Gamma Ray, Freedom Call, Secret Sphere @ Fuzz Club, 19/02/10

Ανήμερα της συναυλίας έπεσαν μερικά διερευνητικά τηλεφωνήματα σε φίλους για να κανονίσουμε την ώρα συνάντησης . Οι απαντήσεις που έλαβα ήταν κοινές, η δουλειά τους είχε καταβάλλει και δεν ήταν σίγουροι εάν θα ευχαριστιόντουσαν όπως ήθελαν την συναυλία. Το τέλος μας βρήκε όλους με ένα τεράστιο χαμόγελο και η κούραση ξεπεράστηκε λόγω του βιώματος που ζήσαμε την Παρασκευή βράδυ στο Fuzz.

Το δελτίο τύπου που είχαμε λάβει παραμονή της συναυλίας ανέφερε και τις ώρες έναρξης των συγκροτημάτων και για μεγάλη μας έκπληξη με μια μικρή απόκλιση της τάξεως των πέντε με δέκα λεπτών τηρήθηκαν κατά γράμμα. Λίγα λεπτά μετά τις 8:00 οι Ιταλοί Secret Sphere ανέβηκαν στην σκηνή του club. Το δυναμικό power metal καθώς και η καλή τους σκηνική παρουσία κέρδισαν το χειροκρότημα από τους περίπου 700 παρευρισκόμενους που είχαν έρθει για να τιμήσουν για πολλοστή φορά τον Kai.

Χωρίς πολλές χρονοτριβές η ώρα των Freedom Call είχε φτάσει και το τετραμελές group, δίχως πια τον Zimmerman στα drums για τις ζωντανές τους εμφανίσεις, ξεκίνησαν  περίπου στις 9:00 με το "We Are One" για να συνεχίσουν με το "United Alliance". Τώρα θα φανώ κακός εάν πω ότι βαρέθηκα κατά την διάρκεια της εμφάνισης τους; Πολλά προηχογραφημένα σημεία, πολύ φιγούρα από τον κιθαρίστα / τραγουδιστή αλλά από ουσία τίποτα και θα περίμενα ότι μετά από τόσα χρόνια που βρίσκονται στη μουσική σκηνή να έχουν κάποιο στίγμα δικό τους και όχι τα τραγούδια τους να είναι καθαρά αντιγραφές από τους πρωτεργάτες τις power σκηνής. Βέβαια υπήρχαν και άτομα που τους άρεσε η εμφάνιση των Freedom Call και για αυτούς αποτέλεσε το καλύτερο ζέσταμα για την καταιγίδα που έρχονταν μετά. Το καλό με τους Freedom Call είναι ότι ακολούθησαν το set list που περιμέναμε να παίξουν και αφού ακούσαμε και τα "Thunder God", "Tears Of Babylon", "Hunting High And Low", "Merlin - Legend Of The Past", "Warriors", "Land Of Light", "Freedom Call" μας αποχαιρέτισαν με τις κλασσικές ευχαριστίες προς το Ελληνικό κοινό.



Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που είδαμε τους Gamma Ray στην κοινή τους εμφάνιση με τους Helloween. Είναι γεγονός ότι δισκογραφικά οι τελευταίες τους δουλειές κυμαίνονται σε μέτρια επίπεδα, αλλά η εκτίμηση για τον Kai παραμένει στον υπέρτατο βαθμό με αποτέλεσμα να υπήρχε ένας ικανοποιητικός αριθμός οπαδών , και εάν δεν υπήρχε και μια cult συναυλία την ίδια ήμερα είμαι πεπεισμένος ότι ο αριθμός θα ήταν μεγαλύτερος.



Μετά το "Welcome" και το "Gardens Of The Sinner" ήρθε η ώρα την πρώτη έκπληξη με το "New World Order". Το σκονάκι μου έλεγε ότι το συγκεκριμένο κομμάτι παίζονταν προς το τέλος της συναυλίας και όταν έπαιξαν στην συνεχεία, συνεχόμενα, κομμάτια από το "Το The Metal" album τους καταλάβαμε ότι αποφάσισαν να «ξεπετάξουν» τα άγνωστα στους περισσότερους κομμάτια για να αρχίσει μετά το πάρτι.

Ο Kai μας ευχαρίστησε που το "Το The Metal" έφτασε στο νούμερο 4 των Ελληνικών charts και ζωντανά τα τραγούδια που παίχτηκαν ακούγονται καλύτερο από ότι στον δίσκο με το "Empathy και "Mother Angel" να ξεχωρίζουν. Η ώρα για τους ύμνους του παρελθόντος είχε φτάσει με το "The Saviour / Abyss Of The Void" να ζεσταίνει για τα καλά το κοινό. Το εννιαλεπτό έπος τους "Armageddon" τραγουδήθηκε από όλο το club για να μας ξεκουράσουν για λίγο με ένα drum solo και με το ομώνυμο κομμάτι του τελευταίου τους album. Οι πρώτες νότες του "Rebellion In Dreamland" έδωσαν την ευκαιρία στο κοινό να αναλάβει τα φωνητικά στο μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού με τον Kai να μας κοιτάει με ένα χαμόγελο ικανοποίησης.



Κάποτε υπήρχε η καραμέλα από τα group που έρχονταν ότι το Ελληνικό κοινό ήταν μέσα στα καλύτερα που υπήρχαν. Και όντως σε ένα, όχι τόσο μακρινό παρελθόν, που βλέπαμε συναυλίες με το σταγονόμετρο, αυτό είχε μια μεγάλη δόση αλήθειας. Στην συνέχεια ο κορεσμός από τις πολλές συναυλίες έσβησε τον παλμό που είχαμε κάποτε. Μετά από χρόνια όμως, αυτή η φλόγα επανήλθε στο encore. Μετά το καταιγιστικό "I Want Out" το κοινό άρχιζε να φωνάζει επιστάμενα για το "Ride The Sky" το οποίο δεν το παίζουν σε αυτή την περιοδεία. Ο Kai κοίταζε με μια μικρή αμηχανία τους υπόλοιπους και προσπαθούσαν να δουν τι θα κάνουν. Θα μπορούσαν άνετα να πήγαιναν στο "Send Me A Sign" με το οποίο τελειώνουν την συναυλία, αλλά γίνονταν μια διαπραγμάτευση για το εάν θα το παίξουν. Και παρόλο που δεν το είχαν κάνει πρόβα εδώ και πολύ καιρό, παρόλο που σε στιγμές ο Henjo το έχανε λίγο το έπαιξαν αποκλειστικά για εμάς.



Οι Gamma Ray είναι ο ορισμός της επαγγελματικής αλλά συνάμα και οπαδικής μπάντας. Πριν την συναυλία υπήρχε μουρμούρα για κομμάτια που έλειπαν από το set list, για τα μέτρια album τους, για το ότι τους είχαμε δει πρόσφατα και άλλα πολλά. Μετά το τέλος της συναυλίας δεν πρέπει να υπήρχε κάποιος που να μην το ευχαριστήθηκε και με το παραπάνω. Κάθε ίχνος κούρασης που είχε ο καθένας από εμάς ξεχάστηκε για δύο μαγικές ώρες λόγω της αύρας και της ενέργειας που έχουν οι Gamma Ray. Δεν θα μπω σε συγκρίσεις για το εάν ήταν η καλύτερη συναυλία τους ποτέ στην Ελλάδα καθώς δεν ήμουν παρόν στις συναυλίες που είχαν δώσει στην δεκαετία του 90 και ορισμένες από αυτές έχουν περάσει στην σφαίρα του μύθου, αλλά τουλάχιστον για την δεκαετία που μας πέρασε ήταν με διαφορά η καλύτερη τους .


Set List:

Welcome
Gardens Of The Sinner
New World Order
Empathy
Mother Angel
Fight
Deadlands
No Need To Cry
The Saviour / Abyss Of The Void
Armageddon
drums solo
To The Metal
Rebellion In Dreamland
Man On A Mission
---------------------------------------
I Want Out
Ride The Sky
Send Me A Sign