Before There Was Rosalyn

The Fuhrer: An Allegory Of A History Of Deception

Victory Records (2009)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 05/03/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πως το κάνουν αυτό μερικές μπάντες, να παίζουν τέτοιου είδους σκληρή μουσική για να προωθήσουν το λόγο του Θεού, δεν μπορώ να το καταλάβω. Ούτε ο Χριστόδουλος να ήταν και να έλεγε «σας πάω» εν μέσω hardcore riff. Έλεος δηλαδή, γιατί πρέπει να ακούω έναν τύπο να ψέλνει και να εξυμνεί τον Κύριο του με brutal φωνητικά και ανά φάσεις ακόμα χειρότερα emo σημεία; Δεν τους κρίνω μουσικά αρχικά, αλλά νομίζω ότι δεν μου ταιριάζει και πολύ να ακούω και να διαβάζω δηλώσεις του τύπου «αγαπάμε τον Χριστό, πιστεύουμε σ' αυτόν και μην ντραπείς να μας μιλήσεις γι' αυτόν». Ε νομίζω ότι ξεπερνάνε τα εσκαμμένα, ακόμα και black metal μπαντών που δεν νομίζω να έκαναν ποτέ παρόμοιες δηλώσεις. Από την άλλη το όνομα τους κρύβει την γνωστή ιστορία του Shakespeare, μιας και η Rosalyn ήταν η πρώην γκόμενα του Ρωμαίο! Πριν την πατήσει με την Ιουλιέτα. Eπέλεξαν μάλιστα, λέει, αυτό το όνομα για να μην ξεχνάμε ποτέ τις ρίζες και το παρελθόν μας. Τι άλλο να πω; Φτάνει; Όχι δεν φτάνει, πρέπει να σχολιάσω και το artwork το οποίο έχει εικόνες του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μιας και το θέμα του δίσκου είναι η φράση «η απόλυτη δύναμη, αλλοιώνει απολύτως», βέβαια ελπίζω τα Ναζιστικά σύμβολα και οι σημαίες να είναι για προφανείς ειρωνικούς λόγους εκεί.

Αυτά για εισαγωγή. Μουσικά μετά τα παραπάνω που ανέφερα τι να κρίνω. Έχουμε να κάνουμε με μια μέτρια metalcore μπάντα με εμφανή emo περάσματα και τρελαμένους χριστιανικούς στίχους. Οι κύριοι αυτοί δεν είναι μόνο συγκρότημα, αλλά και μια ενεργή κοινότητα του κλήρου που διακονεί. Δεν είμαι διατεθειμένος να κοροϊδέψω, αφού ο καθένας έχει ελευθέρια του λόγου και κάθε δικαίωμα να εκφράσει ό,τι θέλει. Αλλά μερικές φορές όταν ακούμε κάτι διαφορετικό, κάτι σατανιστικό ή κάτι πολύ εξτρεμιστικό, είτε έχει να κάνει με θρησκείες, είτε με κοινότητες, είτε με την πολιτική όλοι γκρινιάζουν και λένε δεν πρέπει να ακούγονται τέτοια πράγματα και είναι ακραία και τα συναφή. Όταν όμως οι ακρότητες και ο προσηλυτισμός εκφράζεται εις το όνομα του Κύριου, όλα είναι εντάξει… Το αφήνω εδώ. Ο δίσκος θα συγκινήσει τους πιστούς και θα εκφράσει μουσικά φίλους των Norma Jean, A Plea For Purging, Gwen Stacy και As I Lay Dying. Κιθαριστικά είναι αρκετά ενδιαφέροντες και φωνητικά (σκληρά και brutal) δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι από άλλες hardcore μπάντες. Τα καθαρά φωνητικά είναι όμορφα, όμως χαλάνε από τις παραμορφώσεις που δέχονται. Η μελωδίες τους είναι όμορφες και οι συνθέσεις εύκολες χωρίς ιδιαίτερες ιδέες και αρκετά ίδιες μεταξύ τους.

Άντε και ο Θεός μαζί σας.
  • SHARE
  • TWEET