Six Feet Under

Έχω υπάρξει θερμός υποστηρικτής του Chris Barnes εδώ και 30 χρόνια. Έχω χαρακτηρίσει ως Rocking επιλογή αρκετά ατοπήματα των Six Feet Under. Αναλαμβάνω την ευθύνη των λαθών μου. Πάντα είχα μια τάση μεροληψίας. Ίσως να οφείλεται στο ότι η κομπλεξική κατρουλο-γάτα που είχα το ‘95 τους μισούσε και με άφηνε ήσυχο. Οι προσδοκίες μου ομολογώ ήταν ανεβασμένες μετά από ένα σερί όχι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτων δίσκων. Η επιστροφή του Owen επίσης βοηθούσε να πιστεύω ότι κάποτε θα απέδιδε καρπούς. Δυο παλιά μέλη των Cannibal Corpse στην ίδια μπάντα στα χαρτιά φαίνεται εντυπωσιακό και υποσχόμενο.

Ε, δεν είναι.

Σε σχέση με τα τελευταία άλμπουμ ομολογώ το "Killing For Revenge" έχει εύρος. Εμπεριέχει έντονες αντιθέσεις που ξεκινούν από πιο παραδοσιακές death metal φόρμες αγγίζοντας αισθητικά τους Cannibal Corpse και τελειώνουν σε πιο heavy rock, σχεδόν stoner, προσεγγίσεις. Τα blast beat συχνά εναλλάσσονται με mid tempo grooves έχοντας ως μόνο κοινό παρονομαστή την φωνή του Barnes. Ίσως να ήταν ενδιαφέρον εάν οι συνθέσεις διακατέχονταν έστω από μια στάλα έμπνευσης. Φυσικά δεν λείπει και η παραδοσιακή διασκευή και σε αυτό το άλμπουμ. Αυτή την φορά την τιμή της αφόρητα βαρετής επανεκτέλεσης την είχαν οι Nazareth με το "Hair Of The Dog". Βέβαια ούτε το original ανήκει στο πάνθεον των rock ύμνων, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Δυστυχώς τα 46 λεπτά του άλμπουμ είναι παρά πολλά. Χωρίς να είναι γνήσια κακό, δεν βρήκα τίποτα που να με κάνει να ξαναπατήσω play. Είναι απλά οριακά ένα generic death metal άλμπουμ. Δεν είναι καν ικανό να στηλιτεύσει κάτι από το παρελθόν των Six Feet Under και να μας το σερβίρει ξαναζεσταμένο. Δηλαδή πλέον η μπάντα δεν μπορεί ούτε να κλέψει από τον εαυτό της.

Υπήρξαν στιγμές που απόρησα με δυσαρέσκεια γιατί υπάρχει και άλλο τραγούδι στο άλμπουμ. Δεν ξεχωρίζω, με θετικό τρόπο τουλάχιστον, κανένα τραγούδι στα αλήθεια και ο δίσκος είναι απόλυτα «ξεχάσιμος». Απλά, μετά την πληκτρολόγηση αυτής της πρότασης δεν πρόκειται να ξανακούσω ποτέ αυτό το άλμπουμ.