Broken Bells

Με τι χαρά και ανυπομονησία περίμενα να ακούσω αυτό τον δίσκο και τώρα... με τι ξινίλα και βαρεμάρα προσπαθώ να γράψω δυο λόγια για την πάρτη του.

Βλέπεις, ήταν εκείνο το ντεμπούτο πριν τέσσερα χρόνια, με το εξαίρετο άνοιγμα δίσκου που ομολογουμένως ήταν ένα από τα καλύτερα που είχα ακούσει στον χώρο τα τελευταία χρόνια. Ήταν ο σούπερ παραγωγός Danger Mouse που παρέα με τον James Mercer έβρισκαν την χρυσή τομή μεταξύ απόσταξης καλής indie pop των 00s και φρέσκιας αναβίωσης. Όμως, παρ' όλο που η ακόλουθη δουλειά που μας παραδίδουν φέτος δεν είναι άσχημη, αντιθέτως αντικειμενικά είναι καλή, εμφανέστατα κάτι της λείπει. Τι όμως;

Η αλήθεια είναι πως γενικά δεν περιμένω κάτι παραπάνω από τον Mercer, βλέπεις πάντοτε θεωρούσα αδιάφορους τους Shins και η συμμετοχή του στους Broken Bells με είχε ξαφνιάσει ευχάριστα, αλλά μέχρι εκεί. Από τον Brian Burton όμως; Εννοείται πως όχι κάτι ακραίο, ωστόσο αυτός πάντα μας χάριζε ένα συνδυασμό πρωτοπορίας και απλότητας υψηλών επιπέδων. Παρά ταύτα, η αξιότιμη δυάδα μένει στο ντεμπούτο της και δεν λέει να πάει παραπέρα και αυτός είναι ο λόγος που εγώ από την αρχή των λεγομένων μου γυροφέρνω την προηγούμενη δουλειά τους και όχι διότι δεν ξέρω τι να γράψω.

"After The Disco" ο τίτλος, λίγο από sci-fi love story για concept και το πρώτο single με ένα hook τόσο Bee Gees και εσύ περίμενες πειραματισμούς. Αμ δε, έπρεπε να το καταλάβεις από το δεύτερο τραγούδι που έσκασε πριν την κυκλοφορία του δίσκου πως οι Broken Bells είναι εκεί ως μπάντα με δική της ταυτότητα και όχι ως ένα όχημα που θα τους βοηθούσε να δοκιμάσουν περαιτέρω τις δυνατότητες τους.

Και πού το πρόβλημα, θα μου πεις... Πουθενά στα παραπάνω, όμως κάπου αλλού πιο συγκεκριμένα, θα σου πω εγώ. Το "After The Disco" συνεχίζει στην πορεία που είχαν χαράξει από την αρχή, είναι πιο δεμένο, ίσως πιο στυλιζαρισμένο, χρησιμοποιείται σωστά για λόγους αποσυμπίεσης των δημιουργών του, όμως σε ουσία χάνει διότι καταφθάνει στα αυτιά σου ξαναειπωμένο και κάπως out of date.

Σίγουρα, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητα του Danger Mouse να δημιουργεί εθιστικά και κολλητικά κομμάτια όπως το "No Matter What You're Told" (το οποίο σίγουρα θα γινόταν hit αν έμπαινε στον νέο δίσκο κάποιων που έχει επιμεληθεί την παραγωγή ουκ ολίγες φορές). Kαι βέβαια είναι δύσκολο να αντισταθείς στη μελωδικότητα της φωνής του Mercer όταν αναπαύεται πάνω σε ψυχεδελικές pop στρώσεις à la Beach Boys ή όταν ενσωματώνεται και ταιριάζει όμορφα στις χορωδίες. Παρ' όλα αυτά, δεν γίνεται να μην παρατηρήσεις πως τούτη η φάση είναι τόσο παρεΐστικη που μπορεί σε κάποια σημεία να καταλήγει πρόχειρη. Εξάλλου, όπως έχει ακουστεί, και οι δύο πάνε στο studio ελεύθεροι από ιδέες και προχωρούν στη δημιουργία κάνοντας ό,τι τους κατέβει εκείνη την στιγμή.

Αλλά τι στο διάολο κάθομαι και αναλύω τόση ώρα; Τα πράγματα είναι απλά. Το "After The Disco" είναι ένα ευχάριστο και χαλαρό άκουσμα, indie pop που προτείνεται στους παλιούς ακροατές του χώρου, αυτούς των 00s. Είναι η πρώτη δουλειά του Danger Mouse για το 2014, μέσα στο οποίο ίσως να τον βρούμε αρκετές φορές πάλι μπροστά μας, είναι απλά καλό για αρχή.