Συνέντευξη Fuzztones

Ο Rudi Protrudi αποτελεί ένα τοτέμ για την garage σκηνή. Σε μεγάλο βαθμό (συν)υπεύθυνος για την εκτίμηση που χαίρει πλέον το εν λόγω κίνημα και την αειθαλή αναγέννησή του από τη δεκαετία του '80 και έκτοτε, με τους Fuzztones κατάφερε έστω και ετεροχρονισμένα να προσθέσει και αυτός μερικά κλασικά τραγούδια στο είδος. Συχνός επισκέπτης στην Ελλάδα και με ακροατές που δείχνουν διαρκώς να ανανεώνονται μας μίλησε για το συγκρότημά του και το garage γενικότερα με αφορμή τις επικείμενες εμφανίσεις τους.

Το πρόσφατο άλμπουμ σας είναι ήδη αρκετό διάστημα στην αγορά. Είσαι χαρούμενος με την αντιμετώπιση που έτυχε; Αποκτήσατε νέους οπαδούς με αυτό ή απλώς ικανοποιήσατε τους υπάρχοντες;
Αμφιβάλλω αν έλαβε αρκετής προσοχής ώστε να προκαλέσει το ενδιαφέρον νέων ακροατών. Είναι πολύ δύσκολο να τύχεις δημοσιότητας όταν δεν έχει αρκετά χρήματα ώστε να αγοράσεις την απαραίτητη διαφήμιση. Μη γελιέσαι, ο μόνος λόγος που πάντοτε βλέπεις τους ίδιους καλλιτέχνες στα διάφορα περιοδικά είναι γιατί οι δισκογραφικές πληρώνουν για την προώθησή τους απευθείας στα περιοδικά. Οι ανεξάρτητες εταιρίες δεν έχουν το περιθώριο να το κάνουν αυτό. Οπότε το περισσότερο που μπορεί κανείς να περιμένει είναι μερικές κριτικές. Οι περισσότερες από αυτές που έγιναν για το “Preaching To The Perverted” ήταν καλές αλλά οι κριτικοί συνήθως έχαναν το νόημα του δίσκου. Είναι πολύ πολιτικός και, αντίθετα με κάποιες από τις προηγούμενες δουλειές μας, είναι πολύ σχετικό με το τι συμβαίνει σήμερα. Ειδικά στιχουργικά. Σχολίαζαν το προφανές: τις 60s επιρροές μας, το fuzz, το organ το reverb… Απογοητευτικό το ότι είδαν μόνο την επιφάνεια.

Θα σε ικανοποιούσε ή απογοήτευε αν κάποια στιγμή ένιωθες ότι μία συναυλία των Fuzztones έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση από έναν νέο δίσκο;
Κάθε προσοχή είναι καλοδεχούμενη!

Πώς αποφασίζετε να ηχογραφήσετε έναν νέο δίσκο; Περιμένετε μέχρι να συγκεντρώσετε έναν ικανό αριθμό τραγουδιών ή αρχίζετε να γράφετε όταν θεωρείτε ότι ήρθε η ώρα για μία νέα κυκλοφορία;
Είμαστε τυχεροί, από αυτή την άποψη, που δεν είμαστε σε μια πολυεθνική εταιρία που σου θέτει προθεσμίες. Το να παράγεις Τέχνη υπό προθεσμίες είναι ένας σίγουρος τρόπος να καταστρέψεις την παραγωγικότητά σου. Η Lana κι εγώ ξεκινήσαμε να γράφουμε τραγούδια για το "Preaching To The Perverted" δύο χρόνια πριν τις ηχογραφήσεις. Αξιοποιήσαμε το χρόνο μας στο να αναπτύξουμε και να θρέψουμε το υλικό μέχρι να νιώσουμε ότι ήταν έτοιμο. Όλα τα τραγούδια είναι πρωτότυπα, είναι η πρώτη φορά που το κάνουμε αυτό από το "In Heat" του 1990. Νιώθαμε ότι είχαμε πολλά να πούμε αυτή τη φορά.  

Οι πρώτες garage μπάντες των 60s δημιούργησαν έναν ήχο σχεδόν από ανάγκη. Οι νεότερες συχνά αναπαράγουν αυτόν τον ήχο. Τις κάνει αυτό λιγότερο αυθεντικές επειδή «αντιγράφουν» τον ήχο ή περισσότερο αυθεντικές επειδή το κάνουν από επιλογή και όχι ανάγκη;
Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλα συγκροτήματα, αλλά όταν ξεκινήσαμε στα 80s, συστήσαμε τη μουσική αυτή σε ένα κοινό που είτε δεν είχε ακούσει τα αυθεντικά ή τα είχε ξεχάσει. Οπότε μείναμε προσκολλημένοι στον «αυθεντικό» ήχο. Αργότερα αναπτύξαμε το δικό μας ήχο καθώς νιώσαμε αρκετά άνετοι να προσθέσουμε τις προσωπικότητές μας. Πιστεύω ότι όποιος ακούσει μερικά δευτερόλεπτα από έναν δίσκο των Fuzztones θα καταλάβει αμέσως ότι είμαστε εμείς.  

Έχεις δει τις συναυλίες των επανενωμένων συγκροτημάτων της εποχής όπως των Sonics, Standells, Electric Prunes κτλ; Πώς νιώθεις που παίζουν αυτή τη μουσική σε αυτή την ηλικία; Έχουν ακόμα αυτό που χρειάζεται; Θα μπορούσες να σκεφτείς τον εαυτό σου να αποσύρεται από τη σκηνή;
Πιστεύω ότι εγώ είμαι υπεύθυνος για τις επανενώσεις όλων αυτών. Όπως προείπα, κανείς δε γνώριζε καν τη μουσική αυτή όταν ξεκινήσαμε. Μετά από χρόνια που παίζαμε όμως εμπνεύσαμε και άλλα συγκροτήματα να κάνουν το ίδιο και η μουσική αυτή έγινε αρκετά δημοφιλής ώστε οι πρωτοπόροι να συνειδητοποιήσουν ότι θα υπήρχε επαρκές κοινό αν επαναδραστηριοποιηθούν.  Εγώ προσωπικά χαίρομαι πολύ που το έκαναν αφού δεν είχα την ευκαιρία να τους δω την πρώτη φορά! Όσο για την αποχώρησή μου, αυτό θα γίνει όταν οι ακροατές δε θα έρχονται πλέον να μας δουν.

Πρόσφατα ηχογράφησες τραγούδι για ένα tribute album στον Sky Saxon. Μπορείς να μας πεις πώς επιλέχθηκε; Είχατε συνεργασία με τον Sky όσο ήταν εν ζωή;
Ναι, ο Sky κι εγώ ήμασταν φίλοι. Ηχογραφήσαμε δύο άλμπουμ μαζί το 1987 καθώς και ένα βίντεο για ένα από τα τραγούδια του άλμπουμ. Είχα κάνει και μία έκτακτη εμφάνιση μαζί του σε συναυλία το Βερολίνο.

Για ένα διάστημα μεταξύ των αρχών της δεκαετίας του '90 και μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας, δεν ακούγαμε πολλά από τους Fuzztones. Τι συνέβαινε εκείνο το διάστημα;
Έπρεπε να απομακρυνθώ από τη μουσική βιομηχανία για να ξαναβρώ τη συγκέντρωσή μου. Αυτός ο χώρος μπορεί να γίνει πολύ καταστροφικός για την ψυχική υγεία κάποιου.

Πώς βλέπεις κάποια συγκροτήματα που παίζουν εκσυγχρονισμένο garage με μεγάλη επιτυχία όπως οι White Stripes και οι Black Keys;
Χαίρομαι που ο κόσμος ακόμα παίζει κιθάρες και, παρόλο που προσωπικά δε με εντυπωσιάζουν οι σύγχρονες μπάντες, χαίρομαι που ακόμα το κάνουν και ταυτόχρονα θεωρούνται και «μεγάλα» ονόματα. More power to ‘em!

Τι κάνει σπουδαία μία garage μπάντα;
Για μένα, η αυθεντικότητα και η έμπνευση είναι αυτό που τραβάει σε ένα συγκεκριμένο συγκρότημα. Για παράδειγμα οι 13th Floor Elevators. Ακούγονταν σαν κανέναν άλλον, πολύ ταξιδιάρικοι αλλά και ταυτόχρονα punk. Τα ουρλιαχτά του Roky ήταν απολύτως rock & roll με έναν τρόπο που θυμίζει Little Richard αλλά από την άλλη απόκοσμα. Το γεγονός ότι ήταν από το Texas που τη δεκαετία του 60 πρέπει να ήταν απολύτως «βλάχικο» (σ.σ. redneck) και καθόλου συγκαταβατικό στους ακραίους ήχους που παρήγαγαν κάνει το μύθο τους ακόμα πιο δυνατό. Οι Sonics είναι άλλο ένα σπουδαίο παράδειγμα. Είναι φανερό, για μένα, ότι οι βασικές επιρροές τους ήταν ο Little Richard και οι Dave Clark Five, άκου τα drum rolls! Από την άλλη ήταν η ΜΟΝΑΔΙΚΗ λευκή μπάντα που είχε την ίδια τρελλή ενέργεια του Little Richard χωρίς τα τραγούδια τους να βασίζονται στη δομή των συγχορδιών 1-4-5 αντίθετα βασίζονταν σε αυτό που τώρα αποκαλούμε garage. Η παιγμένη στα όρια κιθάρα ήταν σχεδόν τόσο ακραία όσο αυτή του Link Wray παρόλο που οι Sonics πιθανότατα ποτέ δεν τον είχαν ακούσει. Τέτοια πράγματα είναι που κάνουν κάποια garage συγκροτήματα σπουδαία. Όχι άλλη μία αντιγραφή των Chocolate Watchband.

Άρα τελικά είναι τα τραγούδια, ο ήχος ή ακόμα και το στιλ;
Πάντα το τραγούδι. Δεν μπορείς να περπατάς στο δρόμο και να σιγοτραγουδάς ένα στιλ!

Έχετε διασκευάσει αρκετές σπουδαίες μπάντες στην καριέρα σας. Αν διαλέγατε κάποιον να διασκευάσει εσάς ποιός θα ήταν και για ποιό τραγούδι σου;
Ο Question Mark μου είπε ότι οι Mysterians σχεδίαζαν να διασκευάσουν το “Action Speaks Louder Than Words” ρο οποίο θα ήταν τέλειο. Αυτό έγινε πριν από δέκα χρόνια και ακόμα περιμένω! Στην πραγματικότητα θεωρώ ότι ο Jerry Lee Lewis θα έκανε μία σπουδαία boogie εκδοχή. Θα μου άρεσε πολύ να ακούσω τους Sonics να τραγουδάνε το “Bad News Travels Fast” καθώς θεωρώ ότι τους ταιριάζει άψογα. Επίσης τον Mark Lindsay στο “Blood From A Stone”.

Η Ελλάδα είναι σταθερός προορισμός σου αυτά τα χρόνια. Να υποθέσω ότι έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερος δεσμός με το ελληνικό κοινό;
Πιθανότατα να ξέρεις ήδη ότι έχω ελληνικές ρίζες καθώς ο παππούς μου ήταν από την Αθήνα. Έχω γενετικό συγχρονισμό. Πέρα από αυτό όμως αγαπάω την Ελλάδα, οι άνθρωποι είναι πολύ ζεστοί, φιλικοί και γενναιόδοροι.  Λατρεύω την Ιστορία και την κουλτούρα σας, τον καιρό, το φαγητό... Μόνο όχι τους πολιτικούς. Αλλά από την άλλη ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα και για την πολιτική.

Υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες εμπιρίες που έχεις ζήσει εδώ;
Είχα κάποιες αλλά καλύτερα νομίζω να τις κρατήσω για μένα!