«A Buyer's Guide»: Dead Can Dance

Αυτή γεννήθηκε στην Μελβούρνη το 1961, από Ιρλανδούς, μετανάστες γονείς. Συμμετείχε ενεργά στην experimental post-punk σκηνή της πόλης που άνθιζε στα τέλη της δεκαετίας του '70. Αυτός γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1959 αλλά μετακόμισε με την οικογένειά του στη Νέα Ζηλανδία. Δεν έλαβε ποτέ μουσική εκπαίδευση αλλά έπαιζε κιθάρα σε καθολικό σχολείο και αργότερα ανέλαβε το μπάσο και τα φωνητικά στους Scavengers. Η Lisa Gerrard και ο Brendan Perry ήταν γραφτό να βρεθούν και να δημιουργήσουν, αρχικά ως κουαρτέτο, τους Dead Can Dance.

Μαζί, μετακόμισαν στο Λονδίνο και υπέγραψαν στην δραστήρια, και ταιριαστή στο όραμα των μουσικών, 4AD. Το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το 1984 με το θρυλικό εξώφυλλο να συνδυάζει το artwork από την Παπούα Νέα Γουινέα και τους ελληνικούς χαρακτήρες που παραπέμπουν οπτικά στο όνομά τους. Η συνεργασία με την 4AD συνεχίστηκε για πολλά ακόμα χρόνια αλλά η μεγάλη επιτυχία της μπάντας από εμπορικής άποψης έγινε μετά την συμφωνία της εταιρείας με την Warner. Βρισκόμαστε στο 1990 και η Lisa έχει επιστρέψει εδώ και έναν χρόνο στην Αυστραλία ενώ ο Brendan μετακόμισε στην Ιρλανδία. Συνέχισαν όμως να συνθέτουν, να ηχογραφούν και να εμφανίζονται ζωντάνα ως Dead Can Dance.

Οι επόμενοι δίσκοι φέρνουν το ντουέτο στην κορυφή των πωλήσεων για την 4AD ενώ κατά την παγκόσμια περιοδεία τους ηχογραφούν ζωντάνα στην Καλιφόρνια το "The Toward Within". H Gerrard ηχογραφεί το πρώτο της solo άλμπουμ "The Mirror Pool", επιστρέφει για την κυκλοφορία του "Spiritchaser" το 1996 με τους Dead Can Dance και κατά τη διάρκεια της σύνθεσης του διάδοχού του, η μπάντα διαλύεται πριν καταφέρει να το κυκλοφορήσει.

Κατά την περίοδο αυτή η Lisa Gerrard συνεργάζεται με τον Pieter Bourke για το "Duality" ενώ ο Brendan Perry κυκλοφορεί το ντεμπούτο του, ουσιαστικά, solo άλμπουμ "Eye Of The Hunter". Προσωρινή επανασύνδεση το 2005 για ορισμένες ζωντανές εμφανίσεις «γλύκαναν» τους οπαδούς χωρίς όμως να υπάρξει η επιθυμητή εξέλιξη. Το διάλειμμα κράτησε αρκετά χρόνια αλλά ευτυχώς έληξε.

Οι φήμες οργίαζαν, και το 2012 οι Dead Can Dance με τον πιο κατάλληλο τρόπο επέστρεψαν. Το "Anastasis" περιγράφει ιδανικά την επανασύνδεσή τους ενώ δίσκος και ζωντανές εμφανίσεις δέχονται αποθεωτικές κριτικές, αντάξιες του ονόματος και της ιστορίας τους ντουέτου. Σε έναν δίσκο με τόσο έντονο το ελληνικό στοιχείο δεν θα μπορούσαν να αφήσουν την χώρα μας εκτός περιοδείας και έτσι οι Gerrard/Perry μας επισκέφτηκαν σε δυο εξαιρετικές εμφανίσεις στα Θέατρα Γης και Λυκαβηττού.

«Ευχόμαστε να μην χρειαστεί να περιμένουμε πολύ για να ζήσουμε την επόμενη εμφάνιση των Dead Can Dance αλλά και μια ακόμα δισκογραφική δουλειά».

Αυτά ήταν κατά λέξη τα λόγια με τα οποία έκλεινε/α  το live report του 2012. Η δισκογραφική επιστροφή ήρθε με το πολύ ιδιαίτερο "Dionysus" ενώ συναυλιακά τα πράγματα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά. "A Celebration - Life And Works 1980-2019" ο τίτλος της περιοδείας που μας ανοίγει την όρεξη για «μεγάλα» πράγματα. Εμείς για να σας προετοιμάσουμε για τη γιορτή αυτή που θα πραγματοποιηθεί την 1η Ιουλίου στο Θέατρο Γης και στις 3 Ιουλίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού σας παρουσιάζουμε έναν οδηγό της δισκογραφίας των Dead Can Dance.

Spotify Playlist

 

Within The Realm Of A Dying Sun
(4AD, 1987)

Σε μια δισκογραφία που περιέχει σχεδόν μονάχα διαμάντια, ο συγκεκριμένος δίσκος θεωρώ ότι βρίσκεται στην κορυφή χωρίς πραγματικά να μας ενδιαφέρει αν και πόση απόσταση το χωρίζει από τους υπόλοιπους δίσκους. Όντας πλέον ντουέτο, οι Gerrard/ Perry δεν αντέχουν να δεσμεύονται από τα συνηθισμένα μουσικά όργανα ενός συγκροτήματος και καθοδηγούν μια ολόκληρη ορχήστρα πνευστών,εγχώρδων και κρουστών. Τα φωνητικά ουσιαστικά χωρίζονται στην μέση, με τον Brendan να αναλαμβάνει την πρώτη πλευρά δημιουργώντας μια σκοτεινή και μελαγχολική ατμόσφαιρα ενώ η Lisa στην δεύτερη πλευρά ακούγεται πραγματικα "out of this earth". Ένας πραγματικά αριστουργηματικός δίσκος που μόνο αυτοί οι τόσο ταλαντούχοι μουσικοί θα μπορούσαν να δημιουργήσουν.

The Serpent's Egg
(4AD, 1988)

Το μεγαλύτερο επίτευγμα για έναν μουσικό είναι να επαναλάβει τον θρίαμβό του. Αυτό συμβαίνει και στην συγκεκριμένη περίπτωση. Αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους δίσκους των Dead Can Dance, για ορισμένους ίσως και ο καλύτερος. Ένας δίσκος αψεγάδιαστος ο οποίος συνεχίζει σε παρόμοιο μοτίβο με τον προκάτοχό του αν και εδώ οι δυο πρωταγωνιστές δεν μοιάζουν τόσο απομακρυσμένοι όσο στο "Withn The Realm Of A Dying Sun". H Lisa Gerrard φαντάζει σαν να αιωρείται, παρακολουθώντας από ψηλά το φιδόμορφο ποτάμι του εξωφύλλου ενώ ο Brendan Perry παραμένει «γήινος» προσφέροντας όμως σεμινάρια φωνητικών. Η gothic σκηνή δεν δείχνει να τους ξεχνά αφού αργότερα οι Bauhaus θα επιλέξουν να διασκευάσουν το συγκλονίστικό "Severance" μέσα από τον δίσκο αυτό.

 

Spleen And Ideal​
(4AD, 1985)

O δεύτερος δίσκος των Dead Can Dance είναι ίσως και ο πιο σημαντικός της καριέρας τους. Είναι ο δίσκος που τους μετέτρεψε από μια post punk/gothic rock μπάντα σε ένα μουσικό σχήμα πρωτοποριακό, ένα συγκρότημα ικανό να «σπάσει» τα σύνορα ανάμεσα σε μουσικά είδη και να επηρεάσει γενιές μεταγενέστερων καλλιτεχνών. Το ντουέτο τρομπονιών στο "Ascension", η γλωσολαλιά της Gerrard στο "Circunradiant Dawn" και ο Perry στο "The Cardinal Sin" αποτελούν μόνο μερικές από τις συγκλονιστικές στιγμές του "Spleen And Ideal", του δίσκου που ουσιαστικά παρουσίασε στον κόσμο τους Dead Can Dance όπως θα τους μάθαινε στην συνέχεια ολόκληρος ο πλανήτης.

Into The Labyrinth
(4AD/Warner Bros, 1993)

Την περίοδο αυτή, η Gerrard μένει στην Αυστραλία ενώ ο Perry στην Ιρλανδία. Γράφουν μουσική χωριστά αλλά τελικά η Lisa ταξιδεύει και μένει τρεις μήνες στο στούντιο του Brendan για τις ηχογραφήσεις του δίσκου στον οποίο όλα τα όργανα γράφτηκαν και παίχτηκαν από τους ίδιους, χωρίς την βοήθεια guest μουσικών. Για πρώτη φορά οι Dead Can Dance μπλέκουν στοιχεία από τόσους διαφορετικούς πολτισμούς. Το "Yulunga" (Spirit Dance) από την Αυστραλία, η παραδοσιακή ιρλανδική μπαλάντα "The Wind That Shakes The Barley" καθώς και τα επηρεασμένα από την Ελλάδα "Ariadne" και "Emmeleia". Ο δίσκος όντας πιο ευκολοάκουστος συγκριτικά με το παρελθόν και υποστηριζόμενος από την Warner πούλησε μισό εκατομμύριο αντίτυπα και συνέβαλε σημαντικά  στην παγκόσμια αναγνώριση του ντουέτου.

 

Dead Can Dance
(4AD, 1984)

To ομώνυμο ντεμπούτο των Dead Can Dance αν και στηρίζεται περισσότερο στο post-punk ρεύμα της εποχής δείχνει ότι η μπάντα ήρθε για να προσφέρει κάτι ξεχωριστό καθώς και την έντονη τάση της για πειραματισμό. Tο εναρκτήριο "The Fatal Impact" περιέχει sample από την ταινία "Zulu" του 1964, ηχογραφημένο με μαγνητόφωνο από την τηλεόραση. Το ίδιο κομμάτι περιέχει κρουστά παιγμένα σε  πέντε άδειους κουβάδες από μπογιά. Τους παρομοίασαν με τους Cure και τους Cocteau Twins (με τους οποίους βρίσκονταν στην ίδια εταιρεία). Το πρώτο άλμπουμ των Dead Can Dance παραμένει ακόμα και σήμερα ως ένας δίσκος-ορόσημο για μια ολόκληρη σκηνή. Άγουρο, ώμο και γεμάτο υποσχέσεις για το μέλλον.

Anastasis
(PIAS, 2012)

Δεκαέξι χρόνια μετά το "Spiritchaser", η επιστροφή των Dead Can Dance είναι γεγονός και ήρθε με τον πιο μαγευτικό τρόπο. Το "Anastasis" δεν άφησε κανένα περιθώριο για παράπονα αφού περιέχει όλα τα κλασικά στοιχεία του παρελθόντος περασμένα μέσα από ένα  σύγχρονο φίλτρο δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα το οποίο κάθε άλλο παρά παρωχημένο ακούγεται. Έντονες ανατολίτικες επιρροές δένουν με ελληνικούς τίτλους όπως τα "Anabasis", "Agape" και "Amnesia" και το ντουέτο Gerrard/ Perry δείχνει ότι έχει πολλά να προσφέρει ακόμα και μετά από τόσα χρόνια απουσίας. Ένας δίσκος που στέκει επάξια ανάμεσα στα αριστουργήματα του παρελθόντος.

Aion
(4AD/Warner Bros, 1990)

Οι Gerrard και Perry έχουν χωρίσει τους δρόμους τους αλλά δεν διστάζουν να βρεθούν στην νέα κατοικία/στούντιο του δεύτερου στην Ιρλανδία για να ηχογραφήσουν το "Aion". Άκόμα ένας εξαιρετικός δίσκος κατά τον οποίον οι Dead Can Dance εξερευνούν την πολιτισμική κληρονομιά της Αναγέννησης και του Μεσαίωνα. Από το ιταλικό "Saltarello" και την καταλανική μπαλάντα του 16ου αιώνα "The Song Of The Sibyl" μέχρι το εξώφυλλο που παρουσιάζει τμήμα του καταπληκτικού "The Garden Of Earthly Delights" του Hieronymus Bosch o δίσκος μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές με τον πιο όμορφο τρόπο. Πρώτος δίσκος μετά τη συνεργασία της 4AD και την Warner και το αποτέλεσμα είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικό.

 

Garden Of The Arcane Delights
(4AD, 1984)

Ο μοναδικός λόγος που το συγκεκριμένο ΕP μπαίνει στην κατηγορία αυτή είναι ότι τις συνθέσεις του τις βρίσκει κανείς ως bonus tracks στην επανακυκλοφορία του "Dead Can Dance". Τα  κομμάτια δείχνουν ότι η ξεκάθαρη μετάβαση από μια post-punk/gothic rock μπάντα σε κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό είχε ξεκινήσει αμέσως μετά την κυκλφορία του ντεμπούτου. Εδώ πάντως βρισκουμε τέσσερις εξαιρετικές συνθέσεις ενώ μόνο το "In Power We Trust The Love Advocated" να περιείχε θα ήταν αρκετά σημαντικός λόγος ώστε να ασχοληθεί κανείς με το "Garden Of the Arcane Delights". Μια από τις καλύτερες συνθέσεις των Dead Can Dance η οποία θα ήταν τεράστια αμαρτία να χανόταν στη λήθη του χρόνου.

 

A Passage In Time​
(Rykodisc, 1991)

Δεν θα τολμούσα να τοποθετήσω οποιοδήποτε studio άλμπουμ των Dead Can Dance στην κατηγορία αυτή και έτσι αποφάσισα να την «σκαπουλάρω» διπλωματικά με την συλλογή αυτή. Οι κυκλοφορίες των Gerrard/Perry αποτελούν βιώματα και έργα τέχνης κατά τα οποία θεωρώ ότι ο ακροατής δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει στην σειρά των κομματιών. Έτσι λοιπον, δεν προτείνω ένα greatest hits ως ιδανική λύση για γνωριμία με την μπάντα. Κατά τα άλλα εδώ θα βρείτε δυο ακυκλοφόρητα κομμάτια, το "Bird" και το "Spirit" με τα οποία μπορείτε να ολοκληρώσετε την αναζήτησή σας.

 

Towards The Within
(4AD, 1994)

To πρώτο επίσημο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ των Dead Can Dance δεν θα μπορούσε και αυτό να μην περιέχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Δεκαπέντε συνθέσεις εκ των οποίων μόνο τέσσερις βρίσκονται στους προηγούμενους δίσκους και άλλες δυο θα βρεθούν αργότερα στο ντεμπούτο solo άλμπουμ της Lisa Gerrard "The Mirror Pool". Ηχογραφημένο με την μία τον Νοέμβριο του 1993 στο Mayfair Theatre στην Καλιφόρνια, αποτελεί το τελευταίο μεγάλο γεγονός που πραγματοποιήθηκε στον χώρο αφού λίγους μήνες αργότερα καταστράφηκε από σεισμό. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με έναν studio δίσκο ο οποίος ηχογραφήθηκε ζωντανά, εγχείρημα που μόνο μουσικοί του επιπέδου των Dead Can Dance θα τολμούσαν.

A Compilation

Σε μια δισκογραφία που ουσιαστικά δεν περιέχει κακό δίσκο, σίγουρα είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς συνθέσεις για να δημιουργήσει μια playlist. Επίσης προανέφερα ότι κανονικά τα κομμάτια του συγκεκριμένου σχήματος δεν θα έπρεπε να αποχωρίζονται το ένα το άλλο. Λόγο του συγκεκριμένου άρθρου όμως θα κάνουμε μια προσπάθεια.

Spotify Playlist