Lucifer, Half Gramme Of Soma @ Gagarin 205, 14/10/18

Ο πολυσχιδής Nicke Andersson κοντεύει να συμπληρώσει 30 χρόνια καριέρας έχοντας δημιουργήσει και υπηρετήσει πολλά και σημαντικά σχήματα από διάφορες θέσεις (φωνή, κιθάρα, ντραμς, μπάσο, ίσως και οδήγηση του εκάστοτε touring van- αυτό δεν έχει διευκρινιστεί), όμως επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη χώρα μας μόλις πέρσι, σε μια πολύ δυνατή, αμιγώς rock 'n' roll συναυλία που έδωσε με τους Imperial State Electric στο Κύτταρο.

Τα τωρινά του μουσικά ενδιαφέροντα έχουν επηρεαστεί και από τον έρωτα, μιας και από πέρσι έχει εισχωρήσει στους Lucifer της συντρόφου του Johanna Sadonis. Οι Lucifer δημιουργήθηκαν το 2014 από τις στάχτες των The Oath και ο πρώτος τους δίσκος κινήθηκε σε doom μονοπάτια, δεδομένου του ότι στη σύνθεσή του είχε συμβάλει σε μεγάλο βαθμό ο Gaz Jennings των Cathedral. Μετά την αποχώρηση του Gaz έγινε η μεγάλη μεταγραφή του Nicke και στον δεύτερο δίσκο, που βγήκε μόλις πριν μερικούς μήνες, η αλλαγή αντικατοπτρίστηκε και στο ύφος των νέων κομματιών, μιας ο νέος συνθέτης στην ψυχή του κατά βάθος έχει το rock 'n' roll. Στο πλαίσιο της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, η Αθήνα ήταν τυχερή ώστε να στριμωχτεί, όσο κι αν ακούγεται παράταιρο, ανάμεσα στο Λονδίνο και στη Βιέννη στο σφιχτό πρόγραμμα του συγκροτήματος κι έτσι το Gagarin μας περίμενε με ανοιχτές αγκάλες την Κυριακή.

Τη βραδιά άνοιξαν οι πολύ καλοί εγχώριοι Half Gramme Of Soma, στην προτελευταία τους στάση εντός συνόρων (η τελευταία θα είναι στις 2/11 στο Temple για όποιον θέλει να τους δει - ή και να τους ξαναδεί) για την προώθηση του περσινού "Groove Is Black" και λίγο πριν την πρώτη τους ευρωπαϊκή τους περιπέτεια παρέα με τους Naxatras. Παρά το ότι ο αρχικά άδειος χώρος δεν ήταν σύμμαχός τους, από τις πρώτες νότες φάνηκε ότι πατάνε πολύ καλά και με αυτοπεποίθηση στο σανίδι. Το καλοπαιγμένο heavy rock τους με δόσεις ψυχεδέλειας κέντρισε το ενδιαφέρον των παρευρισκόμενων, οι οποίοι πύκνωσαν προς τις μπροστινές θέσεις του χώρου και παρακολούθησαν προσηλωμένοι. Ύστερα από τρία τέταρτα της ώρας και με το setlist τους να βασίζεται κατά κύριο λόγο στο "Groove Is Black", οι Half Gramme Of Soma αποχώρησαν από τη σκηνή, με highlight της εμφάνισής τους το ομότιτλο κομμάτι και το γκαζωμένο "Doofie".

Δεν πέρασε πάρα μόνο λίγη ώρα μέχρι το πολυεθνικό (τρεις Σουδοί, ένας Αυστριακός και μια Γερμανίδα) σχήμα των Lucifer να καταλάβει τη σκηνή, φωτιζόμενο νωχελικά, μουντά και ταιριαστά με το ύφος του show που θα παρακολουθούσαμε. Όπως ήταν αναμενόμενο, το setlist βασίστηκε στον δεύτερο δίσκο, από τον οποίο μάλιστα αποδόθηκαν όλα τα κομμάτια. Στα εφτά πρώτα κομμάτια το μόνο που χώρεσε από τον πρώτο δίσκο ήταν το "Abracadabra", το οποίο εντυπωσίασε με τις κοφτές του αλλαγές, με τον Nicke να μας δείχνει με άνεση ότι εκτός από εξαιρετικός κιθαρίστας και τραγουδιστής, είναι και εξαιρετικά καταρτισμένος drummer. Μεταξύ άλλων, ακούσαμε τα μελωδικά "Phoenix" και "Eyes In The Sky", ενώ στο "Dreamer" τα απαιτητικά φωνητικά της Johanna - της οποίας η παρουσία έκλεβε την παράσταση και συγκέντρωνε τα περισσότερα βλέμματα - αποδόθηκαν στεντόρεια. Η διασκευή σε μια από τις μεγάλες αγάπες του Nicke, τους Rolling Stones, είχε πολύ όμορφα δεύτερα φωνητικά από τους δύο κιθαρίστες Martin Nordin και Linus Björklund, οι οποίοι στο μπροστινό σημείο που ήμασταν ακουγόντουσαν πεντακάθαροι και πολύ καλά διαχωρισμένοι (ο ήχος ήταν πάρα πολύ καλός σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας), ενώ το ρυθμικό "Aton" συνέχισε σε παρόμοιο μοτίβο.

Ακολούθησε μια μικρής διάρκειας σφήνα από τον πρώτο δίσκο με τα ελαφρώς πιο αργά "Purple Pyramid" (με υπέροχο κιθαριστικό solo) και "Morning Star" για να κλείσει το κανονικό set με το "Take Me Away (Together As One)" του Paul Stanley των πολυαγαπημένων τους (τόσο κατά δήλωση, όσο και κατά μουσικό ύφος) Kiss και μια καταιγιστική εκτέλεση του "Reaper On Your Heels", που κατέληξε σε έναν α-λα Free Bird κιθαριστικό αυτοσχεδιασμό.

Ύστερα από την κλασσική αποχώρηση από τη σκηνή, ακριβώς μετά από μία ώρα, και τα κλασσικά παρακάλια, οι Lucifer επανήλθαν και αφού μας συστήθηκαν, μας χάρισαν το πρώτο single που κυκλοφόρησαν ποτέ, το οποίο δεν έχει συμπεριληφθεί σε δίσκο, το doom ύφους "Anubis". Ακολούθησε το "Before The Sun", ενώ η συναυλία έκλεισε οριστικά με το πλέον πρόσφατο single τους, το πιασάρικο "California Son". Λίγη ώρα αργότερα όλα τα μέλη βγήκαν από τα παρασκήνια, συζήτησαν με τους υπομονετικούς που παρέμειναν στον χώρο, υπέγραψαν αυτόγραφα και έβγαλαν φωτογραφίες.

Οι Lucifer ήρθαν, μας έδειξαν την αγάπη τους για τα '70s τόσο με τον ήχο τους, όσο ακόμα και με την αμφίεση της Sadonis και του μπασίστα Alexander Mayr, αλλά όχι ως μια παρωχημένη μπάντα, παρά ως μια μπάντα που παίζει «μοντέρνο κλασσικό rock», όσο αδόκιμος κι αν ακούγεται ο όρος. Στην επόμενη επίσκεψη του μάστορα Nicke Andersson, με όποιο σχήμα κι αν γίνει αυτή, θα βρισκόμαστε και πάλι εκεί, γιατί ξέρουμε ότι θα έχουμε να κάνουμε με μια κατ’ ελάχιστον τίμια εμφάνιση με τη διασκέδασή μας να είναι εγγυημένη. Τώρα που βρήκε τον δρόμο για τη χώρα μας, ας ελπίσουμε αυτή να γίνει με τους Hellacopters.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography