Όταν η pop ξεφτίζει... καλείται το rock να σώσει την κατάσταση

Καλά τα single αλλά η συναυλία δεν είναι βιντεοκλίπ

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 25/06/2015 @ 10:25
Ο Robbie Williams πέρασε από τα μέρη μας κλασικά... αργοπορημένα και με ένα αρκετά δυνατό ρεπερτόριο για το είδος που υπηρετεί.

Ας μην γελιόμαστε, η pop δεν φτιάχτηκε για συναυλίες αλλά για πωλήσεις δίσκων. Επίσης ένα μεγάλο κομμάτι του ρεπερτορίου των καλλιτεχνών του ιδιώματος δεν μπορεί να τραγουδηθεί δέκα και δεκαπέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του.

Ο λόγος: Το εφήμερο single ξεφτίζει γρήγορα και η εικόνα του καλλιτέχνη που γερνάει δεν περνά πια στο νεανικό κοινό.

Εξαίρεση αποτελούν οι καλλιτέχνες που γεμίζουν ακόμα στάδια για δύο λόγους. Πρώτον έχουν χρόνια καριέρας και αρκετά άλμπουμ για να αντλήσουν 15-20 τραγούδια.

Δεύτερον κάποια από τα single τους δεν ήταν του πεταματού και διατηρήθηκαν στον χρόνο. Με αυτά τα single γέμισε την Μαλακάσα και ο Robbie Williams.

Αλήθεια ακούσατε γκρίνια για την απουσία κάποιου τραγουδιού από το setlist του;

Ο συγκεκριμένος έχει κυκλοφορήσει πάνω από δέκα άλμπουμ, χώρια αυτά με τους Take That. Κι όμως επέλεξε να γεμίσει κάποιο από τον χρόνο της συναυλίας με διασκευές (ολοκληρωμένες ή μη) στους Queen, Led Zeppelin, Joan Jett, Sinatra και Cab Calloway.

Σκεφτείτε, ποιός καλλιτέχνης με 20 χρόνια καριέρα παίζει τόσες διασκευές; Δεν είναι κάτι το μεμπτό, προς Θεού, απλά ενδεικτικό.

Και οι επιλογές φυσικά δεν είναι τυχαίες. Στατιστικά οι πιο διασκευασμένοι καλλιτέχνες είναι του rock ιδιώματος με τους Beatles, Led Zeppelin, Queen, Bob Dylan και Pink Floyd να είναι μέσα σε αυτούς που δίνουν το περισσότερο ψωμί στους καλλιτέχνες όλης της υφηλίου.

Επίσης αναλογιστείτε πόσες αποτυχημένες pop συναυλίες και ακυρώσεις είχαμε στην Ελλάδα, με τραγουδίστριες και σχήματα που δεν φτουράνε πια στη συνείδηση του κοινού.

Η πίτα των συναυλιών είναι σίγουρα μεγάλη και κανείς δεν θέλει να αφήσει το στομάχι του άδειο. Δεν πουλάνε και δίσκους πια και έτσι γυρνάνε τον κόσμο ακόμα και σε χώρες που ούτε γνώριζαν την ύπαρξή τους μερικοί από αυτούς.

Απλά οι περισσότεροι από αυτούς χωρίς τα εφέ, τα νιάτα και το παλιό τους σώμα δεν γεμίζουν ούτε σάλες, πόσο μάλλον τις αρένες.

Το μεγάλο δράμα βέβαια το ζουν οι pop «star» του ελληνικού πενταγράμμου. Θα τραγουδήσουν από το "Paradise City" μέχρι το "Βρέχει Φωτιά Στην Στράτα Μου" για να γεμίζουν το πρόγραμμά τους.

 Ένα πρόγραμμα που ξεφουσκώνει το πολύ σε τριάντα λεπτά μετά την έναρξή του, αφού τα εφήμερα έχουν παιχτεί όλα, άντε να φτιάξουμε και ένα ποτ πουρί με ρεφρέν από τις παλιές επιτυχίες που θυμίζει διαφήμιση κασετίνας του Compact Disc Club.

Άντε να παίξουμε και είκοσι λεπτά διασκευές rock.

Η φτώχεια φανερώνεται όταν το πολύ μετά από μια ώρα δεν υπάρχουν πια τραγούδια.

Από εκεί και μετά να 'ναι καλά ο Καζαντζίδης και ο Διονυσίου. Εικόνισμα πρέπει να τους έχουν οι δικοί μας. Και εικόνισμα δέκα φορές μεγαλύτερο από ό,τι έχει τον Mercury o Williams.
  • SHARE
  • TWEET