Balance Of Power

Δύσκολα θα περίμενε κανείς επανένωση των Balance Of Power, 21 χρόνια μετά το προηγούμενο άλμπουμ τους. Οι Βρετανοί prog/power metallers υπήρξαν μια ανερχόμενη, αν και μάλλον παραγνωρισμένη δύναμη των late ‘90s/early ‘00s, επιδιδόμενοι σε έναν ήχο που τους άφηνε προορισμένους να απευθύνονται πάντοτε σε έναν συγκεκριμένο πυρήνα ακροατών. Ακόμη κι έτσι, πρώτα με τον Lance King πίσω από το μικρόφωνο, κι έπειτα με τον δικό μας Γιάννη Κουτσελίνη (των Biomechanical και Deceptor), διέθεταν τόσο τη μουσική κατάρτιση, όσο και τους απόλυτα ικανούς τραγουδιστές για να κάνουν τη διαφορά - ασχέτως αν τελικά χάθηκαν στη λήθη του χρόνου.

Δύο δεκαετίες αργότερα, λοιπόν, οι Balance Of Power επιστρέφουν ανανεωμένοι, με τα 2/5 της αυθεντικής τους σύνθεσης παρόντα και το κιθαριστικό δίδυμο του τότε να έχει συμβάλλει στο νέο υλικό, αλλά και με μια σημαντική αλλαγή πίσω από το μικρόφωνο τους. Βλέπετε, το σχήμα επέλεξε τη νεαρή Ιρλανδή Hazel Jade Rogers για τη θέση της τραγουδίστριας, μια επιλογή που μάλλον της «βγαίνει» σε πρώτο χρόνο, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι τα φωνητικά αποτελούν ένα από τα δυνατά σημεία της κυκλοφορίας.

Πάντως, κρίνοντας από τα τόσα χρόνια σιωπής, το αποτέλεσμα του "Fresh From The Abyss" δεν απογοητεύει. Τα παλαιο-prog στοιχεία έχουν παραμείνει αναλλοίωτα στον ήχο τους, κυρίως σε ό,τι αφορά τις ατμοσφαιρικές απολήξεις των συνθέσεων, ενώ το power metal σκέλος έχει δώσει τη θέση του σε ένα πιο hard & heavy υβρίδιο, που αυτή τη στιγμή εξυπηρετεί καλύτερα τους σκοπούς τους, αλλά και τη φωνή της Rogers. Η τελευταία αποτελεί έτσι κι αλλιώς τον κυριότερο πόλο έλξης του δίσκου, με ψυχωμένες ερμηνείες και μια rock ‘n’ roll φωνή που τους αφήνει περιθώρια για επιπλέον πειραματισμούς μελλοντικά.

Παρόλα αυτά, δεν είμαι σίγουρος ποιους και πόσους αφορά αυτή η επαναδραστηριοποίηση εν έτει 2024, καθώς στην ουσία μιλάμε για ένα νέο σχήμα, με διαφοροποιημένα μέλη και ήχο και μία κάποια θύμηση του παρελθόντος του ονόματος που φέρει. Όχι ότι αυτό στέκεται ανασταλτικός παράγοντας, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι τον σκοπό που επιτελεί, πέραν της υπενθύμισης του legacy μιας παραγνωρισμένης μπάντας και της εξασφάλισης ενός συμβολαίου με καλύτερους όρους.

Έτσι, με την ελπίδα ότι σαν τους Balance Of Power, έτσι και μπαντάρες όπως οι Sanvoisen, οι Soul Cages ή οι Seer’s Tear θα «νεκραναστηθούν» στα ξαφνικά, δίνοντας μας ευκαιρία τουλάχιστον να προσεγγίσουμε ξανά τις πρότερες δουλειές τους, χαιρετίζουμε αυτήν την ανέλπιστη, αλλά καλοδεχούμενη επιστροφή. Για κάτι παραπάνω, αυτή τη στιγμή μάλλον θα μείνουμε στα μισά, αφού το άλμπουμ των Βρετανών έχει ιδέες, αλλά ακόμη δεν έχει διάρκεια στο ενδιαφέρον που μπορούν αυτές να προσδώσουν - γεγονός μάλλον αναμενόμενο.