Broken Bells

Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που θεωρούν τον Brian Burton, περισσότερο γνωστό ως Danger Mouse, έναν από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς δημιουργούς/ παραγωγούς των τελευταίων χρόνων. Από την δουλειά του στα άλμπουμ των Gorillaz, των Black Keys και της Adele, μέχρι τους Gnarls Barkley, τα solo άλμπουμ του και τη συνεργασία με την Karen O, ο Burton έχει με διάφορους τρόπους συνδιαμορφώσει αισθητικά και καλλιτεχνικά την εποχή μας, όσο ελάχιστοι άλλοι. Οι Broken Bells αποτελούν το σχήμα που δημιούργησε με τον James Mercer, τραγουδιστή και κιθαρίστα των The Shins, οι οποίοι μετά από οχτώ χρόνια δισκογραφικής απουσίας, επέστρεψαν φέτος με το τρίτο άλμπουμ της καριέρας τους.

Παρόλο που οι περισσότεροι μάλλον προτιμούν το ντεμπούτο τους, προσωπικά, βρίσκω το "After The Disco" έναν ελαφρώς καλύτερο δίσκο και, σίγουρα, πιο "πιασάρικο". Η τρίτη τους δουλειά με ιδιαίτερη επιδεξιότητα συνδυάζει στοιχεία και από τους δύο προηγούμενους ενώ, παράλληλα, ανοίγει μια πόρτα σε ακόμη περισσότερα μουσικά είδη. Ψυχεδέλεια, soul, synth-pop, trip-hop, space rock, folk, R&B, οι Beatles, η Spaghetti Western αισθητική, ο Bowie, όλα συνυπάρχουν εδώ και συνδυάζονται υπέροχα χάρη στην παραγωγή του Danger Mouse, ο οποίος καταφέρνει να κάνει το άλμπουμ να ακούγεται σαν κάτι που υπερβαίνει το φάσμα του χρόνου και ανήκει συγχρόνως στο παρελθόν, στο παρόν, και στο μέλλον.

Ναι, από εδώ λείπουν τα hits. Όμως, αυτό δεν υπήρξε ποτέ το δυνατό τους σημείο. Η μαγεία των Broken Bells κυρίως πηγάζει από την ικανότητα τους να φτιάχνουν άλμπουμ που λειτουργούν σαν ηχητικά ταξίδια σε έναν κόσμο σμιλευμένο από τις αγαπημένες τους μουσικές. Για άλλη μία φορά λοιπόν, με το "Into the Blue", πετυχαίνουν τον σκοπό τους και να μας παραδίδουν ένα υποδειγματικό άλμπουμ μελαγχολικής pop που, χάρη στις ηχητικές του μεταμορφώσεις, αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον, ενώ, ο συνδυασμός στίχων κι ενορχήστρωσης κάνει τον ακροατή να πλημυρίσει από συναισθήματα. Το μόνο ίσως αρνητικό του δίσκου είναι το γεγονός πως, ώρες- ώρες, οι επιρροές τους είναι τόσο εμφανείς που αγγίζουν το όριο του tribute, όμως δεν νομίζω πως το συγκρότημα διεκδίκησε ποτέ δάφνες καινοτομίας και πρωτοτυπίας. Και στην τελική, με δεδομένη την καριέρα των δύο μελών του, ούτε τις χρειάζεται.

Κλείνοντας λοιπόν, να τον ακούσετε τον δίσκο. Αλλά αυτή είναι έτσι κι αλλιώς μια συμβουλή που ισχύει για κάθε κυκλοφορία στην οποία έχει βάλει το χεράκι του ο, πολυτάλαντος και πολυπράγμων, Danger Mouse.

Bandcamp

Υ.γ. Α, σε συνέχεια της παραπάνω πρότασης, να ενημερώσω εδώ πως αν ακούτε έστω και λίγο hip-hop να τσεκάρετε οπωσδήποτε και τον φετινό του δίσκο με τον Black Thought με τίτλο "Cheat Codes". Για μένα, άνετα μέσα στις 2-3 κορυφαίες κυκλοφορίες του 2022.