Billy Talent

Για μια ακόμα φορά το ένστικτό μου με ωθεί στο να αναρωτηθώ τι στο διάολο συμβαίνει και μπάντες σαν τους Billy Talent αγνοούνται παντελώς από τους Έλληνες rockάδες (για να μην πιάσω τους «ειδικούς των rock ραδιοφώνων των ερτζιανών). Ειλικρινά, όχι μόνο δεν τους λείπει τίποτα, αλλά υπερτερούν της συντριπτικής πλειονότητας των τραγουδιών που αναπαράγονται όλη την ώρα στη χώρα μας.

Κι αν κάποιοι σταθούν στην «περίεργη» ένρινη φωνή του Benjamin Kowalewicz, πραγματικά απορώ μαζί τους. Ο τύπος όχι μόνο έχει εξαιρετική φωνή, αλλά γράφει μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές φωνητικές γραμμές και εξίσου πολύ δυνατούς στίχους, συνθέτοντας παρέα με τον (κιθαρίστα/βασικό συνθέτη) Ian D’Sa ένα πολύ δυνατό δίπολο.

Τέσσερα χρόνια μετά το απλώς ικανοποιητικό "Dead Silence" επιστρέφουν με το "Afraid Of Heights" και η αλήθεια είναι πως δεν χρειαζόταν να αλλάξουν τίποτα ιδιαίτερο. Οι Billy Talent είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που έχουν αποτυπώσει έναν ήχο/σήμα κατατεθέν, αποφεύγοντας, όμως, την παγίδα του να αντιγράφουν τους εαυτούς τους, βρίσκοντας πάντα τρόπο να ακούγονται φρέσκοι.

Πιστοί σε όσα μας έχουν συνηθίσει, στο νέο τους άλμπουμ έχουν ακόμα μια κομματάρα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το ομώνυμο "Afraid Of Heights", ένα τραγούδι που τα έχει όλα: ρυθμό, νεύρο, πιασάρικες φωνητικές γραμμές, δυνατό ρεφρέν και ακόμα πιο δυνατούς στίχους. Α, κι ένα lyric video σεμιναριακά φτιαγμένο...

Όπως, επίσης, φανταστική δουλειά έχει γίνει και στο lyric video για το δεύτερο single "Louder Than The DJ", το οποίο αξίζει να δείτε, τόσο για να αναγνωρίσετε τα εξώφυλλα δίσκων που παρελαύνουν, αλλά και για να δώσετε προσοχή στους καυστικούς στίχους, μέσω των οποίων οι Billy Talent θέλουν να δώσουν τη δική τους απάντηση στο αν το rock έχει πεθάνει και πώς πρέπει να ακούγεται.

Από εκεί και πέρα έχουμε τραγούδια-δυναμίτες όπως το εναρκτήριο "Big Red Gun", το groovy "The Crutch" και το "Ghost Ship Of Cannibal Rats" στη γέφυρα του οποίου θα ορκιζόμουν ότι ακούω τον Josh Todd των Buckcherry, αλλά μάλλον απλά μοιάζει πολύ η φωνή του με του Kowalewicz, ενώ και το σχετικά mid tempo 6-λεπτο "Rabbit Down The Hole" ανήκει στις συνθέσεις που ξεχωρίζουν. Μόνο που κάπου εκεί τα καλά μάλλον τελειώνουν.

Διότι, εκ των υπολοίπων πέντε συνθέσεων μόνο το "February Winds" έχει κάτι να πει, αλλά κι αυτό δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει, παρασέρνοντας το τελικό αποτέλεσμα προς τα κάτω, κάτι που λίγο-πολύ συνέβη και στο "Dead Silence".

Ίσως είναι λίγο κρίμα που για τρίτη φορά δεν καταφέρνουν να φτιάξουν έναν δίσκο αλφάδι από την αρχή μέχρι το τέλος, όπως έκαναν με το "Billy Talent II", αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω παράπονο. Από το "Afraid Of Heights" πήρα αυτό που περίμενα από τους Billy Talent: μια κομματάρα να μου κολλήσει για καιρό στο κεφάλι και τέσσερεις-πέντε δυνατές ακόμα συνθέσεις. Λιγότερο ή περισσότερο πάντα με κάνουν να περνάω καλά με τις μουσικές τους κι αυτό δεν μπορώ παρά να τους το πιστώσω σαν παράσημο.