«A Buyer's Guide»: Bryan Adams
Οδηγός δισκογραφίας του βραχνού Καναδού performer
Ο βραχνός Καναδός είχε αποφασίσει από μικρός ότι θα γίνει επαγγελματίας μουσικός. Μόλις στα 16 του μπήκε στους Sweeney Todd, αντικαθιστώντας τον αρχικό τους τραγουδιστή Nick Gilder, και μας συστήθηκε με τον δίσκο "If Wishes Were Horses". Μέχρι να φτάσει εκεί, είχε φάει τα λεφτά του κολλεγίου σε ένα πιάνο, είχε πλύνει πιάτα, είχε κάνει τον πωλητή γατοτροφών.
Κάπου εκεί ήρθε η καθοριστική γνωριμία με τον Jim Vallance, με τον οποίο για την πρώτη δεκαετία της καριέρας του γράψανε παρέα σχεδόν όλα τα τραγούδια - έφτασαν μάλιστα να γράψουν και δυο τραγούδια για τους Kiss, τα οποία μπήκαν στο "Creatures Of The Night" το 1982. Οι δύο πρώτοι δίσκοι ήταν αναγνωριστικοί, ώσπου στον τρίτο "Cuts Like A Knife" έγινε το ξεπέταγμα και η εμπορική καθιέρωση. Περιοδεύοντας ακατάπαυστα αλλά και εκμεταλλευόμενος το καλό φεγγάρι συνθετικά, ο Bryan Adams εγκαθιδρύθηκε με το γεμάτο επιτυχίες "Reckless", πετυχαίνοντας να μην είναι one hit wonder.
Από τότε έχουν περάσει σαράντα ολόκληρα χρόνια και η φήμη του Bryan παραμένει κραταιά, έχοντας απλώς περάσει από διάφορες διακυμάνσεις. Όντας συνυφασμένος με το να βγάζει singles με μεγάλη εμπορική απήχηση, στη δεκαετία του ’90 κατάφερε τουλάχιστον δέκα τέτοια, με τις εμφανίσεις σε soundtracks να τον βάζουν και στα κινηματογραφικά σαλόνια.
Ένα όχι και τόσο γνωστό ταλέντο του Bryan Adams βρίσκεται στη φωτογραφία. Ο τύπος είναι καταξιωμένος φωτογράφος, από δική του φωτογραφία έχει βγει μέχρι και γραμματόσημο με τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ στον Καναδά, ενώ έχει συνεργαστεί με πολλούς συναδέλφους του στο εικαστικό κομμάτι των δίσκων τους. Μερικά μόνο παραδείγματα είναι οι Rammstein, η Diana Krall, η Annie Lennox και η Amy Winehouse, ενώ η λίστα με ηθοποιούς είναι ατελείωτη. Συν τοις άλλοις, ασχολείται πάνω από 30 χρόνια με τα δικαιώματα των ζώων. Τον λες και ενδιαφέροντα τύπο.
Έχοντας ακόμα και σήμερα περίπου τους ίδιους μουσικούς δίπλα του (Keith Scott στην κιθάρα, Mickey Curry στα τύμπανα), ο Bryan Adams αποτελεί ακόμα έναν πολύ καλό ζωντανό performer και έχει τα τραγούδια για να υποστηρίξει μια δυνατή συναυλία. Ακριβώς σαν αυτή που είδαμε πριν λίγα χρόνια, αλλά και σαν αυτές που περιμένουμε να δούμε σύντομα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ας δούμε πού θα βρούμε τα περισσότερα από αυτά στη δισκογραφία του.
"Cuts Like A Knife"
(Α&Μ Records, 1983)
Η προειδοποιητική βολή.Ο Bryan έχει φτιάξει πλέον ένα σταθερό γκρουπ μουσικών να τον πλαισιώνουν (αυτός είναι ο πρώτος δίσκος με τον Keith Scott, ο οποίος παίζει ακόμα και σήμερα μαζί του), ενώ συνεχίζει τη συνεργασία με τον songwriting buddy του Jim Vallance. Η φήμη που απέκτησε τα δυο-τρία προηγούμενα χρόνια ως touring act με καταλύτη τα πρώτα του πραγματικά σπουδαία τραγούδια τον εκτοξεύουν στην εμπορική στρατόσφαιρα. Η διαχρονική ομότιτλη κομματάρα, η μπαλάντα "Straight From The Heart", τα εύθυμα "I’m Ready" και "This Time", ειδικά εκείνη την εποχή που βγήκαν, αποτελούσαν υλικό μεγάλης στόφας και η βραχνή φωνή του Bryan τα απογείωσε. Στο τέλος της χρονιάς η μπάντα μέτρησε 283 συναυλίες. Δεν μπορούμε να πούμε ότι δε δούλεψαν τον δρόμο τους προς την επιτυχία.
"Reckless"
(Α&Μ Records, 1984)
Αν η συγκεκριμένη κατηγορία είχε έναν δίσκο, θα ήταν αυτός. Νομίζω πως ό,τι και να πω για το "Reckless", θα είναι λίγο. Η πόρτα είχε ήδη ανοίξει, αλλά εδώ ο Bryan - μαζί με τον Vallance, σε όλα τα τραγούδια - καταφέρνει να δημιουργήσει ένα album κορυφαίο από την αρχή μέχρι το τέλος. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν είναι περιττό. Όλοι έχουν ακούσει τουλάχιστον κάποιο από τα "Summer Of ‘69", "Somebody", "Heaven" ή "Run To You", με τα υπόλοιπα κομμάτια απλώς να μην είναι το ίδιο γνωστά. Κερασάκι, η συνεργασία με την, στα πολύ πάνω της τότε, Tina Turner στο "It’s Only Love". Καλλιτεχνικό απώγειο με τον συγκεκριμένο δίσκο για τον Bryan, εμπορικό rock στα καλύτερά του και μια σπουδαία παρακαταθήκη. Παραμένει ο πιο μοσχοπουλημένος του δίσκος.
"Waking Up The Neighbours"
(Α&Μ Records, 1991)
Καλώς ήρθες Robert John "Mutt" Lange στην καριέρα του Bryan Adams. Ο ηχογραφημένος στις ΗΠΑ δίσκος που ανάγκασε την Καναδική Επιτροπή Ραδιοτηλεόρασης να αλλάξει τους κανονισμούς του πότε ένας δίσκος θεωρείται καναδικός αποτελεί τη δεύτερη τεράστια εμπορική επιτυχία του Bryan. Το υπερεπιτυχημένο "(Everything I Do) I Do It For You" που «έντυσε» την ταινία "Robin Hood: Prince Of Thieves" έδωσε σίγουρα μεγάλη ώθηση. Χωρίς άλλα τραγούδια όμως δεν κάνεις τίποτα και ο οίστρος των Adams, Vallace και Lange αποτυπώθηκε τέλεια σε κομμάτια όπως το "Can't Stop This Thing We Started", το "Do I Have to Say the Words?" και το "There Will Never Be Another Tonight". Σε μια από τις καλύτερες μουσικές χρονιές που έχουμε ζήσει, ο Bryan βγήκε και πάλι στον αφρό.
"18 Till I Die"
(Α&Μ Records, 1996)
Διαδεχόμενο το υπερεπιτυχημένο best of "So Far So Good", του συνέβη το σχεδόν αναπόφευκτο και αποτελεί έναν υποτιμημένο δίσκο. Έστω κι αν δεν το συνειδητοποιούμε με την πρώτη όμως, εδώ περιέχονται μερικά από τα γνωστότερα και καλύτερα τραγούδια που έχειγράψει και πει ο Bryan στην καριέρα του. Μάλιστα, από άποψη ύφους έχει λίγο απ’ όλα, μιας και για κάθε "Let's Make A Night To Remember" και "Have You Ever Really Loved A Woman?" υπάρχει ένα "The Only Thing That Looks Good On Me Is You" ή ένα ομότιλο "18 Til I Die". Έχουν περάσει δεκαετίες, αλλά ο δίσκος έχει «γεράσει» καλά και πλέον μπορεί να λογίζεται και ως κλασσικός στην πορεία του Bryan, στέκοντας ψηλά στη δισκογραφία του.
"Into The Fire"
(Α&Μ Records, 1987)
Είχε την ατυχία να ακολουθήσει τον καλύτερό του δίσκο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα τότε εμπορικά δεδομένα. Μουσικά δεν είναι ίδιο με τους προκατόχους του, καθώς μετατοπίζεται από τον πολύ εξωστρεφή ήχο και έχει πιο προσωπικό χαρακτήρα, αποτελώντας όμως κι αυτό σε κάθε περίπτωση ένα πολύ καλό δείγμα του rock εκείνης της εποχής.Τα singles όπως το "Heat Of The Night", το (για μια ακόμα φορά) ομότιτλο ή το "Hearts On Fire" δεν ήταν τόσο ισοπεδωτικά όσο τα προηγούμενα, λόγω και του χαρακτήρα που προαναφέρθηκε, όμως το songwriting παραμένει αναμφισβήτητα σε υψηλά επίπεδα. Λίγο παρεξηγημένος δίσκος, που όμως δείχνει μια λίγο διαφορετική πλευρά του Bryan που έχει αρκετό ενδιαφέρον. Από το να προσπαθούσε να επαναληφθεί, πολύ καλύτερα.
"On A Day Like Today"
(Α&Μ Records, 1998)
Τα ‘90s είναι μια εποχή που ο Bryan στοχεύει προς ένα κάπως μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό, που είναι και λίγο φυσιολογικό αφού μεγαλώνει και ο ίδιος. Το "On A Day Like Today" παίρνει τη σκυτάλη από τους προηγούμενους δίσκους της δεκαετίας και κρατάει την παράδοση με τραγούδια που έμειναν όπως το ομότιτλο, το "Cloud Number Nine" ή το "When You’re Gone", που είναι σε συνεργασία με τη Mel C των Spice Girls. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία συνέπεσε με την ουσιαστική διάλυση της δισκογραφικής του Bryan, με αποτέλεσμα τη φτωχότατη προώθηση και την επακόλουθη εμπορική αποτυχία στις ΗΠΑ (πρώτος δίσκος που δεν έγινε πλατινένιος από το "Cuts Like A Knife"). Ανεξαρτήτως αυτού όμως, πρόκειται για μια από τις καλές δουλειές της δισκογραφίας του.
"Get Up"
(Polydor, 2015)
Ο συγκεκριμένος δίσκος αποτέλεσε την επάνοδο στη φόρμα μετά από μια δεκαετία που δεν ήταν και η καλύτερη για τον Bryan. Μετά το "11" έδωσε χρόνο στον εαυτό του και έγραψαν μαζί με τον Vallance χωρίς ιδιαίτερη πίεση. Οι ηχογραφήσεις έγιναν ως επί το πλείστο απομακρυσμένα, με τους μουσικούς να μη βρίσκονται φυσικά στον ίδιο χώρο (προ covid!). Η επιλογή του Jeff Lynne ως παραγωγού που «έδεσε» όλη αυτή τη διαδικασία λογικά έπαιξε τον ρόλο της στο να είναι το αποτέλεσμα ένας δίσκος με ωραία ροή, αρκετή ενέργεια και έναν αέρα ανανέωσης. Ένα ηλεκτρισμένο "Go Down Rockin’" ή ένα ανεβαστικό "Brand New Day" στη συναυλία που θα δούμε σύντομα, καθόλου άσχημα δε θα ήταν.
"Spirit: Stallion Of The Cimarron (Music From The Original Motion Picture)"
(Α&Μ Records, 2002)
Εδώ έχουμε μια λίγο διαφορετική κυκλοφορία για τον Bryan, αφού σε συνεργασία με τον διάσημο Γερμανό κινηματογραφικό συνθέτη Hans Zimmer φτιάχνει τη μουσική που συνοδεύει την (παιδική) ταινία "Spirit: Stallion Of The Cimarron". Η αλήθεια είναι ότι στα περισσότερα κομμάτια είναι όντως εμφανή τα στοιχεία και των δυο τους και το αποτέλεσμα της συνεργασίας είναι ισορροπημένο. Είναι σα να ακούς κινηματογραφικό Bryan Adams. Αυτό από μόνο του δεν εξιτάρει απαραιτήτως τον ακροατή, είναι όμως μια εναλλαγή, μια παρέκκλιση από τη νόρμα. Όχι τόσο κομμάτια όπως το "Get Off My Back", αλλά σίγουρα κομμάτια όπως το " Don’t Let Go" με τη Sarah McLachlan, το "I Will Always Return" ή το "Here I Am".
"11"
(Polydor, 2008)
Εδώ ο Bryan δεν τα κατάφερε τόσο καλά όσο στο παρελθόν - αλλά και στο μέλλον. Το "11" είναι μια συλλογή τραγουδιών που δεν ακούγονται και πολύ εμπνευσμένα, όπως άλλωστε και ο τίτλος, που συμβολίζει το ότι μιλάμε για τον ενδέκατο δίσκο του Bryan. Ακόμα και ο ίδιος ενίοτε φαίνεται λίγο κουρασμένος και επίπεδος. Παρ’ όλα αυτά και παρ’ όλα τα πολλά κλισέ, ακόμα κι εδώ υπάρχουν στιγμές που μπορεί να κρατήσει κάποιος, όπως το "Tonight We Have The Stars" ή το "I Thought I’d Seen Everything", που ήταν και τα δύο singles. Μια αδύναμη στιγμή που ξεχάστηκε γρήγορα και που ευτυχώς έμεινε πίσω.
"Live! Live! Live!"
(Α&Μ Records, 1998)
Ανάμεσα σε αρκετές ζωντανές κυκλοφορίες όπως το "Unplugged" ή το "Wembley 1996 Live", επιλέξαμε την εξαιρετική συγκεκριμένη γιατί πιάνει πολύ πετυχημένα το κλίμα της εποχής που ο Adams μεγάλωσε γιγαντώθηκε καλλιτεχνικά και εμπορικά. Ηχογραφημένο στην Ευρώπη στην περιοδεία του "Into The Fire" και μάλιστα υπό καταρρακτώδη βροχή - που τα κάνει όλα καλύτερα! - το "Live! Live! Live!" καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα στιγμιότυπο στην καριέρα του Bryan Adams που έχει ενέργεια, αυθεντικότητα και ποιότητα. Το setlist είναι φανταστικό, όπως είναι φυσιολογικό σε μια εποχή που ο καλλιτέχνης έρχεται με τρεις σερί φοβερούς δίσκους. Δηλαδή, δεν μπορεί να ακούσεις αυτές τις εκτελέσεις του "Run To You", με την παιχνιδιάρικη εισαγωγή, του "Cuts Like A Knife" ή του "Hearts On Fire" και να μην τον παραδεχτείς. Λαϊβάρα.
