The Tiger Lillies @ Ηρώδειο, 29/09/21

Την τελευταία Τετάρτη του Σεπτέμβρη διάλεξαν οι αγαπημένοι βλάσφημοι του ελληνικού κοινού The Tiger Lillies να παρουσιάσουν στο Ηρώδειο για πρώτη φορά ζωντανά στο κοινό τους το νέο τους δισκογραφικό πόνημα "Greek Songs", μαζί με τραγούδια από τα δύο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν εν μέσω καραντίνας και το επίσης φρεσκότατο "Requiem For A Virus", αλλά και από ολόκληρη την μακρά καριέρα τους.

Η προκλητική avant-garde μπάντα από το Soho μας έκανε την τιμή να μας επισκεφθεί για ακόμη μία φορά και να μας χαρίσει κάτω από την επιβλητική σκιά της Ακρόπολης μία υποδειγματική συναυλία που διήρκεσε κάτι παραπάνω από ενενήντα λεπτά, αφού μας επεφύλαξε όχι ένα, αλλά δύο encore!

Η διοργάνωση έπραξε τα δέοντα όσον αφορά τα μέτρα προστασίας των θεατών, χωρίς όμως να επιτρέψει στην πανδημία να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτήν τη γιορτή των τριών δεκαετιών σκοτεινού burlesque και συνεχούς κοινωνικής αφύπνισης των Λονδρέζων.

Το street opera τρίο έφερε στις βαριές βαλίτσες τα νέα του «ελληνικά τραγούδια», μαζί με μια υποψηφιότητα για Grammy. Η γνωστή αγάπη των Tiger Lillies στην θεματολογία που «υμνεί» τις προκλήσεις και τα βάσανα μιας ζωής στις παρυφές της κοινωνίας βρήκε εύφορο έδαφος στους στίχους από παλιά ρεμπέτικα, «ποτίζοντας» με άφθονο αίμα και δάκρυα ιστορίες για άστεγους και άπορους, πρεζόνια και μοναχικούς παρίες που άνθισαν για μας πάνω στην σκηνή του Ηρωδείου.

Η αρχή έγινε δέκα λεπτά μετά τις 9 με το μπλουζ "Lemonaki" και το πράσινο ιταλικό ακορντεόν με τις δύο οκτάβες του Martyn Jacques, ενώ αμέσως μετά έκανε την εμφάνισή του επί σκηνής το ιδιότυπο μπαγλαμαδάκι από ανάποδη κεφαλή κιθάρας για να «βοηθήσει» στα σόλο του "Jacket". Ακολούθησε και το μουσικό πριόνι του κοντραμπασίστα Adrian Stout που έκλεψε την παράσταση με το «κλάμα» του στο "Man On The Street" και εντάχθηκε στο σετ μαζί με τα κρουστά και το πιάνο με ουρά. Στο εξαιρετικό "Street Lamp" ακούσαμε και κιθάρα από τα χεράκια του ταλαντούχου πολυοργανίστα Stout.

Παρά το δροσερό φθινοπωρινό αεράκι, το κοινό δεν άργησε να «ζεσταθεί» και να ακολουθήσει με παλαμάκια τους americana ρυθμούς του "Me And The Devil". Από τις καλύτερες στιγμές της εξαιρετικής βραδιάς, το «ταξίμι» του "Junkie" και το νεορεμπέτικο "Ever Since You Started", μετά από το οποίο ο Jacques σαν σωστός ρεμπέτης δέχτηκε πρόθυμα και «παραγγελιές» από το κοινό. Το επιβεβλημένο από το συνεχές χειροκρότημα του κόσμου πρώτο encore απάρτισαν τα δημοφιλή "Gypsy Lament", "Murder" και η ναυαρχίδα του καταλόγου των Εγγλέζων, "Crack Of Doom". Το εμπρηστικό "Start A Fire" του επίσης αναγκαίου δεύτερου encore ήταν κι αυτό με το οποίο έπεσε τελικά την αυλαία, ένα τέταρτο πριν τις 11.

Καθ’ όλη διάρκεια των είκοσι τραγουδιών που ακούστηκαν, η μελαγχολία παραχωρούσε απροειδοποίητα την θέση της στο μαύρο χιούμορ, η αιχμηρή κοινωνική κριτική ακολουθούσε κατά πόδας την συμπόνια προς τον συνάνθρωπο, η κατάθλιψη βάδιζε αγκαλιασμένη με την έκσταση. Αυτές οι συνεχείς αντιθέσεις αποτέλεσαν τον τέλειο καμβά πάνω στον οποίο οι Lillies ζωγράφισαν για μια ακόμη φορά με τα σκοτεινά τους χρώματα την παρακμή της ανθρώπινης φύσης, σε μία post-quarantine συναυλία απλώς αναγκαία!

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά