Wiegedood: «Μας αρέσει να βγάζουμε τους ακροατές από τη ζώνη άνεσής τους»

Στο εφήμερο hype που προσφέρει ο πληθωρισμός κυκλοφοριών στο black metal, κάποιες μπάντες δεν επιβιώνουν απλώς, αλλά χαρακτηρίζουν και μια εποχή στη σκηνή. Οι Φλαμανδοί Wiegedood είναι ένα τέτοιο σχήμα. Εδώ και μια δεκαετία, η τριάδα με κάθε της κυκλοφορία κάνει μεγάλο μέρος του ακροατηρίου να στρέφει αυτιά και βλέμματα προς την μεριά τους, καθηλώνοντας με την ικανότητά τους να συνθέτουν συντριπτικό black metal. Ο τέταρτος δίσκος τους, το σαρωτικό "There Is Always Blood At The End Of The Road", ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2022, βρήκε την μπάντα να στρέφεται προς πιο αστικά ηχοχρώματα και να περικλείει ένα διαφορετικό είδος τρόμου, που σπανίζει στο ιδίωμα.

Συνεπώς, η είδηση της άφιξης των Βέλγων στην Αθήνα για την παρθενική τους συναυλία στα μέρη μας, την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, είναι λοιπόν ένα από τα γεγονότα της χρονιάς για τον ήχο. Έχοντας παρακολουθήσει ζωντανά τους Wiegedood στο Roadburn Festival του 2022 όταν και έπαιξαν ολόκληρο το προαναφερθέν άλμπουμ, αλλά και στο φετινό, όπου και παρουσίασαν το σάουντρακ τους για το "A Page Of Madness", μπορούμε να διαβεβαίωσουμε πως οι Wiegedood ζωντανά είναι το λιγότερο καταιγιστικοί. Το συγκρότημα όμως, παρουσιάζει έντονα γενικότερο ενδιαφέρον, και έτσι επικοινωνήσαμε με τον ντράμερ Wim Sreppoc, για να μας μυήσει στην αισθητική ενός μοναδικού συγκροτήματος. Αφοπλιστικά ειλικρινής, ο μουσικός στην κάτωθι συνέντευξη μας δίνει μια πλήρη εικόνα του σαρωτικού κόσμου των Wiegedood και των πολλών εκφάνσεών του.

Γεια σας, είμαι ο Απόστολης και σας καλωσορίζω στο Rocking.gr! Πού σας βρίσκει αυτή η συνέντευξη;

Γεια σου, Απόστολη, είμαι ο Wim (τύμπανα) και γράφω αυτή τη συνέντευξη από την Μπολόνια, κατά τη διάρκεια του ρεπό μας στην περιοδεία μας με τους Living Gate. Οι Living Gate είναι ένα παλαιάς σχολής death metal συγκρότημα με τον Levy στην κιθάρα και στα φωνητικά, τον Lennart Bossu στην κιθάρα και τον Aaron Rieseberg στο μπάσο. Είναι πραγματικά απίστευτο που κάνουμε αυτήν περιοδεία, παίζοντας αυτά τα κομμάτια ζωντανά.

Προτιμούμε συγκροτήματα που αφήνουν τη μουσική τους να μιλάει από μόνη της, κάτι που είναι πλέον σπάνιο στις μέρες μας

Πρόκειται να επισκεφθείτε την Ελλάδα για πρώτη φορά σε λίγες εβδομάδες. Τι πρέπει να περιμένει το τοπικό κοινό από την εμφάνισή σας;

Ανυπομονούμε πολύ να παίξουμε στην Ελλάδα· είναι πάντα ωραίο να παίζουμε σε νέα εδάφη. Θυμάμαι ακόμα την τελευταία φορά που οι τρεις μας παίξαμε εκεί με τους Oathbreaker και περάσαμε υπέροχα. Ελπίζω να είναι καλό και για εμάς αυτή τη φορά. Το κοινό μπορεί πραγματικά να περιμένει ό,τι περιμένει κάθε φορά από μια εμφάνιση των Wiegedood: τρία άτομα που παίζουν τα τραγούδια τους στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Δεν είμαστε ποτέ τύποι που βάφουν το πρόσωπο με πτώμα, φορούν ζώνες με σφαίρες ή σκίζουν το κεφάλι μιας νυχτερίδας, και δεν θα γίνουμε ποτέ. Προτιμούμε συγκροτήματα που αφήνουν τη μουσική τους να μιλάει από μόνη της, κάτι που είναι πλέον σπάνιο στις μέρες μας.

Το τελευταίο σας άλμπουμ μέχρι σήμερα, "There’s Always Blood On The End Of The Road", έχει γνωρίσει μεγάλης αποδοχής από θαυμαστές και τύπο από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του. Κοιτάζοντας πίσω σε αυτό το δίσκο, πόσο σημαντικός ήταν για εσάς ως συγκρότημα;

Νιώθω ότι το "TOBATEOTR" άνοιξε κάποιες πόρτες που ήταν κλειστές για εμάς προηγουμένως. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι ότι καταφέραμε να παίξουμε το σάουντρακ που γράψαμε για το "A Page Of Madness," την ιαπωνική ταινία τρόμου του 1926. Μας αρέσει πολύ να βγαίνουμε έξω από τη ζώνη άνεσής μας και να βγάζουμε τον ακροατή από τη δική του επίσης. Η μουσική πρέπει να διευρύνει τους ορίζοντές σου, δεν θα πρέπει ποτέ να είναι μια σειρά από προδιαμορφωμένα ρεφρέν και riffs σε ρυθμούς 4/4.

Είναι απαιτητικό για μένα να βρίσκομαι σε μεγάλη πόλη για πολύ καιρό

Το "There’s Always Blood On The End Of The Road" σηματοδότησε επίσης μια αλλαγή κατεύθυνσης, μουσικά μιλώντας, για το συγκρότημα. Πώς προέκυψε μια τόσο τολμηρή καλλιτεχνική επιλογή; Στοχεύατε σε μια πιο αστική ατμόσφαιρα;

Ναι, συμφωνήσαμε όλοι ότι το θέμα της «φύσης» στο black metal έχει χρησιμοποιηθεί τόσο πολλές φορές που μοιάζει σαν να χτυπάμε ένα ψόφιο άλογο σε αυτό το σημείο (σ.σ. "beating a dead horse"). Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι ζω σε τόσο αγροτική περιοχή, που γίνεται όλο και πιο δύσκολο για μένα να πηγαίνω σε μεγάλες πόλεις για να παίξω συναυλίες. ‘Εχει φτάσει πλέον στο σημείο που είναι απαιτητικό για μένα να βρίσκομαι σε μεγάλη πόλη για πολύ καιρό, να είμαι γύρω από πάρα πολλούς ανθρώπους για πάρα πολύ καιρό. Έτσι αυτό είναι κάτι που μας ώθησε να επικεντρωθούμε σε αστικά θέματα. Να αντιμετωπίσουμε τον δαίμονα που είναι η ανθρωπότητα. Είμαστε όλοι μας περικυκλωμένοι από την αστεγία, τη φτώχεια, τους εθισμούς στα ναρκωτικά, την εμπορία ανθρώπων, τη μόλυνση. Ωστόσο, όλοι κολλάμε στις οθόνες μας και αγνοούμε τη δυστυχία γύρω μας. Είναι σχεδόν καθαρτικό το να αντιμετωπίζουμε το βούρκο που υπάρχει γύρω μας, να είμαστε απλά ενήμεροι για αυτό. και να το αντιμετωπίζουμε στα τραγούδια μας.

Υπήρχαν δίσκοι, βιβλία ή ταινίες που επηρέασαν την προσέγγιση και το όραμά σας κατά τη δημιουργία αυτού του δίσκου;

Δεν μπορώ να πω ότι υπήρχαν πραγματικά, αλλά αν υπήρχε μια ταινία που θα ταίριαζε απόλυτα στη μουσική μας, θα ήταν το "Seul Contre Tous" του Gaspar Noé από το 1999. Αυτή η ταινία με έχει στιγματίσει για πάντα.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό στους Wiegedood ήταν πάντα η επανάληψη ορισμένων θεμάτων

Σε αυτό το σημείο, είμαι υποχρεωμένος να σας ρωτήσω ποια είναι η έμπνευση πίσω από το τραγούδι "Now Will Always Be". Μέχρι σήμερα, αυτό το τραγούδι συνεχίζει να με συγκινεί κάθε φορά που το ακούω.

Θυμάμαι όταν γράψαμε αυτό το τραγούδι, όλοι συμφωνήσαμε ότι έπρεπε να είναι «άβολα μακρύ» για να αποτυπώσει πραγματικά το σχεδόν υπνωτικό συναίσθημα που έχει. Στιχουργικά, ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή. Πολλές επαναλήψεις της ίδιας γραμμής ξανά και ξανά, σχεδόν σαν ένα μάντρα που επαναλαμβάνεται. Ένα βασικό χαρακτηριστικό στους Wiegedood ήταν πάντα η επανάληψη ορισμένων θεμάτων. Μπορείς να το ακούσεις με δύο διαφορετικούς τρόπους: είτε χάνεσαι στη μουσική είτε αρχίζεις να ενοχλείσαι και πας στο επόμενο τραγούδι. Χαίρομαι που ανήκεις στην πρώτη κατηγορία!

Δεν θα έπρεπε ποτέ να υπάρχουν περιορισμοί σε αυτό που θέλει να απεικονίσει ένας καλλιτέχνης

Η τριλογία των δίσκων "De Doden Hebben Het Goed" ήταν ένας φόρος τιμής στο πένθος και τις προεκτάσεις του, όπως το καταλαβαίνω. Έχει τελειώσει αυτό το κεφάλαιο για τους Wiegedood; Πόσο σημαντικό είναι για έναν καλλιτέχνη να μπορεί να επικοινωνεί τα πιο σκοτεινά συναισθήματα με τόσο άμεσο τρόπο, σε αντίθεση με πιο εκλεπτυσμένες προσεγγίσεις;

Οι πρώτοι τρεις δίσκοι είναι αφιερωμένοι σε έναν καλό μου φίλο, τον Florent Pevée, ο οποίος πέθανε πριν από 11 χρόνια. Παίζαμε μαζί σε μια μπάντα (The Rott Childs) εκείνη την εποχή και προφανώς ήμασταν κοντά. Οι Wiegedood ήταν τότε ένα ανώνυμο project που δουλεύαμε με τον Gilles και τον Levy, και θυμάμαι ακόμα πόσο ενθουσιασμένος ήταν ο Florent με όλο αυτό. Έτσι είναι απόλυτα φυσικό να αφιερώναμε την τριλογία σε αυτόν. Οι στίχοι των άλμπουμ ασχολούνται επίσης με τη θλίψη και την αίσθηση ανημποριάς. Αυτό το κεφάλαιο έχει τελειώσει κατά κάποιον τρόπο, όχι ότι η θλίψη τελειώνει ποτέ πραγματικά, αλλά για τους Wiegedood νιώσαμε ότι ήταν καιρός να προχωρήσουμε στο νέο θέμα που πραγματεύεται το "TOBATEOTR". Όσο για το πόσο σημαντικό είναι να επικοινωνεί ένας καλλιτέχνης τα αρνητικά συναισθήματα; Δεν θα έπρεπε ποτέ να υπάρχουν περιορισμοί σε αυτό που θέλει να απεικονίσει ένας καλλιτέχνης, σε οποιοδήποτε πεδίο.

Είναι οι Wiegedood μέρος της Church Of Ra; Πώς σας έχει επηρεάσει η αλληλεπίδραση με την κολλεκτίβα;

Οι Wiegedood δεν είναι μέρος της Church of Ra και δεν ήταν ποτέ. Εκτός από τον Levy, που έπαιζε στους Amenra, δεν έχουμε πραγματικά τίποτα κοινό. Δύο εντελώς διαφορετικές μπάντες, κάνουν το δικό τους και εμείς το δικό μας. Νομίζω ότι είναι υπέροχο να μην είσαι μέρος κάποιου, μας αρέσει να είμαστε μοναχικοί λύκοι, οι outsiders.

Πρέπει να αποδεχθείς το ότι το μέρος που μεγάλωσες ή το μέρος που ζεις τώρα, δεν είναι μόνιμο

Αν δεν κάνω λάθος, το folk horror ήταν πάντα μέρος της συνολικής σας αισθητικής, ακόμα κι όταν κινείστε προς πιο μοντέρνα ηχητικά τοπία. Υπάρχουν θέματα που θέλετε να επικοινωνείτε με τον ήχο σας ως συγκρότημα;

Θα έλεγα ότι το folk horror δεν είναι μέρος της αισθητικής μας. Καταλαβαίνω ότι ίσως παίρνεις αυτήν την αίσθηση κοιτώντας τα εξώφυλλα της τριλογίας μας, αλλά υπάρχει μια μικρή ιστορία πίσω από αυτά: Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί στις γενέτειρές μας. Η πρώτη είναι τραβηγμένη περίπου πέντε λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μου τώρα. Η δεύτερη είναι τραβηγμένη σε ίδια απόσταση από το σπίτι όπου μεγάλωσε ο Gilles και η τρίτη κοντά στον τόπο που μεγάλωσε ο Levy. Για εμάς είναι επίσης συμβολικό: πρέπει να αποδεχθείς το ότι το μέρος που μεγάλωσες ή το μέρος που ζεις τώρα, δεν είναι μόνιμο. Τίποτα δεν είναι μόνιμο και ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει χωρίς εμάς. Η τριλογία ασχολείται με τη θλίψη και την απώλεια, ενώ το TOBATEOTR ασχολείται με τον τρόπο που βλέπουμε την ανθρωπότητα.

Ήμουν τυχερός που είδα το ειδικό σας σετ στο φετινό Roadburn Festival, όπου παρουσιάσατε το σάουντρακ σας για την ταινία τρόμου "A Page Of Madness" και ήταν συντριπτικό. Θα υπάρξει κυκλοφορία της μουσικής; Επίσης, πώς προέκυψε η ιδέα και πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να στραφείτε προς πιο ambient και πειραματικούς ήχους χωρίς να χάσετε τα βασικά σας στοιχεία;

Το project γεννήθηκε όταν το Filmfestival Gent μας ζήτησε να γράψουμε και να παρουσιάσουμε ένα σάουντρακ για μια ταινία. Μετά από συζήτηση, καταλήξαμε στο "A Page Of Madness" και το παρουσιάσαμε μερικές φορές από τότε. Έχουμε ηχογραφήσεις της παράστασής μας και ίσως το κυκλοφορήσουμε, το σκεφτόμαστε και κάνουμε σχέδια αυτή τη στιγμή. Ήταν εκπληκτικά εύκολο για εμάς να γράψουμε το σάουντρακ, ειλικρινά. Είναι αρκετά μακριά από τη ζώνη άνεσής μας, αλλά έχουμε αρκετή εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον για να κάνουμε λάθη και να μάθουμε από αυτά, οπότε η διαδικασία της συγγραφής ήταν σχετικά εύκολη. Μου άρεσε πολύ να παίζω και άλλα όργανα, αγόρασα ένα βιμπράφωνο πέρυσι και το αγαπώ πολύ. Νιώθω ότι βρήκαμε καλή ισορροπία μεταξύ «νέων ήχων» και των βασικών μας στοιχείων.

Έχουμε υπόβαθρο στην punk και hardcore μουσική, οπότε δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη ότι δεν είμαστε φασίστες που φορούν σβάστικα

Επιπλέον, είστε ένα extreme metal συγκρότημα που έχει κάνει σαφείς τις πολιτικές του πεποιθήσεις και παίξατε ακόμη και στο πρώτο Antifascist Black Metal Gathering. Πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση της black metal σκηνής σχετικά με την ανοχή απέναντι σε φασιστικές, ρατσιστικές και σεξιστικές πεποιθήσεις;

Δεν είμαστε πολιτικό συγκρότημα. Δεν θέλουμε ποτέ οι Wiegedood να γίνουν όχημα για διάδοση οποιουδήποτε πολιτικού μηνύματος ή ατζέντας. Όλοι γνωρίζουν ότι έχουμε υπόβαθρο σε punk και hardcore μουσική, οπότε δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη ότι δεν είμαστε φασίστες που φορούν σβάστικα. Η σημερινή κατάσταση της black metal σκηνής; Δεν θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτό, καθώς είμαι εντελώς αποσυνδεδεμένος από αυτήν. Ειλικρινά, δεν με νοιάζει καθόλου.

Ακολουθείτε τη σκηνή σήμερα; Υπάρχουν νέες μπάντες που θα θέλατε να προτείνετε στους αναγνώστες μας;

Επειδή παίζω σε τόσες πολλές heavy μπάντες, δεν έχω ακούσει σχεδόν καθόλου heavy μουσική φέτος. Είναι τρελό το πόσο απαιτητικό είναι να γράφεις μερικές φορές έως και τρεις δίσκους ταυτόχρονα, οπότε πραγματικά δεν έχω την ενέργεια να ακούω heavy μουσική. Και στις σπάνιες περιπτώσεις που το κάνω, ακούω παλαιότερα κομμάτια που μου αρέσουν εδώ και χρόνια. Δυστυχώς, δεν είμαι πηγή καλών πληροφοριών για πρόσφατα καλό heavy υλικό!

Τελευταίες ερωτήσεις και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο σας! Ποια θα ήταν η ονειρεμένη συνεργασία σας, σε ό,τι αφορά καλλιτέχνη, είδος ή εποχή; Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε; Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σας!

Η ονειρεμένη συνεργασία μου θα ήταν οι Wiegedood να κάνουν κάτι με τον Mark Kozelek από τους Sun Kil Moon. Ίσως να συμπεριλάβουμε την Caroline Polachek και μερικά άτομα από το The American Analog Set και να βάλουμε τον Ari Hoenig στα τύμπανα. Θα ήθελα πολύ να το δω να συμβαίνει! Σοβαρά τώρα, ανυπομονούμε να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε το επόμενο άλμπουμ μας τον επόμενο χρόνο.

Live photo credits: 

Μαριλένα Τσίγκου (Instagram: @earthbound42)

Dante Torrieri (Website / Instagram: @uselessrebel)