο άλμπουμ των Avatarium παρά των ίδιων, ενώ ακόμη και οι συγκρίσεις με τα άλμπουμ του άμεσου παρελθόντος της μπάντας δεν ευνοούν το "Sweet Evil Sun". Δίχως το ειδικό βάρος που φέρει το όνομα των Candlemass, το άλμπουμ ξεκινά από το φάσμα του διεκπεραιωτικού και κουρασμένου και φθάνει οριακά μέχρι εκείνο του πραγματικά αξιόλογου, γεγονός που - για το επίπεδο, την κληρονομιά και την εν γένει παρουσία των Σουηδών - φαντάζει μη αποδεκτό.

Το θέμα δεν το ύφος των συνθέσεων ή οι προσδοκίες που μπορεί να έχει κάποιος από τους Candlemass του τώρα - κανείς λογικός ακροατής, άλλωστε, δεν επιδιώκει να κρίνει προκαταβολικά αρνητικά μπάντες αυτού του βεληνεκούς, παρά το γεγονός ότι ακούσια περιμένει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι Candlemass του σήμερα δεν είναι το ούτε epic doom σχήμα των ‘80s, μήτε η ενσάρκωση των ‘00s. Αποτελούν ένα heavy metal σχήμα με doom αισθητική και ‘70s ψυχή, το οποίο διαθέτει ακόμη τη δυνατότητα να προσφέρει υλικό που ενθουσιάζει. Το θέμα είναι, όμως, πως πλέον λείπει η συνέπεια και η διάρκεια εντός του ίδιου δίσκου, κάτι που επηρεάζει το "Sweet Evil Sun" στον μέγιστο βαθμό που θα μπορούσε.