Apocalyptica @ Fix Factory Of Sound, 01/11/19

Το 1996, τα χρόνια της εφηβείας οι οποίες συνοδεύονταν από άγουρες ανιχνεύσεις της heavy metal μουσικής. Όλα έμοιαζαν μαγευτικά και άγνωστα. Ένας ολόκληρος κόσμος σε περίμενε να τον ανακαλύψεις, με τις δυσκολίες της, δίχως internet, εποχής. Κασέτες και, αργότερα, CD αντάλλασσαν χέρια με ευλάβεια και σεβασμό. Και ύστερα μελέτη, πολύ μελέτη μέχρι ο κάθε δίσκος να «ξεζουμιστεί» μέχρι την τελευταία σταγόνα. Η δεκαετία του '90 για τους συνομήλικούς μου έχει τη δική της μαγεία και τους δικούς της ήρωες. Κάπου εκεί έσκασε από το πουθενά το ντεμπούτο τεσσάρων νεαρών Φινλανδών που διασκεύαζαν metallica με τέσσερα τσέλο. Φάνταζε τρελό, τολμηρό και ιδιαίτερο. Το πειραμά τους έπιασε με το παραπάνω και μετά από δύο δεκαετίες και κάτι χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι (με εξαίρεση τον Antero Manninen) περιοδεύουν τον κόσμο για να γιορτάσουν την επιτυχία τους.

Έχοντας μετατραπεί πλέον σε superstars και έχοντας συνεργαστεί με πολλούς και διάφορους, οι Apocalyptica επέστρεψαν στην αφετηρία τους για ένα show το οποίο έχει ως βάση το "Plays Metallica By Four Cellos". Το ντεμπούτο των Φινλανδων αποτέλεσε στην ολότητά του το πρώτο μέρος του σετ. Ένα λιτό backdrop, τέσσερις καρέκλες και τέσσερις μουσικοί οι οποίοι απέδωσαν άριστα τον δίσκο που τους έφερε στην επικαιρότητα πριν τόσα χρόνια. Το πολυπληθές κοινό παρακολουθούσε στην κυριολεξία αποσβολωμένο τολμώντας μόνο στα ρεφρέν να συμμετέχει στα φωνητικά των κομματιών. Εξαίρεση αποτέλεσε το πιο μελωδικό "The Unforgiven" το οποίο λόγω του μουσικού του ύφους προκάλεσε και τις πρώτες ανατριχίλες.

Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, η τετράδα επέστρεψε για το δεύτερο μέρος με τη συνοδεία του Miko Siren στα ντραμς για άλλο ένα σετ με πολλές επιτυχίες των Metallica. O διακριτικός αλλά χαρακτηριστικός ρυθμός των τυμπάνων σήκωσε τους Φινλανδους από τις καρέκλες τους δίνοντας έτσι μια πιο συναυλιακή αίσθηση.

Πέρα από τις εξαιρετικές μουσικές τους ικανότητες, οι Apocalyptica ενθουσίασαν με την ευγενική τους παρουσία αλλά και το χιούμορ τους το οποίο ανέλαβε κυρίως ο Perttu Kivilaakso. Δίπλα του ο Eicca Toppinen είχε τον ρόλο αφηγητή της ιστορικής αναδρομής της μπάντας αναφέροντας φυσικά την αγάπη τους για τους Metallica. Στα αριστερά ο Lauri Kankkunen ανταποκρίθηκε άψογα ως αντικαταστάτης του Antero Manninen ενώ στα δεξιά ο Paavo Lötjönen αποδείχτηκε ο πιο εκδηλωτικός στις προσπάθειές του να ξεσηκώσει το κοινό.

Στο δεύτερο μέρος την παράσταση έκλεψαν κυρίως το, ούτως ή άλλως instrumental, "Orion", το αγαπημένο "Escape" αλλά και το "Seek And Destroy" με το σύντομο "Thunderstruck" πέρασμα. Τα έντονα χειροκροτήματα έφεραν τους Φινλανδούς για άλλη μια φορά στο stage για το ιδανικό κλείσιμο με τα "Nothing Else Matters" και "One" επισφραγίζοντας μια πολύ αξιόλογη και καθ'ολα τίμια εμφάνιση.

Οι Apocalyptica αποχώρησαν αφήνοντας υποσχέσεις για την επιστροφή τους στη χώρα μας, γεγονός που κατά πάσα πιθανότητα θα ευχαριστήσει ιδιαιτέρως τους πολυπληθείς οπαδούς τους. Ο νέος τους δίσκος αναμένεται σύντομα και όσο και αν μας αρέσουν οι διασκευές στους Metallica οι Φινλανδοί έχουν προσφέρει ήδη ουκ ολίγές εξαιρετικές δικές τους συνθέσεις τις οποίες το κοινό από ότι φαίνεται ανυπομονεί να ξανακούσει. Μέχρι τότε όμως η επετειακή αυτή εμφάνιση στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας