Acid King, Black Cobra, 9oz. Of Nothing @ Κύτταρο, 29/04/15

Οι Black Cobra έκοβαν, με το πολεμικό thrashy sludge τους και οι Acid King έραβαν, με το υπερβατικό doom τους

Από τον Μανώλη Κληρονόμο, 04/05/2015 @ 11:45
Δεν θα το κρύψω, ο βασικός λόγος που παρευρέθηκα σε αυτό το live ήταν οι Black Cobra. Την τελευταία φορά που είχαν έρθει, δεν τους άκουγα ακόμη, αλλά φίλοι που τους είχαν δει μου έλεγαν τα καλύτερα ενώ δεν είχαν την παραμικρή ιδέα ποιοι ήταν και τι έπαιζαν. Από την άλλη, τους Acid King τους «είδα» πριν μερικά χρόνια όταν ήρθαν και έπαιξαν στο Rodeo. Όπως βλέπετε, το «είδα» το έβαλα σε εισαγωγικά γιατί στην πραγματικότητα δεν τους είδα ποτέ, λόγω της γνωστής κάκιστης διαμόρφωσης του χώρου του Rodeo. Οπότε, αν και ήμουν εκστασιασμένος με την έλευση των Black Cobra, χαιρόμουν που στο πακέτο παριλαμβάνονταν και οι Acid King, αφού επιτέλους θα τους έβλεπα όπως έπρεπε.

Πριν φτάσουμε όμως σε αυτούς, τη συναυλία ανέλαβαν να ανοίξουν οι Αθηναίοι 9oz Of Nothing. Η εμφάνισή τους ξεκίνησε με τους χειρότερους  οιωνούς, αφού εξαιτίας ενός προβλήματος στο μπάσο (έσπασε μια χορδή και το πρόβλημα δεν μπόρεσε να αποκαταστεθεί δυστυχώς), προλόγισαν την περιορισμένη διάρκεια του set τους. Πρώτη φορά που τους είδα και μπορώ να πω ότι, παρά το πρόβλημα στο μπάσο, τελικά με έκαναν και γούσταρα.

9oz. Of Nothing

Το μπαρουτοκαπνισμένο ύφος τους αρκεί για να στρέψουν τα βλέμματα πάνω τους. Το stoner-ίζον sludge τους κινείται κάπου ανάμεσα στους Cavity και τους Down, με βαλτώδη riff που ζέχνουν βλαχιά και τα φωνητικά να εναλλάσσονται ανάμεσα σε καθαρά, που δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, και σκισμένα, που ταίριαζαν γάντι στο ύφος τους. Παίζοντας για περίπου ένα μισάωρο, κατάφεραν και μας πώρωσαν όσο έπρεπε και, παρά τον μερικώς τυποποιημένο ήχο τους, ικανοποίησαν τον πολύ λίγο κόσμο που είχα μαζευτεί μέχρι εκείνη την ώρα.

Ως διά μαγείας, με το που κατέβηκαν οι Αθηναίοι, το Κύτταρο γέμισε. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να παίζει μια νέα μπάντα (και αυτό ισχύει για οποιοδήποτε συγκρότημα, πόσω μάλλον για ένα νέο με μόλις δυο-τρία χρόνια ζωής) και να παίζει μπροστά σε 20-30 νοματαίους, ενώ οι υπόλοιποι αράζουν εξω. Αφού το έχεις πάρει το εισιτήριο ρε, μπες μέσα να στηρίζεις μια νέα προσπάθεια, στην τελική μπορεί και να γουστάρεις κιόλας. Περιμένοντας έξω, δείχνοντας εμφανέστατα ότι δεν σε ενδιαφέρει το support, σκοτώνεις τα όνειρά τους και τις βλέψεις τους για κάτι μεγάλο. Από τα πιο απαράδεκτα πράγματα που έχω δει σε οποιαδηποτε συναυλία.

Μετά από αυτή την εμβόλιμη παράγραφο γκρίνιας, πάμε στους τεράστιους Black Cobra. Αυτό το ντουέτο (κιθάρα-τυμπάνα) είναι ένας από τους πιο δολοφονικούς συνδυασμούς που υπάρχουν εκεί έξω, παίζουν αυτό το sludge των High On Fire, με τη thrashy χροιά που προσδίδει μια πολεμική ατμόσφαιρα στον ήχο τους. Και ενώ νόμιζα ότι ήξερα τι να περιμένω, αυτό το πράγμα που με χτύπησε στο στήθος σαν τρένο, δεν το περίμενα. Με μια αδιανόητη βρωμιά στον ήχο τους, που τους ταιριάζει υπέροχα, οι κύριοι Landrian (φωνητικά, κιθάρα) και Martinez (τύμπανα), μας σάπισαν στο ξύλο με τη μουσική τους. Πέρα από κάποια σποραδικά διαλείμματα ολίγων δευτερολέπτων, μόνο για να χαιρετήσουν ή να προοιωνίσουν κάποιο κομμάτι, αφοσιώθηκαν στη βιαιότητα της μουσικής τους, κάνοντας σχεδόν ολάκερο το μαγαζί, να πηγαίνει πάνω-κάτω και να σπάνε κεφάλια.

Black Cobra

Το set τους διήρκησε μία ώρα περίπου (ίσως και κάτι παραπάνω) και πρόκειται πιθανότατα για μία από τις πιο κολασμένες και έντονες ωριαίες παραστάσεις που έχω βιώσει συναυλιακά. Αν και μουσικά, είναι τελείως διαφορετικοί, μου θύμισε έντονα σε ένταση, την τελευταία εμφάνιση των Amenra. Γιατί αν και δεν έχουν τις συντριπτικές και τρομερά συναισθηματικά φορτισμένες ατμόσφαιρες των τελευταίων, έχουν αυτές τις τσίτα ταχύτητες, με τα κολλητικά riff και τα μανιακά τύμπανα που αρκούν για να καταστήσουν την όλη εμπειρία, ακόμα και επώδυνη θα μπορούσα να πω.

Black Cobra

Έπαιξαν κομμάτια από ολόκληρη τη δισκογραφία τους καθώς και δύο καινούργια που πήραν κεφάλια, συνολικά 15 κομμάτια σε μόλις μία ώρα. Συγκλονιστική εμφάνιση, ξεπέρασαν κατά πολύ τις -ήδη τρομερά αυξημένες- προσδοκίες μου. Περιμένουμε τον νέο δίσκο τώρα για νέο γύρο ξύλου.

Setlist: Five Daggers / Chronosphere / Avalanche / Red Tide / Negative Reversal / (Ακυκλοφόρητο) / Corrosion Fields / Thrown From Great Heights / El Equis / Omniscient / (Ακυκλοφόρητο) / Storm Shadow / Abyss / Obliteration / Swords For Teeth.

Η αλήθεια είναι ότι η εμφάνιση τω Black Cobra ήταν τόσο εξοντωτική που σχεδόν με εξάντλησε. Αν δεν ήταν να έγραφα το report, παίζει να είχα φύγει κιόλας (βέβαια αυτό δεν το έχω κάνει ποτέ, απλά θέλω να καταστήσω σαφές το πόσο φανταστικοί ήταν - ναι, ίσως το παράκανα λίγο), αλλά όταν η μπάντα που ακολουθεί είναι οι Acid King, τότε δεν πας πουθενά. Με πάνω από 20 χρόνια εκπληκτικής πορείας (ο Martinez των Black Cobra είχε παίξει μαζί τους, κάπου στα γεννοφάσκια τους, ενώ ο Landrian κένταγε με τους Cavity), έχοντας κυκλοφορήσει αποκλειστικά και μόνο δισκάρες και με το πρόσφατο πόνημά τους (δέκα χρόνια μετά το πλέον θρυλικό "III") να είναι άλλο ένα δείγμα υπερβατικού και ξεσηκωτικού doom.

Acid King

Μετά την κακή εμπειρία από το Rodeo, ήρθε η στιγμή να τους δω όπως έπρεπε. Και ναι, έτσι ακριβώς τους αξίζει να τους δει κανείς. Με συντριπτικό ήχο και μπάσο-οδοστρωτήρα που προσέδιδε έναν ανυπέρβλητο όγκο, άφηνε τον απαραίτητο χώρο στην κιθάρα της υπέροχης Lori. Τα φωνητικά της τελευταίας αποτελούσαν το κερασάκι στην τούρτα, αφού έχουν μια τρομερή γλυκύτητα αλλά και μαγκιά την ίδια στιγμή. Η χαρακτηριστική βραχνάδα της ανεβάζει στο θεό τις συνθέσεις, ενώ η φυσικότητα με την οποία στέκεται πάνω στη σκηνή την καθιστά ανθρώπινη και άμεση.

Acid King

Οι κομματάρες έδιναν κι έπαιρναν, ξεκινώντας με το "Red River" από το πρόσφατο "Middle Of Nowhere, Center Of Everywhere" και συνεχίζοντας με κλασικές κομματάρες από την υπόλοιπη δισκογραφία τους, όπως τα "2 Wheel Nation" και "Electric Machine". Όπως είναι φυσικό, τη μερίδα του λέοντος την πήρε το τελευταίο άλμπουμ τους, αλλά λόγω του ότι δεν εχει «κάτσει» ακόμα μέσα μου, θα ήθελα να άκουγα περισσότερα από το παρελθόν τους. Αμελητέο όμως είναι αυτό, αφού και τα καινούργια κομμάτια αποδόθηκαν εξαιρετικά και με έκαναν να το ξαναπιάσω και να το λιώσω ακόμα περισσότερο.

Acid King

Επειδή όμως ήταν Τετάρτη και το μετρό κλείνει στις 00:15 περίπου, την έκανα ενώ είχαν συμπληρώσει κάνα 50λεπτο μουσικής μόλις. Κρίμα πραγματικά, γιατί μέχρι εκείνο το σημείο η μπάντα με είχε συνεπάρει.

Κρατάω τη χορταστική και ισοπεδωτική εμφάνιση των Black Cobra, που παραλίγο να γκρεμίσουν το μαγαζί και ευελπιστώ να ξαναδώ στο μέλλον τους τεράστιους Acid King και να τους ευχαριστηθώ επιτέλους όπως πρέπει.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com - Γιάννης Νέγρης / www.i-jukebox.gr
  • SHARE
  • TWEET