Ibaraki

Ο δαίμονας Ibaraki-Doji έχασε το χέρι του στη μάχη της πύλης του Rashomon από τον Watanabe no Tsuna. Αυτό σύμφωνα με μια εκδοχή του Ιαπωνικού μύθου από τον 8ο-12ο αιώνα μ.Χ. (περίοδος Χεϊάν). To πρώτο solo album του Matt Heafy (Trivium) με τίτλο "Rashomon" δεν είναι απλά ένα σόλο album αλλά το αμάγαλμα μια προσπάθειας από το 2009 όταν ο νεαρός Heafy που ανέκαθεν γούσταρε το black metal αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα τέτοιο album αλλά κάτι η διστακτικότητα μην πέσουν να τον φάνε οι trve metalheads κάτι η ατέλειωτη δουλειά με τους Trivium το project πήγε πίσω αν και από τότε άρχισε να το δημιουργεί. Και η σειρά των τραγουδιών στο "Rashomon" αποτυπώνει την χρονική στιγμή που γράφτηκαν -ή άρχισαν να δημιουργούνται- τα τραγούδια, πχ το το "Kagutsuchi" (θεός της φωτιάς στην Ιαπωνική μυθολογία) ήταν από το πρώτο που έγραψε ο Heafy. Και μπορεί ο ακροατής να διακρίνει και αυτή την μετάβαση και χρονική πορεία του Heafy μέσα από τις συνθέσεις του όλα αυτά τα χρόνια.

Η ανάγκη για αναγνώριση των φιλοδοξιών του τον έφερε σε επαφή με τον Ihsahn. Οι δυό τους μέσα από αυτά τα χρόνια ανέπτυξαν μια φιλία, με τον δεύτερο να αποτελεί ένα remote μέντορα για τον Heafy, οδηγώντας τον αυτά τα δύο χρόνια της καραντίνας -με την ιδιότητα και του παραγωγού- να τελειώσει τις συνθέσεις, να γράψει νέες και εν τέλει να ολοκληρώσει το album του. Και όσο και αν ο Heafy λατρεύει τη Norse μυθολογία, ήταν οι συμβουλές του Ihsahn να επικεντρωθεί στη δική του κουλτούρα (ο Heafy είναι μισός-Ιάπωνας) και αυτό -σοφά- έπραξε. Το αποτέλεσμα; Δέκα συνθέσεις που θα ήθελε ο Heafy να είναι black metal -και μερικά ακουμπάνε- αλλά μάλλον δεν είναι και αυτό δεν είναι κακό γιατί το album είναι καταπληκτικό αλλά ίσως περισσότερο Trivium από όσο θα έπρεπε (;).

Ο Heafy μας ταξιδεύει στην Ιαπωνία και στους μύθους της, μέσα από το πρίσμα των οποίων μιλάει θέματα της ψυχής, για δαίμονες μεταφορικούς και υπαρκτούς. Με τη βοήθεια των μελών των Trivium (Bent, Gregoletto και Beaulieu) δεν μπορεί να μην ακούγεται σαν Trivium αλλά με το κάτι διαφορετικό, με μια διαφορετική ‘σάλτσα’. Το "Kagutsuchi" σε χώνει κατευθείαν στο νόημα ιδιαίτερα με το πόσο σύνθετο ακούγεται σαν ενορχήστρωση και το εφτάλεπτο κομμάτι χωρίζεται στο οργισμένο πρώτο μισό και το ήρεμο γεμάτο συναίσθημα δεύτερο, μοτίβο που συνεχίζεται και στο "Ibaraki-Doji" με τα επικά του χαρακτηριστικά να εντυπωσιάζουν. Όσο προχωράμε στο album τόσο ‘αγριεύουν’ τα πράγματα με τις επιρροές τους Ihsahn να γίνονται περισσότερο ορατές ("Jigoku Dayu"). Ήξερα ότι συμμετέχει και ο Nergal (Behemoth) σε ένα τραγούδι και ακούγοντας το "Tamashii No Houkai" ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτό αφού ακούγεται σαν να βγήκε από το μυαλό του Πολωνού. Αντιθέτως στη δημιουργία και στο κιθαριστικό σόλο συμμετέχει ο Ihsahn και το κομμάτι είναι ένα έπος τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά (‘It’s not a wound or a death that's desired

Just a thirst for the ability to smolder a fire’). Ο Nergal συμμετέχει στο "Amuku" με απαγγελία στη μητρική του γλώσσα σε ένα κομμάτι που σε μεταφέρει στον εφιάλτη όπου δεν έχεις το έλεγχο εσύ αλλά απλά παραδίνεσαι στην παράνοια και το χάος. Δυνατό ριφ, πομπώδες ύφος και από τις καλύτερες συνθέσεις που έχει γράψει ο Heafy. Οι συμμετοχές ολοκληρώνονται με τα brutal φωνητικά του Gerard Way (My Chemical Romance) ο οποίος ψάχτε το λίγο είναι πολύ αρτίστας και προχωρημένος και οι fans του Umbrella Academy σίγουρα τον γνωρίζετε. Το κομμάτι ("Ronin") είναι Trivium με black ρεφραίν που είναι τόσο αναπάντεχο και ωμό που εντυπωσιάζει. O Alex Bent κλασσικά κάνει παπάδες στα drums, το κομμάτι μεταλάσσεται συνεχώς και είναι ένα φανταστικό δείγμα του πόσο έξυπνος και δημιουργικός είναι ο Heafy. Ο Ιάπωνας Thor, θεός των καταιγίδων και της θάλασσας λέγεται "Susanoo No Mikoto" και με τη βοήθεια του μέντορα του Ihsahn ο Heafy τραγουδά στα Ιαπωνικά, συνδέοντας δύο κόσμους και αποτίοντας φόρο τιμής στη πατρίδα της μητέρας του.

Έχουμε να κάνουμε με ένα album που μπορεί να μην έχει τη ταμπέλα των Trivium αλλά όλα φωνάζουν Trivium και αυτό ίσως είναι το μοναδικό μείον του, ότι δηλαδή ο Heafy αν ήθελε να ακουστεί σαν κάτι τελείως διαφορετικό δεν τα κατάφερε. Αλλά σαν αξία μουσική είναι ένα από τα καλύτερα albums της φετινής χρονιάς, μια ακόμα απόδειξη για το πόσο ώριμος και καλλιτεχνικά άρτιος έχει γίνει ο Matt Heafy που με οποιαδήποτε ιδιότητα καταφέρνει να παράγει συνεχόμενα πολύ καλές κυκλοφορίες. Που με το ανοιχτό μυαλό του και απίστευτο πάθος και αγάπη για το metal, παίρνει τα καλύτερα από τη συνεργασία του με την ιδιοφυία που λέγεται Ihsahn και μας δίνει αυτή τη κορυφαία δισκάρα. Matt -πάλι- μας εντυπωσίασες.