Godsleep, Solarmonkeys @ Temple, 04/05/19

Οι Αθηναίοι Godsleep είχαν βγάλει έναν πολύ ωραίο δίσκο το 2015, ονόματι "Thousand Sons Of Sleep". Η αποχώρηση του τραγουδιστή τους Κώστα ήταν πλήγμα γι’ αυτούς, όμως εδώ και λίγο παραπάνω από έναν χρόνο έχουν πλέον την Amie στη σύνθεσή τους, σε μια πράγματι σημαντική αλλαγή και στροφή. Το "Coming Of Age", το δεύτερο δισκογραφικό τους βήμα, μας σύστησε την Amie ως τραγουδίστριά τους και τους διατήρησε στο ίδιο πολύ καλό επίπεδο. Επιλέξαμε να περάσουμε το Σαββατόβραδό μας μαζί τους, για να διαπιστώσουμε και πώς θα αποδοθεί και στο σανίδι ο νέος τους, και πάλι πολύ καλός, δίσκος.

Σε ένα Temple στο οποίο σιγά-σιγά συνέρρευσαν οι γνωστοί-άγνωστοι του χώρου, στις 22:00 η ώρα τα φώτα έσβησαν και στη σκηνή ανέβηκε η τετράδα των Solarmonkeys. Αυτή ήταν η πρώτη τους εμφάνιση με τη νέα τους σύνθεση, που περιλαμβάνει τον Δημήτρη Κότση στο μπάσο και στα δεύτερα φωνητικά. Στο μισάωρο set τους μας παρουσίασαν κατά κύριο λόγο ακυκλοφόρητα κομμάτια - προφανώς ο διάδοχος του προ σχεδόν τετραετίας "Payblack" είναι σε αρκετά προχωρημένο σημείο. Από τον πρώτο δίσκο ακούστηκαν τα "Glass Giant" και "Don't Bother", με το δεύτερο να ξεχωρίζει στο set. Από τα νέα κομμάτια, το "The Fool" είχε ωραίες εναλλαγές ταχυτήτων και ρυθμών, το "Shinyless Star" είχε ένα Alice-In-Chains-feeling, ενώ το "Deathbed" ήταν ωραίο για το κλείσιμο. Ο ήχος ήταν αρκούντως ικανοποιητικός, με μόνη επισήμανση ότι θα προτιμούσα ελαφρώς πιο δυνατά στη μίξη τις κιθάρες. Αναμένουμε τη νέα δουλειά των Solarmonkeys.

Ακριβώς την ώρα που έλεγε το πρόγραμμα, η σκηνή υποδέχτηκε την τετράδα των Godsleep. Μετά από μια μακρόσυρτη και ογκώδη εισαγωγή, ξεκίνησε το κυρίως πιάτο της βραδιάς, με τα δύο πρώτα κομμάτια από το "Coming Of Age", το οποίο έμελε να παρουσιαστεί στην ολότητά του. Παρ’ όλο που είναι ο δεύτερος δίσκος τους, λόγω της σημαντικής αλλαγής πίσω από το μικρόφωνο πρόκειται στην ουσία για κάτι σαν δεύτερο νέο ξεκίνημα γι’ αυτούς. Από τους πρώτους στίχους του "Ex-Nowhere Man", η φωνή έκλεψε τις εντυπώσεις. Τα desert riffs του Γιάννη Τσούμα και το ογκώδες, συμπαγές μπάσο του Φαίδωνα Κτενά οδήγησαν σταδιακά το κομμάτι σε μια έντονη κορύφωση. Στο "Unlearn" που ακολούθησε, φάνηκε ότι παρ’ όλο που έχουν μόνο μία κιθάρα, ο ήχος τους είναι πολύ «γεμάτος».

Στο "The Call" από το ντεμπούτο, η φωνή της Amie ήταν πολύ ταιριαστή με τη μουσική. Λίγο μετά, το "Karma Is A Kid" μπήκε ύστερα από ένα αρκετά μακρόσυρτο, ψυχεδελικό intro, με μια εκτέλεση που το έβαλε στα highlights της βραδιάς. Επιστροφή στο ντεμπούτο με το "This Is Mine", όπου μου άρεσαν και πάλι τα γυναικεία φωνητικά και εδραιώθηκε στο μυαλό μου ότι η αλλαγή που έκαναν οι Godsleep τους έχει «βγει» στο έπακρο.

Το "Celestial" ξεκίνησε με ελαφρώς funky ρυθμό, για να εξελιχθεί προς το τέλος του σε ρυθμικό μονόλιθο. Το set έκλεισε με το "Ded Space", το οποίο η Amie μας ενημέρωσε ότι θα κρατήσει 10 λεπτά. Στην πραγματικότητα, κράτησε ακόμα περισσότερο, με μια κλιμακούμενη αρχικά ένταση σε κιθάρα και τύμπανα να οδηγεί σε ένα πιο χαλαρό ενδιάμεσο μέρος. Το φινάλε του κομματιού όμως ήταν καταιγιστικό! Το μπάσο είχε σε όλη τη διάρκεια του live τρομερό όγκο και τα θέματα που έπαιζε δεν ήταν μόνο ρυθμικά, αλλά υπήρχαν και αρκετά lead μέρη.

Με τη μπάντα να έχει αποχωρήσει από τη σκηνή, από τα ηχεία ακούστηκε ηχογραφημένο το κιθαριστικό ιντερλούδιο "Puku Dom". Όπως στον δίσκο χρησιμεύει ως γέφυρα μεταξύ πρώτου και δεύτερου μέρους του, έτσι και στο live χρησίμευσε ως ένωση μεταξύ του κύριου μέρους και του encore. Το "Basic (The Fundamentals Of Craving)" έδωσε μεγάλη ένταση στο encore, το οποίο τελικά έκλεισε πιο ήρεμα με το "Wrong Turn" από τον πρώτο δίσκο, μετά από περίπου μιάμιση ώρα που οι Godsleep βρίσκονται συνολικά στη σκηνή. Το γεμάτο Temple τους αποθέωσε με ζεστό και ειλικρινές χειροκρότημα, το οποίο και δικαιούνταν.

Οι Godsleep έκαναν μια πολύ ωραία εμφάνιση, με ήχο-μπόμπα, σε ένα γεμάτο Temple. Η Amie ξεχώρισε με την απόδοσή της τόσο στα καινούρια, όσο και στα παλιά κομμάτια, ενώ και η απόδοση του Γιάννη, του Φαίδωνα και του Ντένις κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα. Δεν παίζουν ένα ξεχωριστό ή ιδιαίτερο στυλ, όμως είναι μια συμπαγής και δουλεμένη μπάντα με ωραία κομμάτια και πολύ τίμια σκηνική παρουσία και κατάφεραν να μας ζεστάνουν με την εμφάνισή τους. Και όσοι έχετε πάει στο Temple, ξέρετε πόσο δύσκολο είναι το να ζεσταθεί κάποιος εκεί μέσα. Η θερμοκρασία ήταν, όπως συνήθως, επιπέδου βουνοκορφής και σε όλων το μυαλό ήρθε η γνωστή προτροπή της ελληνίδας μάνας «ζακέτα να πάρεις», η οποία επιτέλους αισθάνεται δικαιωμένη! Παιδιά, πιο ψηλά τους βαθμούς του air-condition παρακαλούμε...

Ωραίο Σαββατόβραδο. Επανακάμψαντες Solarmonkeys, μεστοί Godsleep.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography