Live: Γιάννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες στο Gagarin 205

04/02/06, Gagarin 205, Αθήνα

Παρά το γεγονός πως δεν είχαν περάσει ούτε δυο μήνες από το διπλό live του Γιάννη Αγγελάκα με τους Επισκέπτες στο Gagarin, η αίθουσα του συναυλιακού χώρου της Λιοσίων το Σάββατο που μας πέρασε ήταν για άλλη μια φορά ασφυκτικά γεμάτη, αποδεικνύοντας περίτρανα πως ο κόσμος αναγνώρισε την καλλιτεχνική αξία του, ομολογουμένως, τολμηρού εγχειρήματος, σφιχταγκαλιάζοντας το πολύτιμο περιεχόμενο που η παρέα του Αγγελάκα δημιούργησε.

Εκτός όμως από την καλλιτεχνική αναγνώριση του "Από 'Δω Και Πάνω", σημαντικό ρόλο στο αδιαχώρητο της αίθουσας έπαιξε και η εμπειρία του να παρακολουθήσεις live αυτό το δεκατετραμελές ετερογενές σχήμα -όμοιο του δεν έχει εμφανιστεί στα ελληνικά μουσικά δρώμενα-, κάτι που όπως πάντα συμβαίνει με καθετί σημαντικό, κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα, μέσω αυτών που είχαν την τύχη να παραβρεθούν στο προ δύο μηνών κάλεσμα των Επισκεπτών.

Τη βραδιά άνοιξε ο Ντίνος Σαδίκης που με τη συνοδεία της ακουστικής του κιθάρας αναπόλησε τις μέρες των Εν Πλω με το "Χωρίς Κανόνα", ίσως το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι του συγκροτήματος από τη Θεσσαλονίκη που εξαφανίστηκε πριν καλά καλά εμφανιστεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '80. Ο Σαδίκης συνέχισε με άλλα δυο τραγούδια βγαλμένα από τις δύο προσωπικές του δουλειές και όταν η λιτή του εμφάνιση τελείωσε, στη σκηνή άρχισαν να παίρνουν τη θέση τους οι υπόλοιποι Επισκέπτες δημιουργώντας ένα πρωτοφανή συνωστισμό μουσικών οργάνων και ανθρώπων. Ο Αγγελάκας γίνεται δεκτός από τον κόσμο με τον πλέον θερμό τρόπο, ένας καλλιτέχνης ο οποίος πλέον έχει μετατραπεί σε μια εμβληματική φιγούρα, με την οποία έχει δεθεί ένα πλήθος κόσμου μιας ολόκληρης γενιάς, με τους δεσμούς που επιβάλλει μια σχέση διαρκώς εξελισσόμενη και απολύτως βιωματική -κάτι ανάλογο συνέβαινε κάποτε και με τον Σαββόπουλο πολύ προτού, βέβαια, αρχίσει τις εμφανίσεις υποδοχής του 2000 στην Ακρόπολη-.

Τα κομμάτια και οι μελωδίες του "Από 'Δω Και Πάνω" άρχισαν να ξετυλίγουν τις ποικιλόμορφες διαθέσεις τους μπροστά σε ένα μαγεμένο κοινό που έδειχνε σαφώς πιο εξοικειωμένο με το ηχητικό τοπίο που αντίκριζε σε σχέση με τα σαστισμένα βλέμματα της πρώτης live απόπειρας των Επισκεπτών. Όπως λοιπόν με λεπτομέρεια είχε αναφερθεί και στο review του προαναφερθέντος live (www.rocking.gr/article2695.php), η 14μελής μουσική παρέα, για άλλη μια φορά συμπεριέλαβε στο πρόγραμμα της το σύνολο των κομματιών του "Από 'Δω Και Πάνω", προσθέτοντας στις κατάλληλες χρονικές στιγμές και ορισμένες πινελιές από το παρελθόν του Γιάννη Αγγελάκα. Η "Άγρια Των Άστρων Μουσική" έδειξε με τον πλέον προφανή τρόπο τις απεριόριστες μουσικές δυνατότητες του συνόλου των μουσικών που απαρτίζουν το εν λόγω σχήμα. Όπως και να γίνει, η δυνατότητα της παρακολούθησης μιας σύμπραξης πνευστών, εγχόρδων, κρουστών και ηλεκτρονικής μουσικής υπό το φάσμα μιας τόσο εμπνευσμένης σύνθεσης, δεν είναι κάτι που ένας μουσικόφιλος μπορεί να βρεί και να απολαύσει εύκολα.

Το "Σιγά Μην Κλάψω" αποτελεί ίσως την κορυφαία στιγμή του δίσκου καθώς όλες οι ετερόκλητες μουσικές επιρροές και εμπνεύσεις των συντελεστών συγκεντρώνονται αρμονικά στη διάρκεια αυτού του κομματιού, κάτι που δικαιολόγησε απόλυτα τον ενθουσιασμό του κόσμου στο άκουσμα του. Η στιχουργική του Αγγελάκα μονοπώλησε τις αισθήσεις των παραβρισκόμενων στη ρεμπέτικη επιρροή των "Παροιμιών Από Τον Κρόνο", αλλά και στο υπερβατικό "Μέσα Μου Ο Αέρας Που Φυσά", αποδεικνύοντας πως με το πέρασμα των χρόνων η πένα του αποκτά μεγαλύτερη αμεσότητα, ανατριχιαστική ευστοχία αλλά και απόκοσμη ιδιοσυγκρασία. Η διασκευή του "Ακούω Την Αγάπη" δε θα μπορούσε για άλλη μια φορά να λείψει ταξιδεύοντας τον κόσμο στο παρελθόν -άραγε υπάρχει κάποια πιθανότητα να ξαναδούμε ζωντανά τις Τρύπες;;;-. Με την εκτέλεση του "βαλκανικού" ομώνυμου κομματιού του δίσκου -τα χάλκινα πνευστά έκλεψαν την παράσταση-, οι Επισκέπτες αποσύρθηκαν και στη σκηνή ανέβηκε ο Ψαρογιώργης με τη συνοδεία των μουσικών του. Ο οίστρος των Κρητικών κατάφερε να αποσπάσει το χειροκρότημα του κοινού -ιδιαιτέρως η διασκευή του "Μέσα Μου Ο Αέρας Που Φυσά"-, χωρίς όμως να προσδώσει κάτι παραπάνω στη βραδιά έχοντας τη μορφή ενός ευχάριστου διαλείμματος μέχρι τη στιγμή της επανάκαμψης των δεκατεσσάρων.

Για το τέλος ο Αγγελάκας κέντρισε για άλλη μια φορά τις μνήμες του κόσμου ενώνοντας τις φωνές του στο "Θ' Ανατέλλω", αλλά και μέσω των κινηματογραφικών του αναζητήσεων έδωσε ακόμα μια εξαιρετική στιγμή στη βραδιά με το κυνικό στίγμα του "Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα". Τη βραδιά έκλεισε μια ακόμα εκτέλεση του "Σιγά Μην Κλάψω", αυτή τη φορά παρουσιασμένη με μια μεγάλη γκάμα ηλεκτρονικών στοιχείων.

Στην έξοδο του Gagarin μετά το τέλος της συναυλίας, αν κάποιος παρατηρούσε θα διέκρινε χαμογελαστά, φωτεινά πρόσωπα που αντάλλαζαν τις εμπειρίες τους από αυτό που είχε προηγηθεί. Τα ορισμένα χαμόγελα που δεν ήταν τόσο έντονα σίγουρα διαγράφονταν στα πρόσωπα αυτών που είχαν παραβρεθεί και στην πρώτη live παρουσίαση του δίσκου, το Νοέμβρη, και ενδεχομένως περίμεναν πως οι Επισκέπτες θα είχαν προσθέσει στο ρεπερτόριο τους και κάποιες άλλες διασκευές κομματιών από τα πολλά και αξιόλογα που ο Γιάννης Αγγελάκας έφτιαχνε όταν μεσουρανούσαν πριν χρόνια οι Τρύπες. Αυτό είναι ίσως και το μοναδικό αρνητικό στοιχείο που θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος στην ομολογουμένως εξαιρετική εμφάνιση των Επισκεπτών.